URTËSI

Urtësi
 

Përgjigjet e shpejta të imam Shafiut
 

Urtësi
 

Disa këshilla nga Sufjan Eth Thevri, Allahu e mëshiroftë
 

Disa këshilla nga Aliu, Allahu qoftë i kënaqur prej tij
 

Disa këshilla nga Umeri, Allahu qoftë i kënaqur prej tij
 

Disa këshilla nga Ebu Bekri, Allahu qoftë i kënaqur prej tij
 

                                                 Urtësi


Mikun që e blen me dhurata, do të vijë dita kur do ta blejnë të tjerët.

Ne e zgjasim fjalimin tonë kur nuk kemi çfarë të themi.

Domosdo duhet të kemi një varr të gatshëm për të varrosur gabimet e miqve.

Të gjithë ne jemi si Hëna, e cila ka një anë të errët.

Kulmi i moralit është që njeriu të turpërohet nga vetja.

Turpi i femrës është më tërheqës sesa bukuria e saj.

Nëse je i sinqertë, atëherë përse të betohesh?

Kush flet shumë, o di shumë o gënjen shumë.

Çdo njeri është i dobishëm, madje edhe prej personit të keq përfitojmë, në sjelljen e shembullit të keq.

Njerëzit ndonjëherë nuk i urrejnë të tjerët për shkak të metave të tyre, por për shkak të meritave të tyre.

Komshillëku i mirë nuk është të mos bësh dëm, por të durosh dëmin.

 

Përgatiti: Almedin Ejupi
2.8.2009

Cilësitë e munafikëve në Kuran (1)

• Zemrat e tyre kanë një sëmundje

Allahu i Lartësuar thotë: “Në zemrat e tyre ka një sëmundje, të cilën Allahu ua shton.” (Bekare: 10) 

• Lakmia epshore

Allahu i Lartësuar thotë: “Mos flisni me përkëdheli, që të mos ju dëshirojë ai që ka zemër epshore.” (Ahzab: 32)

• Lajthitja me dyshime, test për keqbërësit me zemra të sëmura

Allahu i Lartësuar thotë: “Kjo ndodh që Ai ta bëjë ndërhyrjen e djallit sprovë për njerëzit që i kanë zemrat të sëmura (nga dyshimi) dhe të ngurtësuara - prandaj keqbërësit janë në përçarje të madhe.” (Haxh: 53)

• Mendjemadhësia dhe arroganca

Allahu i Lartësuar thotë: “Kur u thuhet atyre: “Ejani, se i Dërguari i Allahut do të kërkojë falje për ju”, ata tundin kokat e tyre dhe i sheh ata të kthehen me mendjemadhësi.” (Munafikun: 5)

• Tallja me ajetet e Allahut të Lartësuar

Allahu i Lartësuar thotë: “Hipokritët druajnë se do të shpallet ndonjë sure e cila do t’i lajmërojë se ç’ka në zemrat e tyre. Thuaj: “Talluni po deshët! Allahu sigurisht që do ta nxjerrë në pah atë së cilës ju i druheni.” (Tevbe: 64)

• Lavdërohen për çfarë nuk kanë punuar

Allahu i Lartësuar thotë: “Mos mendo se ata që gëzohen për çfarë kanë punuar dhe dëshirojnë të lavdërohen për çfarë nuk kanë punuar, pra, kurrsesi mos mendo se ata do t’i shpëtojnë ndëshkimit; për ata ka ndëshkim të dhembshëm.” (Ali Imran: 188)

• Janë të shqetësuar kur përmendet lufta në ajetet e Kuranit

Allahu i Lartësuar thotë: “Besimtarët thonë: “Sikur të ishte shpallur një sure!” Por, kur shpallet një sure e qartë dhe në të përmendet lufta, i sheh ata me zemra të sëmura311, si të vështrojnë ty me shikim si të agonisë së vdekjes!” (Muhamed: 20)

• Veprat e mira i injorojnë

Allahu i Lartësuar thotë: “Ka edhe të tillë që të qortojnë për shkak të ndarjes së lëmoshës. Nëse atyre u jepet ndonjë pjesë, ata kënaqen, por, nëse nuk u jepet, përnjëherë zemërohen.” (Tevbe: 58)

• E urrejnë luftën për hir të Allahut

Allahu i Lartësuar thotë: “...dhe për të zbuluar se kush janë me dy faqe. Atyre iu tha: “Ejani të luftoni në rrugën e Allahut ose të paktën, mbrohuni!” Ata u përgjigjën: “Sikur ta dinim që do të bëhej luftë e vërtetë, me siguri, do t’ju pasonim.” Atë ditë ata ishin më afër mohimit sesa besimit, sepse me gojën e tyre flisnin atë që nuk e kishin në zemrat e tyre; Allahu e di mirë çfarë fshehin ata.” (Ali Imran: 167)

• Me veprat modeste të besimtarëve tallen

Allahu i Lartësuar thotë: “Sa për ata (hipokritë) që përqeshin besimtarët që japin lëmoshë me vullnet dhe tallen me ata që nuk janë në gjendje të japin gjë përveç (fryteve të) punës së tyre, Allahu do të tallet me ta. Ata do të kenë dënim të dhembshëm.” (Tevbe: 79)

• Urdhërojnë për vepra të këqija dhe ndalojnë të mirat

Allahu i Lartësuar thotë: “Hipokritët dhe hipokritet janë të ngjashëm me njëri - tjetrin: kërkojnë që të bëhen vepra të këqija e pengojnë të mirat dhe janë dorështrënguar. Ata e kanë harruar Allahun, por edhe Ai i ka harruar ata. Me të vërtetë, hipokritët janë keqbërës.” (Tevbe: 67)


 

Ulvi Fejzullahu
17.5.2009

Urtësi

Transmetohet se shejh Behliju, Allahu e mëshiroftë, kur iu drejtua Hatimit, Allahu e mëshiroftë, me këto fjalë: “O Hatim, jetove me mua për një kohë të gjatë. Çfarë mësove nga unë?”
Hatimi iu përgjigj: “Kam mësuar nga ti tetë çështje.”

E para: Shikova njerëzimin, ku çdo njëri prej tyre ka miqtë e vet e kur të arrijnë te varri, do të ndahen nga njëri-tjetri. E unë veprat e mira i zura për miq, që të jenë me mua në varr.

E dyta: Shikova fjalën e Allahut të Lartësuar: “...dhe ndaloje veten prej epsheve.” (En-Naziat: 40)
E detyrova veten time që të ndalet nga pasioni i epsheve, derisa u përqendrua në ibadet.

E treta: Pashë se çdo njeri që posedon diçka me vlerë, e ruan atë, pastaj shikova fjalën e Allahut të Lartësuar: “Ajo që keni pranë vetes është e përkohshme, e ajo që është tek Allahu është e përjetshme.” (En Nahl: 96)
Pas kësaj, çdo gjë që e pata pranë vetes e dhurova për Allahun e Lartësuar, që të jetë e përjetshme.

E katërta: Shikova njerëzit se si lakmojnë pasurinë, pozitën, famën e ato nuk janë asgjë. Thotë Allahu i Lartësuar: “Më i ndershi nga ju është ai që është më i devotshëm.” (Huxhurat: 13)
Punova për devotshmërinë që të jem tek Allahu i Lartësuar i ndershëm.

E pesta: Pashë njerëzit ziliqarë dhe shikova fjalën e Allahut të Lartësuar: “Ne kemi përcaktuar ndër ta gjendjen e jetës në këtë botë...” (Ez Zuhruf: 32)
E lashë zilinë, se ajo është ta kundërshtosh atë që Zoti ka caktuar.

E gjashta: Pashë njerëzit të armiqësuar dhe shikova fjalën e Allahut të Lartësuar: “Djalli është armik i juaji, pra edhe ju konsiderojeni armik.” ( Fatir: 6)
E lashë armiqësinë ndaj njerëzve dhe mora djallin armik të vetëm.

E shtata: Pashë njerëzit si e ulin veten në kërkim të furnizimit dhe shikova fjalën e Allahut të Lartësuar: “Nuk ka asnjë gjallesë në tokë që Allahu të mos ia ketë garantuar furnizimin e saj.” (Hud: 6)
Punova për atë që më takon, e dhashë pasurinë për Allahun duke qenë i bindur në premtimin e Tij, i lartësuar qoftë.

E teta: Pashë njerëzit si janë mbështetur në tregtinë dhe profesionet e tyre e unë iu mbështeta Allahut të Lartësuar: “Nuk ka asnjë gjallesë në tokë që Allahu të mos ia ketë garantuar furnizimin e saj.” (Hud: 6)
Duke qene i bindur në premtimin e Tij, i lartësuar qoftë.

 

Marrë nga libri “Muhtesar minhaxhu elkasidin”
Përktheu dhe përshtati: Rashit Zylfiu
17.5.2009

Gjurmët e besimtarit praktikues
 

Çdo njeri i cili ecën mbi sipërfaqen e tokës lë gjurmë dhe shenja që tregojnë për lëvizjen e tij. Kur ecën në rërë, mbeten gjurmët e këmbëve, edhe kur ecën nëpër kopsht duken shenjat e lëvizjes.

Atëherë mund të pyesim: Ti ke disa vite që mëson dhe studion, ku janë gjurmët dhe rezultatet e diturisë tënde?

Ti ke disa vite që fal namaz, agjëron, ku janë gjurmët dhe rezultatet në shpirtin dhe trupin tënd?

Ti ke lexuar dhe mësuar shumë mbi kujdesin dhe respektin ndaj prindërve, a i ke parë rezultatet e suksesit?

Tani më lejo të të prezantoj përshtypjen e një punëtori udhëzues në sportelin e një spitali. Do të shohësh si i bëri dobi Islamit dhe muslimanëve. Mendoj që mund të lërë mbresë në ndërgjegjen tënde.

Punëtorë i thjeshtë i pranonte pacientët dhe i drejtonte në spital sipas nevojave të tyre. Por i suksesshëm dhe i vëmendshëm, ai shfrytëzoi pozitën që kishte për të urdhëruar dhe mësuar të mirën, ndaluar dhe penguar të keqen me veprim praktik.

Në sportel, kur vinte paciente grua, e drejtonte menjëherë te mjekja femër. Kur vinte ndonjë mashkull, e orientonte te mjeku. Në raste specifike, kur ishte i detyruar që femrat t’i drejtonte te mjeku, drejtonte gratë më të moshuara. Kështu i ruante gratë muslimane dhe burrat e tyre nga gjërat e ndaluara në fe, si shikimi i burrit në trupin e gruas dhe anasjelltas.

Vallë! A nuk është ky rast një shërbim i madh në Islam nga një punëtor i thjeshtë?

Vëlla! Thirrja islame ka nevojë për zgjim (ngritje), mund, angazhim, lodhje. Atëherë dije se sevapet e udhëzimit të të tjerëve në udhëzim të vinë edhe pas vdekjes. 

Tiparet dalluese të ziliqarit (smirëziut)
 

Nakarmëdhenjtë janë afër dhe rreth teje janë të shumtë. Ata janë të shqetësuar për dallimin dhe epërsinë tënde, për krenarinë e orientimin tënd dhe vetitë e drejtimit tënd.
Kur nuk je prezent, ata të përqeshin, tallen, nënçmojnë, tradhtojnë, komplotojnë, thurin, organizojnë, planifikojnë...
Zakoni dhe prirja e tyre është zbulimi i çarjeve dhe boshllëqeve, janë gjahtarë të gabimeve dhe rrëshqitjeve. Ata dëshirojnë fundosjen tënde dhe ndjellin e ndezin konflikte.
Ata vazhdimisht gjurmojnë për të bërë keq, për të shpartalluar aftësitë e tua, për të mbytur ambiciet e tua, për kufizimin e aktiviteteve dhe ndaljen tënde në rrugë.
Ata dëshirojnë të dobësojnë e të degradojnë. Gëzohen për humbjet e tua dhe kur dominojnë ndaj teje.
Prano ose moho (deshe apo nuk deshe), ata i gjen afër, qëndrojnë pranë teje. Përpiqu që të mos i marrësh parasysh gjuhët e tyre. Mos u dobëso me intrigat e tyre. Mos ua vë veshin gënjeshtrave të tyre. Mos e lodh mendjen me ata njerëz. Liroji me dashuri duke mos çarë kokën dhe ec rrugës tënde.
Ata që kanë smirë trajtoji si karburant për ecjen tënde sa më të shpejtë, rrit qëllimin tënd, përmirëso aktivitetet e tua, shto rezervën tënde, ngrije namin tënd.
 

