Abdullah ibn Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton: “Më ka kapur Pejgamberi salallahu alejhi ue selem për trupi dhe më tha: “O biri i Omerit! Jeto në dynja sikur të jesh i vetmuar (i huaj) ose si udhëtar dhe llogarite veten tënde prej banorëve të varrit.” (Ahmedi 2/41, Ibn Maxhe 4114, Taberaniu në Es-Sagir 1/29-30)

Dhe më tha: “Kur të zgjohesh, mos e prit mbrëmjen, e kur të zë mbrëmja mos mendo se do të të zërë mëngjesi. Shfrytëzo shëndetin para se të sëmurësh dhe shfrytëzo jetën para vdekjes sepse ti o Abdullah nuk e di se si do të quhesh nesër (a do të thonë për ty në Ditën e Gjykimit se je i lumtur apo i hidhëruar, kurse disa të tjerë kanë thënë se me këtë fjalë Pejgamberi salallahu alejhi ue selem ka pasur për qëllim se nuk e di se si do ta kesh emrin nesër, i gjallë apo i vdekur).” (Tirmidhiu 2333, Ahmedi 2/24)
Kurse në transmetim tjetër, Ibn Omeri thotë: “Më ka kapur Pejgamberi salallahu alejhi ue selem për trupi dhe më tha: “O Abdullah! Jeto në dynja sikur të jesh i vetmuar (i huaj) dhe llogarite veten tënde prej banorëve të varrit.”

Ka thënë Muxhahidi: “Abdullah ibn Omeri më tha: “O Muxhahid! Kur të zgjohesh, mos e prit mbrëmjen, e kur të zë mbrëmja mos mendo se do të të zërë mëngjesi dhe merr prej kësaj bote atë çfarë të sjell dobi në botën tjetër.” (Buhariu 8/110)

Gjithashtu transmeton Abdullah ibn Omeri se Pejgamberi salallahu alejhi ue selem e ka kapur për trupi dhe i ka thënë: “Adhuroje Allahun sikurse ta shohësh Allahun dhe jeto në këtë botë sikur të jesh udhëtar.” (Ahmedi 2/132)

Të gjitha këto hadithe e nxisin besimtarin që të jetojë në këtë botë sikurse i huaj apo i vetmuar, gjithmonë duke llogaritur se do ta arrijë vdekja dhe do të takohet me Allahun i Madhëruar dhe do të llogaritet për të gjitha veprat e tij.
Muhamed ibn Huesjni, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: “Nëse ndokush pyet për kuptimin e fjalës së Pejgamberit salallahu alejhi ue selem: “Jeto në dynja sikur të jesh i vetmuar (i huaj) ose si udhëtar”, i përgjigjemi atij e fjalët se ky njeri i ngjan një personi i cili jeton në vendin e tij, të cilin Allahu i Madhëruar e ka begatuar me pasuri, grua dhe fëmijë, me të cilët është shumë i kënaqur, ka shtëpi të mirë, veshmbathje të mirë, ushqim të mrekullueshëm, thjesht i ka të gjitha të mirat që dëshiron dhe duke qenë në këtë gjendje i ndodh një punë që kërkon prej tij që të marrë një udhëtim dhe patjetër duhet t’i lërë këto të mira. Dhe del në udhëtim dhe udhëtimi i tij zgjatet duke i humbur të gjitha të mirat dhe kënaqësitë të cilat i ka pasur sa ka qenë në vendbanimin e tij, tani jeton në një vend të panjohur dhe i vetmuar nga të tjerët, nuk dëshiron më të jetojë në atë vend pasi që të gjitha të mirat dhe kënaqësitë i ka lënë në vendbanimin e tij, zemra e tij është e lidhur me vendin e tij dhe gjithmonë kërkon rrugë për t’u kthyer në vendin e tij, nuk i intereson më për asgjë përveçse si të kthehet në vendin e tij, i ka humbur oreksi për çdo gjë, ha ushqim aq sa i nevojitet për jetë, nuk i intereson veshmbathja, vishet vetëm sa për ta mbuluar avretin e tij, zemrën e ka të lidhur me vendin e tij, ku e di se ka kënaqësi atje.

Merr një udhëtim duke bërë durim për vështirësitë e udhëtimit të largët, natën e kalon duke fjetur në lugina, kurse ditën e kalon në male, drunj e dhe, duke udhëtuar për në vendin e tij. Edhe nëse rrugës sheh ndonjë gjë që e tërheq epshin e tij, e frenon epshin e tij dhe bën durim duke shpresuar se kur të kthehet në vendin e tij i ka të gjitha kënaqësitë. I përballon të gjitha vështirësitë e udhëtimit edhe nëse të tjerët tallen me të apo e ofendojnë atë, ai udhëton i vetmuar.

Ne i themi këtij besimtari të zgjuar i cili e dëshiron ahiretin edhe e urren dynjanë: Jeto në dynja sikur të jesh ky person i huaj në mesin e njerëzve, nuk merr nga kjo botë përveç asaj që i mjafton atij. E ti, nëse e bën këtë, atëherë je sikur je i vetmuar sikurse udhëtari. Kështu do të jesh derisa të shkosh në botën tjetër, kur atëherë do të falënderosh durimin që ke bërë në dynja nga të gjitha vështirësitë që ke pasur në të.”
 

Përktheu: Eroll Nesimi
21.12.2008