Si ta qortojmë mikun

Qortim do të thotë t’i flasësh dikujt për një faj a gabim duke i kërkuar të mos e përsëritë më.
Atëherë si t’ia shprehim pakënaqësinë atyre që i duam dhe i respektojmë?
Qortimi është sapuni i zemrave dhe gjuha e dashamirëve. Por qortimi nuk mund të ketë ndikim vetëm se duke u përdorur me efikasitet në personalitetin e duhur që pranon këshillën me zemërgjerësi.
Për të mos i humbur miqtë dhe dashamirët, në momentet këshillimore duhen përdorur këta hapa:
1. Kufizo qortimin; mos i përsërit fjalët dhe mos insisto, që pa dashje të luash rolin e sulmuesit.
2. Mos nënvlerëso; qortimi duhet të jetë në njëfarë mase të caktuar dhe e reduktuar në kufij të efektshëm.
3. Mos shko direkt në akuzë; ta vësh mikun të akuzuar dhe të detyrohet ta mbrojë veten në mënyrë që ta pastrojë veten me të padrejtë, kështu që ta humbni mikun pjesërisht ose plotësisht.
4. Vendosi pikat mbi i; kur ta qortosh mikun, përmbahu nga gjërat që mund të vihesh në pozitë të vështirë nga miku. Por miqësia përsëri duhet të mbijetojë.
5. Bëhu i sjellshëm; mos përdor fjalë që nuk përmbajnë kuptim edukativ dhe zgjidhi shprehjet me kujdes duke mos e lënduar mikun.
6. Qëndro i qetë; mos e ngre zërin, fol me qetësi dhe pa emocione. Kujto se je duke qortuar e jo duke u grindur.

Qëllimi i qortimit është shprehja e pakënaqësisë për një sjellje jo të hijshme dhe jo zënka, grindja, pezmatimi dhe ndarja. 

Bazat e lumturisë

- Mos urrej asnjë njeri, sado që të gabojë ndaj teje!
- Mos u brengos asnjëherë dhe vetëm shtoji duatë!
- Jeto në thjeshtësi, sado që të jesh i ngritur!
- Mendo për të mira, sado që sprovat janë të shumta!
- Buzëqesh (vazhdimisht), edhe atëherë kur zemra të pikon gjak!

Këto janë të bukurat e lumturisë shpirtërore.
 

Kushdo që bën llogari, do të shpëtojë

Jemi në përfundim të vitit dhe në pritje të vitit tjetër. Ditët po shkojnë, muajt po ecin dhe vitet kalojnë, çdo gjë po mbetet mbrapa dhe jetës po i vjen fundi. Një ditë të gjitha krijesat do të qëndrojnë para Krijuesit Allah dhe do të japin llogari për çdo të madhe dhe të vogël. Kjo konfirmohet edhe me fjalët e Tij: “Kush ka bërë ndonjë të mirë, qoftë sa një thërrmijë, do ta shohë atë, e kush ka bërë ndonjë të keqe, qoftë sa një thërrmijë, do ta shohë atë.”1

Që nga dita kur njeriu filloi jetën në këtë botë, ai filloi të ecë drejt botës tjetër. Ti o njeri më afër e ke botën tjetër, atëherë mendo për faljen dhe pendimin.. Fillo të bësh llogarinë serioze mbi jetën tënde dhe për ditët e kaluara.

Pendimi korrekt ishte pendimi i një njeriu i cili, kur arriti të gjashtëdhjetat, filloi t’i numërojë ditët e viteve të kaluara dhe përfundoi me mbi njëzet e një mijë ditë (21000 ditë). Më pas bërtiti me zë të lartë duke thënë: “Ah, mjerë për mua! Ah, mjerë për mua!”

Vallë, a ta takoj kështu Allahun tim me mbi njëzet e një mijë gabime, nëse kam bërë vetëm nga një gabim, kurse është e mundur që brenda ditës të bëjë edhe me mijëra gjynahe?!

Miqtë e mi të dashur!

Njerëzit mund të ndahen në dy grupe:

1. një kategori njerëzish bën llogari paraprake dhe dominon mbi vete; këta ia kanë lehtësuar vetes rrugën e xhenetit;

2. një kategori njerëzish nuk ka bërë llogarinë e duhur dhe ka qenë viktimë e epsheve, këta janë buzë xhehenemit.

Allahu i Lartësuar thotë: “Atëherë, ai që ka shkelur gjithçka, dhe ka parapëlqyer jetën e kësaj bote, sigurisht që do të ketë për strehë xhehenemin. Kurse ai që i është frikësuar madhërisë së Zotit të tij dhe e ka frenuar veten nga dëshirat, pa dyshim që do të ketë për strehë xhenetin.”2

“Për shpirtin dhe për Atë që e ka përsosur, duke ia bërë të njohur atij të keqen e të mirën! Vërtet, kushdo që e pastron shpirtin, do të shpëtojë, ndërsa kushdo që e shtyp atë (me punë të këqija), do të dështojë.”3

Një vit shkoi dhe nuk përsëritet më deri në Ditën e Gjykimit, kështu vazhdimisht po largohemi nga kjo botë dhe po afrohemi afër ahiretit. Dëshirova me këtë rast t’i kujtoj vetes dhe juve që të bëjmë llogarinë e duhur para se të dalim para Allahut, Sunduesit të dy botëve në Ditën e Llogarisë, ku nuk të bën dobi pasuria dhe fëmija. Por vetëm besimi i drejtë i argumentuar me vepra të mira. Atëherë ju mbetet juve të vendosni se në cilin grup dëshironi të rreshtoheni.

Ju lë nën kujdesin dhe mbrojtjen e Allahut të Lartësuar.
Paqja dhe shpëtimi i Allahut qoftë mbi ju!

Urtësi dhe porosi të Lukman Hakimit

Allahu i Madhëruar thotë:
"Ne i patëm dhënë Llukmanit mençuri të përsosur (e i thamë): Të falënderosh Allahun, e kush falënderon, e mira e atij falënderimi i takon atij, e kush refuzon (edhe ai e ka për vete), në të vërtetë, Allahu nuk ka nevojë (për falënderimin e tij) pse Ai vetë është i lavdishëm.
(përkujtoju popullit tënd) Kur Llukmani duke e këshilluar, birit të vet i tha: "O djali im, mos i përshkruaj Allahut shok, sepse idhujtaria është padrejtësi më e madhe!"
Ne njeriun e kemi urdhëruar për (sjellje të mira ndaj) prindit të vet, sepse nëna e vet atë e barti me mund pas mundi dhe pas dy viteve ia ndau gjirin. (E porositëm) Të jesh mirënjohës ndaj Meje dhe ndaj dy prindërve tu, pse vetëm tek Unë është kthimi juaj.
E nëse ata të dy tentojnë që ti të më përshkruash Mua shok, për çka ti nuk ke kurrfarë fakti, atëherë mos i respekto ata, po në çështjet e jetës së kësaj bote të kesh mirëkuptim ndaj tyre, e ti ndiqe rrugën e atij që është i kthyer kah Unë, mandej kthimi juaj është tek Unë, e Unë do t'ju njoftoj për atë që keni punuar.
O djali im, s'ka dyshim se edhe nëse ajo (vepra) peshon sa kokrra e lirit, e të jetë e fshehur në rrasë guri, ose në qiej apo në tokë, Allahu do ta sjellë atë, se Allahu është i butë dhe hollësisht i informuar.
O djali im, fale namazin, urdhëro për punë të mira, e ndalo nga të këqijat, përballo me durim çdo gjë që të godet, vërtet, këto janë nga çështjet më të preferuara.
Dhe mos shtrembëro fytyrën tënde prej njerëzve, mos ec nëpër tokë kryelartë, se Allahu nuk e do asnjë mendjemadh e që shumë lavdërohet.
Të jesh i matur në ecjen tënde, ule zërin tënd, se zëri më i egër është zëri i gomarit." (Lukman 12/19)

-Djali im, kalova pranë shumë Pejgamberëve dhe përfitova prej tyre tetë urtësi:

*Kur të jesh në namaz, ruaje zemrën tënde.
*Kur të jesh në tubime me njerëz, ruaje gjuhen tënde.
*Kur të jesh në shtëpitë e tyre, ruaje shikimin tënd.
*Kur të jesh në ushqim, ruaje stomakun tënd.

Dy gjëra mos i përmend kurrë:
Të keqen që ta bën dikush dhe të mirën që ia bën dikujt.
Dy gjëra mos i harro kurrë:
Allahun dhe shtëpinë e përhershme (ahiretin).

-Djali im, kam bartur gur dhe hekur, mirëpo nuk kam gjetur asgjë më të rëndë se borxhi. I shijova te gjitha mirësitë e nuk shijova asgjë më të mirë se shëndeti. I shijova te gjitha të hidhurat e nuk shijova asgjë më të hidhur se nevoja ime për njerëzit.

-Djali im, me të vërtetë prindërit janë derë prej dyerve të xhenetit, nëse ata janë të kënaqur me ty, vazhdo për në xhenet, e nëse janë të hidhëruar, të është bërë perde (pengesë) për në xhenet.

-Djali im, mos rri me njerëz të prishur dhe mos u shoqëro me ta. Frikësohu se po i godet dënim nga qielli e të përfshin edhe ty.

-Djali im, rri me njerëz të dijshëm dhe shoqërohu me ta, ndoshta zbret mbi ta mëshirë e të përfshin edhe ty.

-Djali im, shite dynjanë për ahiretin, do i fitosh të dyja, e mos shit ahiretin për dynjanë, se do i humbësh të dyja.

-Djali im, mësoje gjuhën tënde që vazhdimisht të thotë "O ALLAH MË FAL MUA!"sepse është një çast në të cilin Allahu nuk e refuzon duanë.

-Djali im, tek ti të ushqehen të devotshmit, ndërsa në të gjitha çështjet konsultohu me dijetarët.

-Djali im, mos u sill but me injorantin, që të mendojë se je i kënaqur me punën e tij, dhe kujdes nga neveritja e të mençurit, se do të kthehet ty (neveritja).

-Djali im, bëhu shërbëtor i të mirëve e mos u bëj i dashur i të këqijve.

-Djali im, ik (largohu) nga armiku dhe kujdes se me kë po shoqërohesh dhe mos iu qas asaj që nuk të intereson.

-Djali im, shkon në mësimet dhe tubime me dijetarët, se me të vërtetë Allahu i Madhëruar i ngjall zemrat me dritën e urtësisë sikurse e ngjall tokën me shi të furishëm.

-Djali im, shenjat e ziliqarit janë tri: e përgojon shokun në mosprani, kur dëshmon, bën lajka, gëzohet me fatkeqësinë e tjetrit.

-Djali im, bëhu i pasur, do të jesh besnik.

-Djali im, dynjaja (jeta në këtë botë) është kalimtare, prandaj kalo nëpër të e mos u mashtro pas saj (ndërtimit në të).

-Djali im, vërtet dynjanë e ke lënë mbrapa që kur ke ardhur në të, ndërsa ahiretin e ke para, prandaj shtëpinë së cilës çdo moment i afrohesh e ke më afër se shtëpinë që çdo moment i largohesh.

-Djali im, nëse dëshiron të zësh shok ndonjërin, së pari hidhëroje, nëse tregohet i drejtë në ato momente, shoqërohu me të, përndryshe largohu nga ai.

-Djali im, fjala e mirë dhe buzëqeshja jote janë më të dashura te njerëzit sesa ndihma materiale.

-Djali im, shokun vëre në atë pozitë sikur nuk ka nevojë fare për ty, ndërsa ti për atë çdoherë ke nevojë.

-Djali im, mos dëshiro që njerëzit të të lëvdojnë, as mos u jep shkas që të të fyejnë, ti çdoherë lodhu (përpiqu që t’i ndihmosh), ndërsa të tjerët të jenë nga ti të qetë.

-Djali im, kujdes çfarë del nga goja jote, sepse kush hesht, shpëton, prandaj duhet të flasësh vetëm atë që të bën dobi.

-Djali im, le të jetë nënshtrimi ndaj Allahut tregtia jote, do fitosh pa harxhuar mall fare.

-Djali im, ki frikë Allahun e mos u shtir si i devotshëm me qëllim që të të nderojnë njerëzit, kurse zemrën e ke të prishur.

-Djali im, largoju së keqes (sherrit), se me të vërtetë e keqja për të keqen është krijuar.

-Djali im, mos u bëj më i paaftë se gjeli, i cili këndon para mëngjesit, ndërsa ti je në gjumë.

-Djali im, kush i do debatet (polemikat), fyhet; kush hyn në vende të këqija, akuzohet, e kush shoqërohet me njerëz të këqij, nuk shpëton dhe kush nuk e ruan gjuhën e tij, pendohet.

-Djali im, mos e humb pasurinë tënde e ta rregullosh pasurinë e huaj, se vërtet pasuria jote është ajo që e ke dhënë, ndërsa pasuria që ke lënë është e huaja.

-Djali im, nuk ka asgjë më të mirë sesa gjuha dhe zemra nëse pendohen dhe nuk ka asgjë më të keqe sesa gjuha dhe zemra nëse prishen.

Fjalë dhe porosi
 

Ka thënë Jahja ibn Muadhi, Allahu e mëshiroftë: “Kërkimi i së mirës është i vështirë, ndërsa lënia e së keqes është më e vështirë, sepse çdo të mirë nuk ke nevojë ta marrësh, kurse çdo të keqe duhet ta lësh.”

Thuhet: Të durosh për të mbajtur të fshehtën është më lehtë sesa të pendohesh që e ke zbuluar.

Thuhet: Dijetarët janë më modestë se të tjerët, sikurse uji që qëndron më shumë në vendin më të ulët.

Porosia është dy llojesh: Porosi e të gjallëve për të gjallët- ajo është edukata e mirë, të urdhërosh për të mirë dhe të ndalosh nga e keqja, mos të pasosh epshin dhe të veprosh punë të mira. Porosia e dytë është porosia e të vdekurve për të gjallët para se të vdesin, e këtu obligohen ta kryejnë amanetin, sikurse është lënia e borxhit që duhet të kthehet.

Ka thënë Hakimi: “Për të pasur sukses duhet ta ruash përvojën.”

Kanë thënë: “Kush fillon nga vetja e tij, do të arrijë politikën e njerëzve.”

I është thënë një mbreti që po i mbaronte mbretërimi: “Për çfarë je penduar më së shumti?” Tha: “Punën e sotme që e kam lënë për nesër dhe duke pranuar arsyet, më ka humbur koha kot.”

Disa njerëz i kanë porositur bijtë e tyre duke u thënë: Përmirësoni gjuhët tuaja, se njeriut i mungon ndonjëherë diçka e ai mund ta huazojë nga shoku i tij, p.sh, rrobat, transportin. Mirëpo kush ta huazon gjuhën?

Një njeri tha: “Bëhu ambicioz i diturisë, falës fisnik i shoqërisë, rob falënderues i Perëndisë, i dëgjueshëm në kohë të pleqërisë.”

Kalifi i varfër
 

Në kohën e Omer bin Abdulazizit zekati tubohej në arkën e shtetit islam që të shpërndahej te të varfrit dhe të mjerët. Por gjatë udhëheqjes së tij nuk pati nevojtarë për të marrë zekatin, kështu që me këto para u liruan robërit. Edhe pse shteti ishte i pasur, kalifi Omer ishte i varfër dhe në shtratin e vdekjes anëtarët e familjes së tij nuk kishin me se t’ia ndërronin veshjen me një veshje tjetër. E pyetën: “O kalif, çfarë pasurie po u lë fëmijëve të tu?” U përgjigj: “Atyre u lë suren (kaptinën) Vakia.”

Të nderuar lexues! Lexoni suren Vakia¹:

Dobitë e ajetul-kursisë
 

اللّهُ لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ .

“Allahu! Nuk ka zot tjetër (që meriton adhurimin) përveç Tij, të Gjallit, të Përjetshmit, Mbajtësit të gjithçkaje! Atë nuk e kaplon as dremitja, as gjumi! Atij i përket gjithçka që gjendet në qiej dhe gjithçka që gjendet në Tokë. Kush mund të ndërhyjë tek Ai për ndokënd pa lejen e Tij? Ai di çdo gjë që ka ndodhur përpara dhe çdo gjë që do të ndodhë pas njerëzve, kurse ata nuk mund të përvetësojnë asgjë nga Dituria e Tij, përveçse aq sa Ai dëshiron. Kursija e Tij shtrihet mbi qiejt dhe Tokën dhe Ai nuk e ka të rëndë t’i ruajë ato. Ai është i Larti, Madhështori!” (Bekare, 255)

Dobitë e ajetul-kursisë

- Pohimi i njësimit të Allahut në adhurim (teuhidul-uluhuje).
- Emri Allah është njëri ndër emrat e mëdhenj të Zotit dhe të gjithë emrat e tjerë i referohen emrit Allah.
- Me të drejtë për t’u adhuruar është vetëm Allahu i Lartësuar.
- Pohimi dhe shënimi i emrit të Allahut “El-Hajj”, i Gjallë e i Përjetshëm.
- Pohimi i emrit të Allahut “El-Kajjun”, Mbajtësi (Mbizotëruesi i gjithçkaje).
- Njeriu për çdo çështje duhet t’i kthehet Krijuesit të tij.
- Allahun nuk e kap dremitja dhe gjumi, pa dyshim që këto janë cilësi të mangëta me të cilat Allahu nuk cilësohet.
- Sundimi i Allahut është gjithëpërfshirës, Atij i përket gjithçka që ka krijuar.
- Njerëzit janë të varfër dhe kanë nevojë për Allahun e Lartësuar.
- Allahu pranon ndërmjetësimin dhe kjo ndodh vetëm me lejen e Tij.
- Dituria e Allahut është gjithëpërfshirëse dhe njeriu mund të dijë vetëm pak, sa ia bën të mundur vetëm Zoti.
- Kursija e Allahut është krijim madhështor i Tij dhe është më e gjerë se qiejt dhe Toka.
- Kujdesi i Allahut për qiejt dhe tokën nuk është i vështirë për Të, Ai është i Gjithëfuqishëm.
 

Përktheu: Ulvi Fejzullahu
12.7.2008

Fjalë të arta nga të parët tanë të devotshëm, selefu sahih,
për namazin e natës (2)
 

   Dije, Allahu të mëshiroftë, se kur përtacët dëgjojnë tregime për përpjekjet e selefëve (të parëve tanë të devotshëm) për namazin e natës, mendojnë se ky është një lloj tejkalimi i tepruar dhe ngarkim i vetes me atë që s'mundet. Me të vërtetë ky mendim është injorancë dhe humbje e qartë.
Për shkak se na është dobësuar imani, na ka kapluar neglizhenca, janë shuar mallëngjimet për xhenet dhe është pakësuar frika nga zjarri (xhehenemi), kemi anuar nga pushimi, përtacia, gjumi dhe pakujdesia. Çuditemi kur dëgjojmë për lajmet e asketëve dhe të adhuruesve, se si kanë bërë përpjekjeje në ibadet, dhe i refuzojmë ato.
Kur zemrat e selefëve (të parëve tanë të devotshëm) kanë qenë të lidhura me Allahun e Arshit dhe ambiciet e tyre të drejtuara drejt xhenetit, te ne u transmetuan këta shembuj të artë që lanë pas ata. E, kur ne u kthyem nga dynjaja dhe bëmë gara për të, mbërritëm në këtë gjendje.
Zgjohu vëlla i dashur nga kjo pakujdesi, kanë shkuar ata që bënin adhurim natën, ndërsa për ne ka mbetur përtacia dhe jastëku.


1. Mesruk bin Exhda, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë gruaja e Mesruk bin Exhdas, Allahu e mëshiroftë: “Pasha Allahun, nuk ka ndodhur që Mesruku të zgjohet e mos t’i ketë këmbët e fryra nga namazi i gjatë i natës. Kur e zgjaste namazin dhe lodhej, falej ulur e nuk e linte atë kurrë.”


2. Ebu Hazimi, Allahu e mëshiroftë

Ebu Hazimi, Allahu e mëshiroftë: “Kemi takuar nga njerëzit (të parët tanë), të cilit kishin arritur në adhurim kulmin e tij, saqë nuk pranohej më shtim (në të).”


3. Ibrahim bin Ed’hemi, Allahu e mëshiroftë

I është thënë Ibrahim bin Ed’hemit, Allahu e mëshiroftë: “Unë nuk mund të falem natën. Tregoma ilaçin.” I tha: “Mos i bëj Allahut mëkat ditën, ta mundëson të zgjohesh për t’u falur natën. Se qëndrimi yt para Tij natën është merita më e madhe për ty, kurse mëkatari nuk e meriton këtë.”


4. Sufjan Etheurij, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Sufjan Etheurij, Allahu e mëshiroftë: “Nuk kam mundur ta fal namazin e natës për pesë muaj për shkak të një mëkati që kam bërë.”


5. Hasen Basrij, Allahu e mëshiroftë

I është thënë Hasen Basriut, Allahu e mëshiroftë: “O Ebu Sejid, unë e dua namazin e natës dhe përgatitem për të, por ç’është halli im, nuk mund të zgjohem.” Ia ktheu: “Mëkatet të kanë lidhur.”


6. Hasen Basrij, Allahu e mëshiroftë

I është thënë Hasen Basriut, Allahu e mëshiroftë: “Nuk mund të falem natën.” Ia ktheu: “Gabimet e tua po të pengojnë.”


7. Ibn Omeri, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Ibn Omeri, Allahu e mëshiroftë: “E para gjë që do të pakësohet nga  ibadetet është namazi i natës dhe ngritja e zërit duke u falur natën.”


8. Ata Hurasanij, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Ata Hurasanij, Allahu e mëshiroftë: “Njeriu, kur ngrihet për të falur namazin e natës, e ndien një gëzim, e gjen atë në zemrën e tij. E, nëse fle në kohën e namazit të natës, ngrihet i dëshpëruar, zemërthyer, si të ketë humbur diçka. Me të vërtetë ka humbur gjënë më të çmuar, më të dobishme (namazin e natës).”


9. Makel bin Habibi, Allahu e mëshiroftë

Pa një ditë Makel bin Habibi, Allahu e mëshiroftë, disa njerëz duke ngrënë shumë e u tha: “Nuk po shoh që shokët tanë dëshirojnë ta falin namazin e natës.” (Domethënia këtyre fjalëve ishte se ushqimi i tepërt është shkak që pengon të falet namazi i natës.)


10. Alij bin Bekari, Allahu e mëshiroftë

Alij bin Bekari, Allahu e mëshiroftë, ishte adhurues i Allahut. Kur robëresha ia përgatiti shtratin, ai e lëmoi shtratin me dorën e tij dhe tha: “Pasha Allahun, ti me të vërtetë je i bukur! Pasha Allahun, ti me të vërtet je i freskët! Pasha Allahun, nuk do të fle te ti sonte.” Dhe u fal deri në mëngjes.


11. Fudejl bin Ajadi, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Fudejl bin Ajadi, Allahu e mëshiroftë: “Kam takuar njerëz që janë turpëruar nga Allahu në errësirën e natës (kur janë falur). Kur ishin duke fjetur dhe u dilte gjumi, lëviznin nga ana që ishin e në anën tjetër thoshin: “Nuk është kjo për ty (i flisnin vetes). Zgjohu dhe merr hisen tënde nga bota tjetër!”


12. Hisham Ed-Destevaij, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Hisham Ed-Destevaij, Allahu e mëshiroftë: “Allahu ka robër që e luftojnë gjumin duke pasur frikë se mos po u vjen vdekja në gjumë.”

Rashid Zulfiu
4.7.2008

Fjalë të arta nga të parët tanë të devotshëm, selefu sahih,
për namazin e natës (1)
 

  
   Dije, Allahu të mëshiroftë, se kur përtacët dëgjojnë tregime për përpjekjet e selefëve (të parëve tanë të devotshëm) për namazin e natës, mendojnë se ky është një lloj tejkalimi i tepruar dhe ngarkim i vetes me atë që s'mundet. Me të vërtetë ky mendim është injorancë dhe humbje e qartë.
Për shkak se na është dobësuar imani, na ka kapluar neglizhenca, janë shuar mallëngjimet për xhenet dhe është pakësuar frika nga zjarri (xhehenemi), kemi anuar nga pushimi, përtacia, gjumi dhe pakujdesia. Çuditemi kur dëgjojmë për lajmet e asketëve dhe të adhuruesve, se si kanë bërë përpjekjeje në ibadet, dhe i refuzojmë ato.
Kur zemrat e selefëve (të parëve tanë të devotshëm) kanë qenë të lidhura me Allahun e Arshit dhe ambiciet e tyre të drejtuara drejt xhenetit, te ne u transmetuan këta shembuj të artë që lanë pas ata. E, kur ne u kthyem nga dynjaja dhe bëmë gara për të, mbërritëm në këtë gjendje.
Zgjohu vëlla i dashur nga kjo pakujdesi, kanë shkuar ata që bënin adhurim natën, ndërsa për ne ka mbetur përtacia dhe jastëku.

1. Seid bin Musejebi, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Seid bin Musejebi, Allahu e mëshiroftë: “Fytyrën e njeriut që fal namaz nate Allahu e bën dritë, e do atë çdo musliman dhe kur e takon atë dikush që nuk e ka parë kurrë më parë, thotë: -Unë e dua këtë njeri!”

2. Hasen Basrij, Allahu e mëshiroftë

I është thënë Hasen Basriut, Allahu e mëshiroftë: “Ç’është puna me adhuruesit (që falen natën), fytyrat e tyre dallohen, janë më të mirat.”
Ka thënë: “Ngase ata janë vetmuar me Allahun, Ai i ka hijeshuar me dritën e Tij.”

3. Seid bin Musejebi, Allahu e mëshiroftë

E ka falur zotëria i tabiinëve, Seid bin Musejebi, Allahu e mëshiroftë, namazin e sabahut pesëdhjetë vite me abdestin e namazit të jacisë.

4. Thabit Benanij, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Thabit el Benanij, Allahu e mëshiroftë: “Nuk quhet adhuruesi assesi i tillë edhe nëse në të gjenden të gjitha vetitë (karakteristikat) e duhura derisa të mos ketë këto dy veti: namazin dhe agjërimin, ngase këto janë nga mishi dhe gjaku i tij.

5. Tavus bin Kejsani, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Tavus bin Kejsani, Allahu e mëshiroftë: “Nuk ka njeri që fal namaz nate me dhjetë ajete (që lexon dhjetë ajete) e të mos i shkruhen njëqind të mira ose edhe më shumë kur të gdhihet.”

6. Jezid bin Eban erRekashij, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Jezid bin Ejan erRekashij, Allahu e mëshiroftë: “Nëse fle e zgjohem e pastaj kthehem prapë në gjumë, Allahu e bëftë që syri im kurrë të mos flejë!”

7. Fudejl bin Ajadi, Allahu e mëshiroftë

E ka marrë Fudejl bin Ajadi për dore Husejn bin Zijadin, Allahu e mëshiroftë, e i ka thënë: “O Husejn, Allahu subhanehu ue teala zbret në qiellin e kësaj bote çdo natë e thotë: “Ka gënjyer ai që pretendon se më do Mua e kur vjen nata syri i tij fle. A nuk është që çdo i dashur vetmohet me atë që do?! Ja, unë erdha kur nata vjen e nesër sytë (e të dashurve të Mi) do të kënaqen në xhenetin Tim.”

8. Muhamed bin Munkediri, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Muhamed bin Munkediri, Allahu e mëshiroftë: “Jam përpjekur me veten time; e kam detyruar atë pesëdhjetë vite në ibadete, derisa iu nënshtrua (ibadeteve).”

9. Thabit Benanij, Allahu e mëshiroftë

Thabit Benanij, Allahu e mëshiroftë, thoshte: “Kam vuajtur nga vetja ime me namaz nate njëzet vite dhe jam kënaqur me të njëzet vite pas.”

10. Një adhurues

Një i devotshëm falej natën derisa i mpiheshin këmbët, i rrihte ato dhe thoshte: “O ju që shpini drejt së keqes, nuk jeni krijuar për tjetër pos për ibadet.”

11. Abdulaziz bin ebij Revani, Allahu e mëshiroftë

Abdulaziz bin ebij Revani, Allahu e mëshiroftë, ka qenë prej adhuruesve. Kur i shtrohej shtrati për të fjetur, vendoste dorën mbi të dhe thoshte: “S'ka më të butë se ti, por shtrati i xhenetit është më i butë se ti!” Dhe ngrihej për t’u falur.

12. Fudejl bin Ajadi, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Fudejl bin Ajadi, Allahu e mëshiroftë: “Nëse nuk të mundësohet për t’u falur natën dhe agjëruar ditën, dije se ti je mahrum (i lidhur), të kanë lidhur mëkatet.”

13. Sulejman etTemimij, Allahu e mëshiroftë

Ka thënë Mameri: “Është falur afër meje Sulejman et Temimij, Allahu e mëshiroftë. Pas namazit të jacisë e kam dëgjuar duke recituar:

" تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ "

“I madhëruar është Ai që në dorën e fuqisë së Tij është i tërë sundimi dhe Ai ka fuqi mbi çdo send.” (Mulk: 1)

Derisa arriti te ky ajet:
'' فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ "

“Kur ta shohin ata (xhehenemin) se po u afrohet, fytyrat e atyre që nuk besuan shëmtohen dhe u thuhet: “Ky është ai që ju e kërkoni sa më shpejt.” (Mulk: 27)

Filloi ta përsëriste derisa u pakësua xhemati i xhamisë dhe u shpërnda. Pastaj dola për të shkuar në shtëpi. Kur u ktheva në xhami për të thirrur ezanin e sabahut, ja Sulejman et Temimij në vendin që e kisha lënë mbrëmë! Ishte në këmbë duke përsëritur të njëjtin ajet, nuk e kishte kaluar.

'' فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ "

“Kur ta shohin ata (xhehenemin) se po u afrohet, fytyrat e atyre që nuk besuan shëmtohen dhe u thuhet: “Ky është ai që ju e kërkoni sa më shpejt.” (Mulk: 27)

Rashid Zulfiu
27.6.2008

Çfarë është me vlerë?

   Në jetën time pashë të rinj me ambicie shumë të larta, por i rrëmbeu vdekja befas. Ishin të bukur, të pasur, të njohur, me autoritet. Shumë shpejt u zhdukën nga familja dhe shtëpia. U zhveshën nga veshja që kishin, i lanë shokët dhe miqtë. U vendosën në vendin ku lahet xhenazja dhe uji filloi t’ua lagë trupin.
U drejtuan nga dera e varrezave dhe faqen e shëndoshë e të butë ua vendosën në dhe. Trupat e rrethuar nga muret e varrit, të vetmuar e pa shokë, pa të afërm, pa gra, pa fëmijë e pa pasuri.
Ah! Ah!
Sa dhembje dhe pikëllim!
Nga e gjithë kjo ka edhe mësim.
Vdekja i turpëroi shumë njerëz dhe ua ndërpreu gëzimin.
Sa vdekje ishin të papritura e sa zemra pushuan së rrahuri?!
Vallë! A ka zemra që marrin mësim?

 

Përktheu: Ulvi Fejzullahu
27.6.2008

Mposhtja e zemërimit

  
   Arti i bashkimit të zemrave është trashëgimi profetike. I Dërguari Muhamed, lavdërimi dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të, gjatë thirrjes së tij e kultivoi këtë lloj arti. Në vazhdim do të ndajmë disa porosi në lidhje me këtë çështje.
Allahu i Lartësuar në librin e Tij na e kujton bazat e këtij arti dhe gjithashtu edhe praktika e të Dërguarit të Allahut dëshmon për këtë gjë. Allahu thotë:

وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ

“...e mposhtin zemërimin dhe ua falin fajet njerëzve. Allahu i do bamirësit.”1

Nga ajeti i shënuar mësojmë tre nivele të rëndësishme:

1. Kur dikush të bën keq, sidomos në këto kohë kur ka humbur mirësjellja, mposhte, shtype, përballoje zemërimin. Mos lejo shfaqjen e pakënaqësisë në vendtubime. Fjala e Allahut thotë: “...e mposhtin zemërimin”.

2. Pasi e realizon veprimin e parë, e përballon zemërimin, shkon dhe i thua keqdashësit: “Allahu të faltë”. Allahu thotë: “dhe ua falin fajet njerëzve.”

3. Ky nivel është më i larti, pasi shkon dhe e viziton keqbërësin, e përshëndet dhe i dhuron diçka. Allahu i Lartësuar thotë: “Allahu i do bamirësit.”
Nga historia mësojmë për ngjarjen e shërbëtorit të kalifit Harun Er-Reshid. Shërbëtorit i rrëshqiti nga dora ena me ujë të nxehtë dhe i ra kalifit në kokë. U hidhërua Haruni Er-Reshidi dhe iu kthye shërbëtorit, ndërsa shërbëtori (i lexoi fjalën e Allahut) i tha: “...e mposhtin zemërimin”.
Harun Er-Reshidi i tha: “Po përmbahem nga hidhërimi.”
Shërbëtori i tha: “...dhe ua falin fajet njerëzve.”
Harun Er-Reshidi i tha: “Ta fala gabimin.”
Shërbëtori i tha: “Allahu i do bamirësit.”
Harun Er-Reshidi i tha: “Mund të shkosh, tani je i lirë dhe këtë e bëj për hir të Allahut.”

 

Përktheu dhe përshtati: Ulvi Fejzullahu
20.6.2008

Mos u frikëso, se ti do të fitosh

   Mos ki frikë askënd prej njerëzve pasi ti je në të vërtetën. Kujto Musain alejhis-selam, kur magjistarët qëndruan para tij për ta sfiduar me magji:
    “Atëherë Musai ndjeu frikë në vetvete.”1
    Por erdhi thirrja hyjnore nga Sunduesi i Lartësuar:
    “Ne i thamë: “Mos u frikëso, se në të vërtetë ti do të fitosh!”2
    Mos u frikëso, se në të vërtetë, ti do të fitosh! Me ty është e vërteta, kurse me ta gënjeshtra.
    Me ty është besimi, ndërsa me ta është e pavërteta.
    Me ty është ndihma e Allahut të Lartësuar.
   Ti je ithtar i së vërtetës, i besimit dhe i nënshtrimit; mbështetu tek Allahu i    Lartësuar, mos ki frikë askënd. Kujto përsëri fjalën e Allahut të Lartësuar: “Mos u frikëso, se në të vërtetë ti do të fitosh!”

 

Përktheu dhe përshtati: Ulvi Fejzullahu
6.6.2008

Jeta e gjatë

   Njeriu jeton vetëm se një herë, por ka mundësinë që të jetojë më tepër se një herë falë përkujtimeve të mira me të cilat Allahu i Lartësuar e bën të pranuar në mesin e të tjerëve.
   Ibrahimi alejhi selam kërkoi nga Allahu që të ketë përkujtim të mirë tek ata që vijnë më pas:“ Bëj që të përmendem për të mirë te breznitë e ardhshme.”1
Që do të thotë: -Më bëj që njerëzit të më përkujtojnë për mirësi pas vdekjes dhe të jenë pasues të mirësive.
   Dhe Allahu i Lartësuar për Ibrahimin alejhi selam tha:
"...dhe i lamë atij (Ibrahimit) kujtim të mirë në brezat e më vonshëm. Paqja qoftë mbi Ibrahimin."2
   Urime për atë që ka arritur ta fitojë mirësinë e Allahut të Lartësuar me përmendje dhe kujtim gjatë brezave...
 

Përktheu dhe përshtati: Ulvi Fejzullahu
30.5.2008

Shkoni, ju jeni të lirë!

   Kujdes, mos u merr me fjalët e xhelozëve dhe urrejtësve, sepse do të humbësh kohën dhe jetën. E, para së gjithash do të humbësh zemrën. Mos ua vër veshin, sepse ata janë rebelë rrugësh, të cilët tentojnë të pengojnë në thirrjen dhe aktivitetin tënd, por çdo pengesë të tyre konsideroje shtytje dhe motivim për suksese.
   Një komandant të flotës detare, në Luftën e Dytë Botërore, i cili ishte një njeri që synonte autoritetin, disa vartës e fyenin dhe e injoronin. Komandanti thotë se kjo iu bë diçka normale dhe e zakonshme dhe prej saj mësoi se fjalët nuk e rrëzojnë autoritetin, as muret e kështjellave nuk i rrëzojnë.
   Një kryetar thotë: -Unë nuk i lexoj letrat që më drejtohen me fyerje. As zarfin nuk e hap e lëre më t’i lexoj ato. Po të merresha me këtë gjë, nuk do të kontribuoja dot për popullin tim.
   Allahu thotë: “Prandaj largohu prej tyre dhe mbështetu tek Allahu! Se Allahu të mjafton ty për mbrojtës.”¹
   Pa dyshim që prej teje, lexues, dëshiroj që t’u ofrosh falje të gjithëve, duke mos u marrë me fjalët e tyre dhe të humbësh kohë duke iu përgjigjur, se koha jote është e shtrenjtë. Me këta njerëz vepro ashtu si ka vepruar Muhamedi alejhi selam me banorët e Mekës, të cilët e kishin torturuar, i kishin vrarë shokët dhe e kishin përzënë. Ai, kur e çliroi Mekën, u tha: “Shkoni, ju jeni të lirë!”
   Po të humbte kohë Muhamedi alejhi selam me fjalët dhe veprimet e tyre, nuk do të kishte pasur kohë të ngrinte shtetin islam, nuk do të kishte pasur kohë të mësonte sahabët dhe umetin e tij.

Mahmud el-Misrijj
Përktheu dhe përshtati: Ulvi Fejzullahu
23.5.2008

Mëso gjuhën e faljes

“..le t’i falin ata dhe të mos ua marrin për keq. Vallë a nuk doni që t’ju falë Allahu? Allahu është Falës e Mëshirëplotë.”1

Allahu të mëshiroftë, mëso gjuhën e faljes!
Allahu të forcoftë, shijo kënaqësinë e faljes!
Allahu të udhëzoftë, ji afër Allahut me falje!
Allahu të nderoftë, njëra nga dyert e krenarisë është falja!
Allahu të ndihmoftë, përqendroje veten në falje!

   Vëlla dhe motër!
 
   Siguroje veten në hapësirat e faljes duke i falur të gjithë, duke i lënë veprimet e tyre jo të mira, se kështu e pengon të keqen. Falësi është më afër Allahut dhe afër njerëzve.
   Ai i cili do shpërblim, ngrohtësi, kujtim të mirë, le të jetë i durueshëm, ta durojë të hidhurën, të vizitojë kur nuk vizitohet, të japë kur nuk i jepet, të jetë i butë me të paditurin, të falë kur i bëhet zullum.
 
   Imam Shafiu thotë:
 
Pasi kam falur, nuk kam urryer askënd,
Kështu nga brengat armiqësore u qetësova.
E përshëndes armikun kur e takoj,
Të keqen me përshëndetje e pengoj.

“..edhe kur janë në vështirësi, e mposhtin zemërimin dhe ua falin fajet njerëzve. Allahu i do bamirësit.”2

Përshtati: Ulvi Fejzullahu
23.5.2008

Udhëzime dhe urtësi (3)

Vëlla!

1. Bëhu prej atyre që e ndiejnë mbikëqyrjen e Allahut të Lartësuar çdo herë.
2. Mos prit çdo herë që njerëzit ta kthejnë të mirën me të mirë.
3. Kujdes dhe vetëm kujdes prej cilësive të njerëzve keqbërës.
4. Njerëzit e kanë natyrshmëri që t’i duan ata që sillen mirë.
5. Bëhu prej atyre që i luten Allahut të Lartësuar dhe kërkojnë nga Ai.
6. Përshëndeti të tjerët me selam ose me shprehje të tjera që zëvendësojnë selamin.
7. Dhuro dhe prano dhuratat, qoftë edhe nga jobesimtarët.
8. Promovo faljen, mëshirën, urtësinë.
9. Mos lakmo atë që është në duart e njerëzve.
10. Bëhu i butë dhe lëre qortimin në fund.
11. Vazhdo t’ua kujtosh njerëzve Allahun dhe Ditën e Gjykimit.
12. Këshilloji të tjerët edhe në punët e dynjasë.
13. Respektoji dhe vlerësoji pozitat e njerëzve dhe nivelin e tyre.
14. Motivoji njerëzit për vepra bamirësie.
15. Mos nënçmo askënd dhe largoju mendjemadhësisë.
 

Përshtati: Ulvi Fejzullahu
16.5.2008

Udhëzime dhe urtësi (2)

Vëlla musliman!

1. Ai që hesht është shpëtimtar.
2. Pa dyshim se njeriu është në anën e atij që do.
3. Besimtari për besimtarin është si pasqyra.
4. Nëse dëshiron sukses, së pari përmirëso veten.
5. Kush e mban sekretin, zgjedhjen e përcakton vetë.
6. Kur ta bësh një të mirë, falëndero Allahun.
7. Mos i nënvlerëso mëkatet.
8. Mos i humb së koti orët e jetës, por shfrytëzoji me mirësi.
9. Mos e merr një punë që nuk mund ta përfundosh.
10. Ai që shmanget një gjëje për hir të Allahut, Ai ia kompenson me diçka më të mirë.
11. Besimtari çdo herë është në gatishmëri.
12. I mençur është ai që e ruan fenë duke iu larguar haramit.
13. Duro gjatë sprovave dhe kërko vetëm ndihmën e Allahut të Lartësuar.
14. Shpeshto përkujtimin e Allahut në çdo kohë.
15. Ki frikë dënimin e Allahut dhe shpreso në faljen e Tij.
 

Përshtati: Ulvi Fejzullahu
9.5.2008

Udhëzime dhe urtësi

Vëlla musliman!

1. Mos e shty punën e sotme për nesër.
2. Dëshiro për vëllanë tënd atë që do për vete.
3. Thuaj të vërtetën, edhe nëse është kundër teje.
4. Dora e Allahut është me shumicën.
5. Vetmia është më e dobishme sesa shoqërimi me të keqin.
6. Së pari përmirëso të metat e tua e më pas të metat e të tjerëve.
7. Mos fol pa u menduar dhe mos vepro pa planifikuar.
8. Bëhu besnik ndaj asaj që të është besuar dhe mos e tradhto atë që të ka tradhtuar.
9. Te përkujdesja (vëmendja) është shpëtimi, ndërsa te ngutja është pendimi.
10. Bëhu ekonomizues në ushqim, pije, veshje dhe gjumë.
11. Fli më herët dhe zgjohu më herët.
12. Ki frikë Allahun çdo herë, të keqen përcille me të mirë dhe trego mirësjellje ndaj të tjerëve.
13. Trego kujdes për kufijtë e Allahut, do të kujdeset Allahu për ty.
14. Për çdo gjë të shkëlqyer (mirësi) ka shpërblim.
15. Fjala e mirë është mirësi.

Përshtati: Ulvi Fejzullahu
25.4.2008

Porosi nga të parët dhe të fundit

Ka thënë dijetari i njohur Muhamed ibn Uthejmin, Allahu e mëshiroftë: “Transmetohet prej Omer ibn Hatabit se ka lënë një fjalë shumë shumë të dobishme: “Kush punon një punë e në të ka bereqet, le ta vazhdojë atë.”

Kjo do të thotë se nëse një njeri punon një punë (vepër), sado të madhe apo të vogël, mirëpo Allahu i ka dhënë bereqet (të mira) në atë punë, ai duhet të vazhdojë dhe ta punojë atë.

Ka thënë Malik ibn Dinari: “Me një njeri që ulesh dhe nuk përfiton diçka prej tij, largohu nga ai pa marrë parasysh se kush është.”

Ka thënë Abid Ahmed ibn Harbi: “E kam adhuruar Allahun pesëdhjetë vite e nuk kam mundur ta shijoj ëmbëlsirën e adhurimit përderisa i lashë tri gjëra:
• kur lashë kënaqësinë e njerëzve, shijova ëmbëlsirën e të shprehurit dhe të thënies së hakut (të vërtetës);
• kur lashë shoqërimin e njerëzve të këqij, gjeta shoqërinë e mirë edukuese;
• kur lashë kënaqësinë e kësaj bote, gjeta ëmbëlsirën e ahiretit.

Ka thënë Ebu Derda, Allahu qoftë i kënaqur me të: “Kur ta kujtosh vdekjen, radhite veten prej të parëve.”

Ka thënë Ebu Sulejman ed-Daranij: “Kush merret me vetveten e tij nuk ka kohë të merret me të tjerët.”

Ka thënë Imam Ahmed ibn Hanbeli: “Nëse dëshiron që Allahu të të japë atë që ti dëshiron, vepro atë që Ai kërkon.”

Është pyetur Ahmed ibn Hanbeli: “Sa është larg Arshi i Allahut prej nesh?” Tha: “Një dua e sinqertë nga një zemër e sinqertë!”
 

Përktheu: Eroll Rexhepi
18.4.2008

Çelësat e së mirës dhe të së keqes

Çelësat e së mirës janë:
- çelësi i xhenetit: teuhidi (njëshmëria e Allahut).
- çelësi i dashamirësisë: besnikëria.
- çelësi i diturisë: pyetja.
- çelësi i fitores: durimi.
- çelësi i namazit: abdesti.
- çelësi i haxhit: ihrami.
- çelësi i suksesit: devocioni.
- çelësi i shtimit të të mirave: mirënjohja.
- çelësi i dëshirave të ahiretit: asketizmi në këtë botë.
- çelësi i përgjigjes: duaja.
- çelësi i imanit: të menduarit për krijesat e Allahut.
- çelësi i jetës së zemrave: meditimi për fjalët e Allahut dhe lënia e gjynaheve.
- çelësi i riskut: istigfari dhe devotshmëria.
- çelësi i krenarisë: respektimi i Allahut dhe i të Dërguarit të Tij.
- çelësi i rahmetit: bamirësia ndaj të tjerëve.

Çelësat e së keqes janë:
- çelësi i çdo mëkati: alkooli, që është nëna e të këqijave.
- çelësi i amoralitetit: muzika dhe dëgjimi i saj.
- çelësi i privimit: përtacia.
- çelësi i hipokrizisë: gënjeshtra.
- çelësi i koprracisë: lakmia.
- çelësi i çdo bidati dhe humbjeje: refuzimi i Sunetit.
- çelësi i çdo të keqeje: miqësia e tepruar me dynjanë.
- çelësi i kufrit (mosbesimit): të gjitha llojet e gjynaheve.

Janë të lumtur dhe fatbardhë ata të cilët posedojnë çelësat e së mirës dhe e mbyllin të keqen, ndërsa janë të mjerë ata të cilët posedojnë çelësat e së keqes dhe e mbyllin të mirën.
Allahu im! Na bëj prej çelësambajtësve të së mirës!

Përktheu dhe përshtati: Ulvi Fejzullahu
4.4.2008

Dialog me shejtanin

Një natë të errët debatoja me shejtanin e mallkuar. Pasi dëgjova ezanin e sabahut, dëshiroja të shkoja në xhami.
Më tha: -Nata është e gjatë, pusho edhe pak.
I thashë: -Frikësohem mos humbas farzin e sabahut.
Më tha: -Koha është e gjatë, ke kohë mjaft.
I Thashë: -Frikësohem se mos më humb namazi me xhemat.
Më tha: -Mos e rëndo veten me ibadet.
Kur u zgjova, tashmë kishte lindur dielli.
Më tha duke pëshpëritur: -Mos të të vijë keq për atë që të iku, se dita e sotme ka kohë shumë.
U ula të bëja dhikrin e mëngjesit, kurse ai më hapi idenë e fitnesit.
I thashë: -Po më pengon në dua.
Më tha: -Lëre atë, nuk është mirë dikush me të pa.
Dëshiroja t'i vijoja, më tha: -Kënaqu sa je akoma i ri.
I thashë: -Nuk i dihet jetës.
Tha: -Jeta jote nuk të ikën.
Fillova të mësoja Kuran.
Tha: -Çlodhe veten me muzikë e tupan.
I thashë: -Ajo është haram.
Tha: -Ka prej dijetarëve që mendimin tënd nuk e kanë.
I thashë: -Hadithet e ndalesës tek unë janë të regjistruara.
Tha: -Të gjitha janë të trilluara.
Rrugës kaloi një bukuroshe, unë ula shikimin.
Tha: -Ç'u bë me shikimin?
I thashë: Kjo është rrezik.
Tha: -Medito, se meditimi rreth bukurisë është fisnik.
U nisa për në Shtëpinë e Shenjtë.
Më doli përpara duke më rrejtur. Tha: -Ku po udhëton?
I thashë: -Për ta bërë umren në Mekën që ndriçon.
Më tha: -Gjithë ky rrezik nga udhëtimi për të kryer këtë lloj obligimi, e sa e sa dyer të hairit janë të rizgjimit.
I thashë: -Patjetër nga shtimi i adhurimit dhe pasimi.
Tha: -Në xhenet nuk hyhet nga veprimi.
Pasi shkova të këshilloja, më tha: -Mos e fut veten në skandal.
I thashë: -Këshilla i bën dobi njerëzisë.
Më tha: -Ki frikë nga autoriteti e mendjemadhësia, se kjo është hipokrizi.
I thashë: -Ç’mendon për disa persona?
Tha: -Të përgjigjem, edhe pse dobësohem.
I thashë: -Ahmed ibën Hanbeli?
Tha: -Më vrau me fjalën e tij: Pasoni Sunetin dhe Kuranin Munezzel.
I thashë: -Po Ibën Tejmija?
Tha: -Goditjet e tij në kokën time janë mërzi.
I thashë: -E Buhariu?
Tha: -Dogji shtëpinë time me librin e tij.
I Thashë: -Muhamed Ibën Abdul Wehabi?
Tha: -Sikurse ai nuk ekziston as'hab.
I thashë: -Po Ebu Lehebi?
Tha: -Unë me të kam për t’u djegur.
I thashë: -E Ebu Xhehli?
Tha: E kam vëlla dhe ai është (ehël) familjar.
I thashë: -Po Lenini?
Më tha: -Mos u mërzit, se në xhehenem po e pret Stalini…

 

Vazhdon
Autor: Aid el Karnij
Përktheu: Eroll Rexhepi
28.3.2008

Llogaritja e vetvetes

Bërja e llogarive me vetveten është e rëndësishme për mirëmbajtjen dhe përtëritjen e imanit, siç thotë Allahu xh.sh.:
"O ju që besuat, kini parasysh frikën ndaj Allahut dhe le të shikojë njeriu se çka ka bërë për nesër." (El-Hashër, 18)
Omer ibn Hatabi, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: "Llogariteni veten tuaj para se të llogariteni."
Ndërsa El-Basriu ka thënë: "Nuk do të takosh ndonjë besimtar që të mos e llogarisë vetveten."
Mejmun ibn Mihrani ka thënë: "Me të vërtetë ata që i frikësohen Allahut e llogarisin veten e tyre me një rigorozitet më të madh sesa partnerët që janë koprracë në punë."
Me të vërtetë mosllogaritja e vetvetes është shkak që njeriu të zhytet edhe më shumë në mëkate. Edhe jobesimtarët kënaqen me jetën e kësaj bote duke mos llogaritur se një ditë do të dalin para Allahut xh.sh.. Allahu xh.sh. thotë: “Ata ishin që nuk pritnin se do të japin llogari.” (En-Nebe 27)
Ibn Kajimi thotë: "Shkatërrimi i shpirtit vjen si pasojë e lënies pas dore të vetëllogaritjes, duke u pajtuar me kërkesat dhe ndjekjen e epsheve.“
Prandaj muslimani patjetër duhet të gjejë kohë për t’u vetmuar me vetveten dhe të shikojë se ku gjendet dhe çka ka përgatitur për të nesërmen (Ditën e Gjykimit).
 

Përktheu dhe përshtati: Eroll Nesimi
21.3.2008

Këshilla e Ibën Tejmijes ndaj nxënësit të tij, Ibën Kajimit

Ibën Kajimi thotë: “Derisa vazhdoja të ngrija dhe t’i parashtroja dyshim pas dyshimi Shejhul Islamit (Ahmed Ibën Tejmijes), Allahu qoftë i kënaqur me të, në një rast ai më tha:
“Mos e bëj zemrën tënde ndaj dyshimeve dhe mendimeve të padrejta si sfungjeri, që i thith të gjitha gjërat që i kalojnë dhe pikon vetëm atë që thith. Por bëje zemrën tënde si xhami i ngurtë; i kalojnë dyshimet vetëm sipërfaqësisht dhe nuk zënë vend në zemër, i sheh shumë kthjellët dhe i refuzon (nuk i thith) me ngurtësinë që ka. Nëse nuk vepron kështu dhe e bën zemrën që të absorbojë çdo dyshim që të kalon, atëherë ajo bëhet vendqëndrim dhe qendër e dyshimeve.”
Ibën Kajimi thotë: “Në largimin e dyshimeve nuk mbaj mend se kam përfituar nga diçka tjetër më shumë se nga kjo këshillë.”

Përktheu: Alaudin Abazi
14.3.2008

Kur dijetarit i ulet vlera?

A e dini se kur i zvogëlohet dhe i ulet vlera dijetarit, edhe pse ai ka një nivel të lartë njohurish?
Dijetari përjeton ulje, nënçmim dhe vogëlsi te njerëzit dhe tek Allahu i Lartësuar atëherë kur polemizon me të pavërtetën; kur diturinë që ka e fut në funksion për të arsyetuar të pavërtetën dhe duke asgjësuar të vërtetën.
Dijetarit i ulet vlera atëherë kur njohuritë që ka i mobilizon për të arsyetuar sjelljet e mbretërve dhe të kryetarëve.
Dijetarit i ulet vlera kur me diturinë që ka synon të pasurohet, qoftë në mënyrë jo të sinqertë.
Dijetarit i ulet vlera kur troket në dyert e pushtetarëve tiranë për përfitime personale.
Dijetarit i ulet vlera atëherë kur parapëlqen jetën komode, kurse feja e tij, umeti i tij dhe vëllezërit muslimanë janë të shtypur.
Dijetari është i vogël atëherë kur përpiqet që t’i kënaqë njerëzit, edhe pse hidhëron Allahun.
Këtij dijetari, sado dituri të ketë, mund t’i ulet vlera e të bëhet i mbledhur dhe i rrëgjuar.

 

Përktheu dhe përshtati: Ulvi Fejzullahu
7.3.2008

Shembuj në Kuran

Lexues të nderuar, këtu janë përmbledhur vetëm disa prej shumë shembujve që përmenden në Kuran. E lusim Allahun e Lartësuar të na bëjë prej atyre që i kuptojnë këta shembuj!

1- “O ju që besuat, mos i prishni lëmoshat tuaja me të krenuar e me ofendim siç bën ai që e jep pasurinë e vet sa par sy e faqe të njerëzve, e nuk e beson Allahun dhe as botën tjetër. Shembulli i tij është si një gur i madh e i lëmuar që mbi të ka pak dhe, e kur e godet atë një shi i madh e lë të zhveshur (lakuriq). Ata (formalistët) nuk arrijnë asgjë nga ajo që punuan. Allahu nuk e udhëzon popullin jobesimtar.” (Bekare, 264)

2- “E shembulli i atyre që pasurinë e vet e japin nga bindja e tyre e duke kërkuar kënaqësinë e Allahut, i përngjan një kopshti në një rrafshnaltë që i bie shi i madh, e ai jep fruta të dyfishtë. Po edhe nëse nuk i bie shi i madh, i bie një rigë (që i mjafton). Allahu sheh atë që veproni.” (Bekare, 265)

3- “Shembulli i asaj që ata e japin në këtë jetë (për t'u lavdëruar e për t'u përmendur) është si i një erë me breshër që godet dhe shkatërron të mbjellat e një populli që e ka lëshuar rrugën në dëm të vetes. Allahu nuk u bëri zullum atyre, por ata ishin që i benë të padrejtë vetes së vet.” (Ali Imran, 117)

4- “E sikur të donim Ne, do ta ngrinim lart me atë (dituri), por ai nuk iu largua tokës (dynjasë) dhe shkoi pas epshit të vet. Shembulli i tij është si ai i qenit, të cilin nëse e përzë ai e nxjerr gjuhën, po edhe nëse nuk e përzë, ai sërish e nxjerr gjuhën. Ky është shembulli i atyre që i konsideruan të rreme argumentet Tona. Ti rrëfe tregimet (umetit tënd) në mënyrë që ata të mendojnë.” (Araf, 176)

5- “Shembulli i jetës së kësaj bote është si i një shiu që e kemi zbritur nga qielli, e me anën e të cilit gërshetohen bimët e tokës (mbijnë dhe shpeshtohen të gjitha llojet) prej nga hanë njerëzit e kafshët deri kur toka të ketë marrë stolinë e vet dhe të jetë zbukuruar (me bimë, pemë e behar), e banorët e saj të mendojnë se janë të zotët e saj, e asaj i vjen urdhri Ynë, natën ose ditën, Ne e bëjmë atë (të mbjellat) të korrur sikurse të mos ekzistonte dje. Kështu Ne ua sqarojmë faktet njerëzve që mendojnë.” (Junus, 24)

6- “Shembulli i gjendjes së këtyre dy grupeve është (i atyre që nuk besuan) si ai i verbëri dhe i shurdhëti dhe (i atyre që besuan) si ai që sheh dhe dëgjon. A janë në pozitë të barabartë? A nuk përkujtoni?!” (Hud, 24)

7- “Shembulli i veprave të atyre që nuk besuan është si hiri, të cilin me puhi e shkapërderdh era në ndonjë ditë të stuhishme, e ata nuk mund të realizojnë asgjë nga veprat që kanë bërë, e ky është ai dështimi i madh.” (Ibrahim, 18)

8- “A nuk ke kuptuar se si Allahu bëri shembull: fjalën e mirë si pema e mirë që rrënjët e saj janë thellë (në tokë) e degët e saj janë lart, E që me vullnetin e Zotit, ajo e jep frytin e vet në çdo kohë. Allahu pra u parashtron njerëzve shembuj ashtu që ata të mendojnë. Dhe shembulli i fjalës së keqe është si një pemë e keqe që është shkulur mbi tokë e që nuk ka të qëndruar.” (Ibrahim, 24-26)

9- “Allahu është dritë (ndriçues, udhëzues) i qiejve e i tokës. Shembulli i dritës së Tij i ngjason kandilit të vendosur në një zgavër të errët. Kandili gjendet brenda një qelqi si të ishte yll flakërues e që ndizet prej (vajit të) një druri të bekuar, prej ullirit që nuk mund të quhet as i lindjes e as i perëndimit, e vaji i tij ndriçon pothuajse edhe pa e prekur zjarri. Dritë mbi dritë. Allahu udhëzon kah drita e Vet atë që do Ai. Allahu sjell shembuj për njerëzit. Allahu çdo gjë di shumë mirë.” (Nur, 35)

10- “Shembulli i atyre, të cilët veç Allahut morën mbrojtës (zota idhujsh), është si shembulli i merimangës që thur shtëpi, e sikur ta dinin ata, më e dobëta shtëpi është e shtëpia e merimangës.” (Ankebut, 41)

11- “Muhamedi është i Dërguar i Allahut, e ata që janë me të (sahabët) janë të ashpër kundër jobesimtarëve, janë të mëshirshëm ndërmjet vete, ti i sheh kah përulen (në rukuë), duke rënë me fytyrë në tokë (në sexhde), e kërkojnë prej Allahut që të ketë mëshirë dhe kënaqësinë e Tij ndaj tyre. Në fytyrat e tyre shihen shenjat e gjurmës së sexhdes. Përshkrimi i cilësive të tyre është në Tevrat dhe po ky përshkrim është edhe në Inxhil. Ata janë si një farë e mbjellë ku mbin filizi i vet, e ai trashet, përforcohet dhe qëndron në trungun e vet, ajo e mahnit mbjellësin. (Allahu i shumoi) Për t'ua shtuar me ta mllefin jobesimtarëve. Allahu atyre që besuan dhe bënë vepra të mira u premtoi falje të mëkateve dhe shpërblim të madh.” (Fet’h, 29)

12- “Ju njerëz dijeni se jeta e kësaj bote nuk është tjetër vetëm se lojë, kalim kohe në argëtim, stoli, krenari mes jush dhe përpjekje në shtimin e pasurisë dhe të fëmijëve, e që është si shembull i një shiu prej të cilit bima i habit bujqit, e pastaj ajo thahet dhe e sheh atë të verdhë, mandej bëhet e thyer, e llomitur, e në botën tjetër është dënimi i rëndë, por edhe falje mëkatesh dhe dhurim i kënaqësisë nga Allahu; pra jeta e kësaj bote nuk është tjetër vetëm se përjetim mashtrues.” (Hadid, 20)

13- “Shembulli i atyre që janë obliguar me Tevrat, dhe nuk e zbatojnë atë, është si shembulli i ndonjë gomari që bart libra. Shembull i keq është shembulli i popullit që i përgënjeshtroi ajetet e Allahut, e Allahu nuk udhëzon në rrugë të drejtë popullin jobesimtar.” (Xhumua, 5)
 

 Përmblodhi: Almedin Ejupi
22.2.2008

Buzëqesh

- Një njeri po shikonte gruan e vet teksa ajo ishte në shkallët e shtëpisë dhe i tha: -Nëse hipën lart je e shkurorëzuar, nëse zbret je e shkurorëzuar, nëse ndalesh je e shkurorëzuar!
Asaj nuk i mbeti tjetër përveçse të kërcente nga shkallët. I habitur ai i tha:
-Flijofsha babanë e nënën për ty! Dije se nëse vdes Imam Malik ibn Enesi në Medinë, njerëzit do të kenë nevojë për ty (në fetvatë e tyre)... Buzëqesh.

- Një njeri pyeti disa fukaha: -Kur t’i zhvesh rrobat nga trupi dhe hyj në lumë për t’u pastruar, a të kthehem nga Kibla apo nga? I thanë: -Së pari kthehu tek rrobat e tua, të cilat i zhveshe më parë... Buzëqesh.

- Një grua e bukur i tha një ditë burrit të saj, i cili ishte i shëmtuar: -Unë shpresoj që ne të dy të jemi në xhenet. E pyeti: -Pse? Ajo tha: -Se ti më more mua (e ka fjalën për bukurinë  e vet) dhe ishe falënderues, kurse unë ty dhe durova. E duruesi dhe falënderuesi janë në xhenet... Buzëqesh.

- Është pyetur një koprrac se kush është më trimi i njerëzve. Ka thënë: -Ai i cili i dëgjon krismat e dhëmballëve të njerëzve duke ngrënë e nuk i çahen mushkëritë… Buzëqesh.

- U burgos një njeri i cili pretendonte se ishte Pejgamber në kohën e Mehdiut, pastaj u mor në pyetje. Kur u pyet: -A je ti Pejgamber? Tha: -Po! I thanë: -Atëherë, te kush je dërguar? Tha: -Ju nuk më lejuat të shkoj tek asnjë njeri, se si pretendova se jam pejgamber, më mbyllët në burg… Buzëqesh.

- Një beduin (fshatar) fali namazin e sabahut pas imamit, i cili lexoi suren El-Bekare (Lopa), kurse beduini ishte për ngut. Në ditën e dytë beduini erdhi më herët. Imami filloi të lexonte suren El-Fil (Elefanti). Beduini pa hezituar iku dhe tha: -Elefanti është më i madh se Lopa... Buzëqesh.

- Thuhet se një grua e vjetër ishte sëmurë e djali i saj erdhi me një mjek. Pasi mjeku e pa plakën të zbukuruar dhe të veshur me rroba te reja, kuptoi çka kishte ajo dhe tha: -Kjo ka nevojë për një burrë (për t’u martuar). Pyeti djali i hutuar:
-Ku kanë nevojë plakat për martesë?! Nëna i tha: -Hesht ti, mjeku di për çdo gjë më mirë se ti... Buzëqesh.

- Hyri një herë Tufejli te një grup njerëzish që darkonin dhe i tha: Ç’po hani? Duke e nënçmuar (uljen e tij) në sofër, i thanë: -Po hamë dhe po pimë helm. Ai e futi dorën e tij në ushqim dhe tha: -Jeta ime pas jush është haram (nuk jetoj dot pa ju)… Buzëqesh.

- Në një shtëpi banonin disa fukaha, por shtëpia ishte e vjetër dhe tavani binte pjesë-pjesë. Një ditë erdhi pronari i shtëpisë për të kërkuar qiranë e shtëpisë. Fukahatë i thanë: -Ndreqe tavanin, se po rrëzohet për ditë!
Pronari tha: -Mos keni frikë, se ai e madhëron Allahun! I thanë ata: -Po, po, veç kemi frikë se mos po e kaplon frika e madhe ndaj Allahut e po bën sexhde!… Buzëqesh.

- Një herë Tufejli pa një grup njerëzish duke shkuar në një drejtim të panjohur dhe mendoi se po shkonin në restorant për të drekuar. Papritmas ata hynë te sulltani (udhëheqësi i shtetit) dhe ky hyri me ta, mirëpo ata që të gjithë ishin poetë, thurnin poezi në shenjë lavdërimi për sulltanin. Pasi përfunduan të gjithë, i erdhi radha këtij dhe i thanë: -Urdhëro, thuaj poezinë! Tha: -Unë nuk jam poet. E pyeten: -E, kush je ti? Ai tha: -Unë jam prej të gabuarve, për të cilët ka thënë Allahu: "Sa për poetët vjershëtorë, të gabuarit i ndjekin ata." (Esh-Shuara, 224) Qeshi sulltani dhe urdhëroi të shpërblehet edhe ai me një dhuratë… Buzëqesh.

- Në një gjykatë sollën një beduin për ta gjykuar për një krim që kishte bërë. Ai menjëherë bëri një ankesë dhe e ngriti te kadiu (gjykatësi) dhe i tha: "Ja! Merreni dhe lexoni librin tim!" Iu përgjigjën: -O beduin, ky është ajet nga Kurani dhe thuhet në Ditën e Kiametit. Beduini tha: -Dita juaj qenka më e keqe se dita e Kiametit! Të çuditur i thanë: -Pse ore? Ai u përgjigj: -Në Ditën e Kiametit merren parasysh të mirat dhe të këqijat e mia e ju sot morët parasysh vetëm të këqijat e mia dhe i latë ato të mirat… Buzëqesh.

- Kishte qenë Ebu Hanifja ulur dhe kishte zgjatur këmbët përpara vetes, ndërkohë hyri një "hoxhë" me shall dhe xhybe e me pamje prej intelektuali. Ebu Hanifja menjëherë i mblodhi këmbët në shenjë respekti ndaj tij. "Hoxha" e pyeti se kur është iftari. Ebu Hanifja iu përgjigj: -Kur të perëndojë dielli. Ai tha: -Po nëse nuk perëndon dielli gjer në mesin e natës?! Tha Ebu Hanifja:
-Tani i erdhi koha Ebu Hanifes t’i zgjatë këmbët!… Buzëqesh.

- Një psikopat kishte dhjetë gomarë. I hipi njërit prej tyre dhe i numëroi. Kur i numëroi, ishin nëntë gomarë. Zbriti prapë dhe i numëroi, dhjetë gomarë! Tha: -Më mirë për mua po eci, kështu që kam një gomar më tepër sesa të hipi e të humb një gomar. Eci aq shumë, saqë kur erdhi te fshati i tij gati u alivanos nga lodhja… Buzëqesh.
 

Marrë nga libri i Aid el-Karni "Ibtesim"
Përktheu: Eroll Rexhepi
8.2.2008

Ata që Allahu nuk i do në Kuran

Ata që Allahu i do në Kuran

Allahu i do bamirësit

“Dhe shpenzoni në çështjen e Allahut (në të gjitha llojet e xhihadit e në çdo gjë tjetër për hir të Allahut) dhe mos e shkatërroni vetveten (duke mos e shpenzuar pasurinë në çështjen e Allahut) dhe bëni mirësi. Vërtet Allahu i do shumë muhsinunët (bamirësit që kryejnë vepra të mira vetëm për hir të Allahut).”1

Allahu i do ata që pendohen dhe pastrojnë veten

“Të pyesin për të përmuajshmet (zakonet e grave). Thuaj: “Kjo gjendje është e neveritur, kështu që u qëndroni larg bashkëshorteve (për marrëdhënie) gjatë periudhave të tyre dhe mos u afroni (të bëni marrëdhënie) me to derisa të pastrohen. Dhe kur të jenë pastruar, atëherë shkoni pranë tyre siç ka urdhëruar Allahu për. Vërtet Allahu i do shumë ata të cilët i kthehen Atij me pendim; dhe Ai i do ata të cilët e pastrojnë vetveten.”2

Allahu i do pasuesit e Muhamedit alejhi selam

“Thuaj (O Muhammed): “Nëse vërtet e doni Allahun, atëherë më ndiqni mua (pranoni Islamin, ndiqni Kuranin dhe Sunetin), Allahu do t’ju dojë ju dhe do t’ju falë juve gjynahet tuaja. Dhe Allahu është gjithnjë Falës i Madh, Mëshirëplotë.”3

     Allahu i do mutekunët (të devotshmit)

“Pa dyshim se kushdo që përmbush premtimin edhe e çon në vend amanetin, edhe i frikësohet shumë Allahut, atëherë me të vërtetë që Allahu i do shumë ata që janë muttekinë (të devotshmit e përkushtuar në besimin e pastër islam).”4

Allahu i do mirëpunuesit

“Ata që shpenzojnë (për çështjen e Allahut) në kohë begatie e fatkeqësie; ata të cilët e përmbajnë zemërimin dhe ata të cilët e falin njëri-tjetrin; vërtet Allahu i do shumë muhsinunët (mirëpunuesit në rrugë të Allahut).”5

Allahu i do durimtarët

“Dhe shumë nga Pejgamberët luftuan (për çështjen e Allahut) dhe bashkë me ta luftuan edhe grupe të mëdha njerëzish të ditur e fetarë, por ata kurrë nuk e humbën kurajën për çka pësuan në Rrugën e Allahut dhe as nuk u dobësuan, dhe as nuk e poshtëruan veten. Dhe Allahun i do durimtarët.”6

Allahu i do ata që i mbështeten Atij

“Dhe nga Mëshira e Allahut (ti Muhammed) u solle butë me ta. Po të ishe i rreptë e me zemër të ashpër, ata do të kishin hequr dorë prej teje, kështu që mos i vë re (gabimet e tyre), kërko falje për ta (nga Allahu) dhe këshillohu me ta në të gjitha çështjet. Pastaj kur të kesh marrë vendim, besoja atë Allahut, sepse pa dyshim që Allahu i do ata që i mbështesin shpresat vetëm tek Ai.”7

Allahu i do vepërdrejtët

“(Atyre u pëlqen) të dëgjojnë gjëra të rreme, të gëlltisin çdo gjë të ndaluar. Kështu që, nëse ata vijnë tek ti, ose gjyko mes tyre ose shmangu prej tyre. Në qoftë se shmangesh prej tyre, ata nuk mund të të sjellin ty kurrfarë dëmi, ndërsa po të gjykosh mes tyre, gjyko me drejtësi. Vërtet që Allahu i do ata që veprojnë me drejtësi.”8

Allahu i do të pastrit

“Pa dyshim se xhamia, themelet e së cilës u vunë që nga dita e parë në përkushtim është më e vlefshme që ju të rrini në të (për falje). Në të ka burra që parapëlqejnë ta mbajnë veten të pastër e të dëlirë dhe Allahu i do ata që e mbajnë veten të pastër e të dëlirë.”9

Allahu i do ata që luftojnë në rrugën e Tij

“Pa  që Allahu i do ata që luftojnë në Rrugën e Tij të rreshtuar si të ishin një ndërtim solid.”10 
 

Përgatiti: Ulvi Fejzullahu
25.1.2008

Sadakaja (lëmosha)

Bamirësia (dhënia lëmoshë) karakterizohet nga dhjetë cilësi falënderuese; pesë të parat kanë të bëjnë me këtë botë, kurse të tjerat me botën tjetër:

-pastron pasurinë
-pastron njeriun nga mëkatet
-pengon sprovat dhe sëmundjet.
-mbjell gëzimin në mesin e të varfërve.
-shton bereqetin e pasurisë dhe bollëkun e riskut.
-është hije për bamirësin në Ditën e Gjykimit.
-lehtëson llogarinë.
-rëndon peshoren.
-ngre shkallët në xhenet.
-lejon (mundëson) kalimin e Siratit.

Përktheu dhe përshtati: Ulvi Fejzullahu
18.1.2008

Mëso për të metat e tua

Ai i cili dëshiron të njihet me të metat e vetvetes, ka disa mënyra:

1. të kërkojë një shok besnik dhe mendjemprehtë, i cili e këshillon;
2. të përzihet me njerëzit, kështu që të keqen që sheh, ta urrejë;
3. të përfitojë edhe nga armiqtë, kur ata flasin për të.

Dhe në fund, mos harro se kur Allahu ia do të mirën robit të Vet, e bën të zgjuar në njohjen e të metave. E, kur ai njihet me gabimet e veta, përpiqet t’i evitojë.
 

Përktheu: Ulvi Fejzullahu
11.1.2008

Vdekja nuk përshpejtohet

“...dhe kur vjen ky çast, ata as nuk mund ta vonojnë atë dhe as nuk mund ta përshpejtojnë atë...” (Araf, 34)
Ky ajet ngushëllon burracakët frikacakë, të cilët vdesin shumë herë para vdekjes. Mos të harrojnë se vdekja ka një kohë të caktuar, nuk mund të vijë më herët, por as të vonohet. Vdekjen nuk mund ta shtyjnë për një afat të pacaktuar, edhe sikur të tentojnë burracakët e frikësuar.
Ndërsa ai i cili i është nënshtruar plotësisht Allahut nga ajeti i lartpërmendur fiton siguri, qetësi dhe vendosmëri:
“Agonia e vdekjes do të vijë me të vërtetën (i zbulohet çështja e Ahiretit): “Kjo është ajo së cilës doje t’i shpëtoje!” (Kaf, 19)
Mëso, se po të varesh nga krijesat, nga Krijuesi do të përjetosh ligështi dhe paaftësi:
“Pastaj ai nuk pati asnjë grusht njerëzish ta ndihmonin atë përkundër Allahut, as nuk ishte prej atyre që mund të shpëtojnë vetveten.” (Kasas, 81)
Vepra voluminoze “Sijer alamin-nubela” e Dhehebiut në 23 ekzemplarë përshkruan biografitë e dijetarëve, të mendimtarëve, të mbretërve, të princave, të të pasurve, të poetëve, por gjatë vështrimi të këtij libri mësojmë dy çështje më rëndësi:

E para: ata të cilët nuk janë mbështetur tek Allahu, por kanë krijuar varshmërinë nga pasuria, fëmijët, pozita, Allahu e lë në dorë të këtyre gjërave. Këta përjetuan vuajtje, rrënim dhe shkatërrim:
“Dhe vërtet që ata (shejtanët) i pengojnë ata nga Udha (e Drejtë), por (mosbesimtarët) mendojnë se në të vërtetë ata janë të udhëzuar në Udhë të mbarë!” (Zuhruf, 37)
U sprovuan: Faraoni me pozitë, Karuni me pasuri, Umeja bin Halefi me tregti, Velidi me fëmijët, Ebu Xhehli me autoritet, Ebu Lehebi me gjenezë (prejardhje). Haxhaxhi me arrogancë.

E dyta: ata të cilët u krenuan me Allahun dhe vepruan për t’u afruar te Krijuesi. Këta përjetuan ngritjen, fisnikërimin, nderin, krenarinë. U ngritën edhe ata që nuk kishin pozitë, autoritet, pasuri dhe fis.
U ngrit: Bilali me ezan, Sulejmani me ahiret, Suhejbi me sakrificë, Atau me dituri.
“...dhe e bëri fjalën e mosbesimtarëve më të poshtëruarën, ndërsa ishte Fjala e Allahut që është më e lartësuara dhe Allahu është i Gjithëfuqishëm, më i Urti Gjithëgjykues.” (Teube, 40)

 

Përktheu dhe përshtati: Ulvi Fejzullahu
4.1.2008

Shërimi i vetëmburrjes (vetëlavdërimit)

Ai i cili dëshiron ta ulë dhe ta mposhtë lartësimin e vetes para të tjerëve, duhet të mësojë katër gjëra. Ato janë:

1. Çdo sukses dhe arritje duhet ta vlerësojë si dhuratë nga Allahu i Lartësuar. Kur rezultatet peshohen në këtë mënyrë, atëherë njeriu përpiqet ta falënderojë vazhdimisht Krijuesin dhe nuk vetëmburret.

2. Të shikojë çdo herë dhuntitë dhe begatitë e dhuruara nga Allahu i Lartësuar, se kështu ai do të jetë mirënjohës dhe nuk do të shfaqë mendjemadhësi.

3. Të ketë druajtjen e mospranimit të veprës; kur angazhohet me këtë, nuk shfaq qëndrime a sjellje prej mendjemadhi vetëlavdërues.

4. Të shikojë mëkatet e bëra më parë; nëse ekziston frika se të këqijat peshojnë më shumë se të mirat, atëherë e ka mposhtur vetëlavdërimin.

Dhe në fund, ta lusë Allahun që ta ndihmojë për realizimin e katër porosive të mësipërme.

Përktheu: Ulvi Fejzullahu
28.12.2007

Nuk është etike

Namazi dhe namazi me xhemat

Muhamed Douserij
Përktheu dhe përshtati: Ulvi Fejzullahu
14.12.2007

Urtësi nga haxhi

Nga haxhi mësojmë shumë urtësi, të cilat haxhiu duhet t’i realizojë dhe t’i përjetojë shpirtërisht. Në vazhdim po veçojmë disa prej tyre:
-Konfirmimi i teuhidit, i njehsimit të Allahut të Lartësuar, kur haxhiu i përgjigjet ftesës së Krijuesit me fjalën e fuqishme, të bukur, të këndshme dhe të ëmbël “LEBEJK ALL-LLAHUM-ME LEB-BEJK – Të jemi përgjigjur Allah, të jemi të përgjigjur!”
-Veprimet e haxhit, të cilat haxhiu i kryen në përputhje me formulën “LEB-BEJK”, manifestohen me shpirt, gjuhë dhe veprim.
-Haxhi është ibadet që përfshin të gjitha llojet dhe format e adhurimeve me zemër, trup dhe pasuri.
-Haxhiu i cili u përmbahet mësimeve profetike duke u larguar nga fjalët e ndyta dhe gjynahet, kthehet i pastër në shtëpi, pa mëkate, ashtu siç ka lindur nga nëna.
-Haxhiu kujton Ditën e Gjykimit dhe qëndrimin e tij para Madhërisë Sunduesit Suprem. Haxhiu me ihram e me kokë të zbuluar, duke madhëruar Allahun dhe duke shqiptuar telbijen në tokën e Arafatit, shpreson për faljen e Tij.
-Haxhi është një kongres që fton muslimanët e botës pa dallim ngjyre, race, kombësie, pozite dhe autoriteti, të gjithë në një kohë dhe vend të caktuar që ta përmendin Allahun në ditët e përcaktuara. Kështu të gjithë të bashkuar nga formula “LEB-BEJK” tregojnë unitetin dhe gatishmërinë për të qenë umet i dobishëm.
-Haxhi forcon imanin e haxhiut, ripërtërin besën me Allahun e Lartësuar, shpreh gatishmërinë për pendim, freskon ndërgjegjen dhe ngre moralin.
-Haxhiu e ushtron veten me durim (sabër) për t’u bërë ballë lodhjeve, për të respektuar oraret dhe për të pranuar urdhrat.
-Haxhiu e pastron shpirtin me sinqeritet dhe kjo ripërtërin jetën, ngre moralin, forcon shpresën, krijon bindje pozitive ndaj Krijuesit Allah.
-Haxhiu kujton të kaluarën, fillet e para të thirrjes islame, aktivitetin dhe përpjekjen e Muhamedit salallahu alejhi ue selem për teuhidin e Allahut të Lartësuar.
-Haxhiu, kur merr rrugën për në Mekë, ndahet nga familja dhe miqtë dhe kjo i kujton vdekjen dhe ndarjen e domosdoshme, e cila nuk pranon kompromis.
-Haxhiu gjatë udhëtimit has vështirësi dhe lodhje, por kur shikimi i tij përballet me Qaben, ai i harron lodhjen dhe vuajtjet.
-Haxhiu vesh ihramin, veshjen e bardhë të ndarë në dy pjesë, e cila i kujton veshjen e qefinit dhe takimin me Allahun në Ditën e Gjykimit.
-Haxhiu i kryen ritualet ashtu siç e ka mësuar i Dërguari i Allahut, Muhamedi salallahu alejhi ue selem; tavafin, saëjin, qëndrimin në Arafat, në Muzdelife, gjuajtjen e guralecëve, etj..

Të mos harrojmë se shpërblimi i personit të cilit i pranohet haxhi është xheneti i Allahut.
 

Përktheu dhe përshtati: Ulvi Fejzullahu
7.12.2007

Një njeri ankohet për djalin e tij tek Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të

Kur Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, ishte udhëheqës i muslimanëve, tek ai vjen një person dhe i ankohet për mosbindje dhe mosdëgjim nga ana e djalit të tij. Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, e thirri djalin dhe e qortoi për mosdëgjueshmërinë ndaj babait dhe i kujtoi obligimet e fëmijës ndaj prindit të tij.
Djali i tha: -O emir i besimtarëve, a nuk ka edhe prindi obligime ndaj fëmijës?
Omeri thotë: -Po, gjithsesi!
Djali pyet: -Cilat janë ato, o udhëheqës i besimtarëve?
Omeri thotë: -Së pari t`ia zgjedhë nënën, t`i japë emër të mirë, t`ia mësojë Kuranin...
Djali i thotë: -O udhëheqës i besimtarëve, babai im nuk e ka bërë asnjërën nga këto; nëna ime është një robëreshë që ka qenë te zjarrputistët, emri im ka kuptim të keq dhe nuk më ka mësuar nga Kurani as edhe një shkronjë.
Omeri iu kthye prindit dhe i tha: -Erdhe të më ankohesh për mosbindje të fëmijës, kurse ti para kësaj nuk iu binde atij. Kështu që ti u solle keq me të para se ai të sillet keq me ty.

Marrë nga libri: "Terbijetul Evlad fil Islam"
Abdullah Nasih Ulvan
Përktheu: Alaudin Abazi
26.10.2007

O bir i Ademit!

O bir i Ademit!
Çuditem me ty, se si i ngre sytë lart nga qielli e nuk di t’i ngresh ambiciet e tua nga pasiviteti dhe nuk e ngre shpirtin tënd nga ndyrësira. A nuk e sheh zogun, i cili, kur ngrihet lart në hapësirë, merr frymë në liri, por nëse bie në tokë ballafaqohet me pengesa dhe parazitë të ndryshëm?

O bir i Ademit!
A nuk e sheh agimin, se si largon çdo errësirë, e cila ka mbuluar dhe ka mbizotëruar çdo shpresë, kurse ambicia jote, edhe nëse zgjat, është e mbuluar nga epshi yt? Patjetër do të vijë agimi, i cili mund çdo pikëllim, çdo brengë, prandaj mos u brengos.

O bir i Ademit!
Ambiciet e tua në nxënien e kësaj botë të duken shumë të lehta, por çudi se si ambicia jote bie për sa i përket nxënies së asaj që është më e mirë për tyre. A po i jep përparësi asaj që është e shpejtë dhe kalon në dëm të asaj që është e ngadalshme, por gjithmonë e qëndrueshme?

O bir i Ademit!
Kujdes, kujdes veten tënde, ndale atë, sepse është më afër shkatërrimit. A nuk sheh se kur mendja largohet nga vetja jote, të sjell shkatërrime? Nëse nuk e ndal veten tënde, do të jesh prej të shkatërruarve.

O bir i Ademit!
Mos të të mashtrojë ecja e ditëve dhe e netëve, sepse ato janë vetëm një mjet mbartës. Mos të të mashtrojë forca dhe fuqia jote, sepse ti je duke ecur drejt dobësimit dhe pleqërisë. Mos të të mashtrojnë fëmijët dhe pasuria e shumtë, sepse pasuri e vërtetë është ajo e cila mban besën tënde me Allahun, ndërsa fëmijë i vërtetë është ai i cili është i dobishëm.

O bir i Ademit!
Këto janë veprat e tua, të cilat do të llogariten para teje. Shiko se çfarë po sjell para vetes.

O bir i Ademit!
A të pëlqen hapi yt me të cilin ecën përpara? A u bëre mendjemadh ndaj shokut tënd? A jeni shumuar, a jeni mburrur, a i bëni konkurrencë njëri-tjetrit?
Zëri yt ka qenë i fortë, vlera jote ka qenë e lartë, ndërsa në fund shokët e tu të mbartën mbi supet e tyre dhe të lëshuan në varrin tënd.

O bir i Ademit!
Të kanë admiruar dhe të kanë ngritur lart me lavdërime dhe falënderime, të kanë bërë mbret mbi kolltukun e lartë, tokën ta kanë shtruar me lule dhe trëndafila.
Ende nuk e di se kush je? Ende nuk e di se çka ishe më herët, nga çfarë u krijove,? Asnjëherë nuk e kujton fillimin tënd? A nuk ke qenë një lëng i dobët? A i ke harruar të gjitha këto?

O bir i Ademit
Mes fillimit dhe mbarimit është shpirti, i cili të lë lamtumirën. Ti je më afër vdekjes sesa jetës. Ç’është me ty? Shoh se po ngul këmbë në iluzionet e tua tiranike, të cilat kalojnë shumë shpejt dhe të lënë me duar të zbrazëta. Kur të kthjellohesh, sheh realitetin, se ti një ditë ishe me ta, ishe prej tyre. Nuk është një ankth ky që sheh, por realitet. Ajo është dita e parë e varrit tënd, përgatitu që pyetjeve t’u japësh përgjigje. Mos harro, o bir i Ademit, se ajo natë është jeta jote!
 

Shaban Murati
14.9.2007

Urtësi

-Kur linde qave, por të tjerët qeshën. Jeto në mënyrë të atillë që, kur të vdesësh, ti të shkosh i qeshur, kurse të tjerët të qajnë për ty.

-Shkenca e mëson njeriun se si të fluturojë në ajër si zogjtë dhe të notojë në ujë si peshqit, por njeriu pa besim nuk di si të jetojë në tokë.

-S’ka gjë më të rëndësishme për njeriun sesa falja e namazit dhe gjendje më të rëndë sesa dhënia e llogarisë para Allahut, por shumica e njerëzve para këtyre dy gjërave janë indiferentë.

-Besimi dhe namazi janë si dy binjakë. Duhej detyrimisht që njëri të dilte më parë në jetë dhe doli besimi.

-Për të mos rënë shpesh në gabime dhe si për rrjedhim për të mos ulur prestigjin tënd, mendo shumë, flit pak dhe mos harro kurrë të dëgjosh mendimet e të tjerëve.

-Kur njerëzit nuk më kuptojnë, kjo nuk më shqetëson. Unë shqetësohem me të vërtetë nëse nuk arrij t’i kuptoj njerëzit.

-Dije se çdo gjë ka frytin e saj dhe fryti i diturisë është afërsia te Zoti

-Lapsi thotë: “Mos më lër në duart e të paditurve”.

-Ai që e sheh çdokënd në fund të pusit është vetë në fund të tij.

-Ata që në jetën e tyre nuk kanë pasur sukses, ngushëllohen duke nënvlerësuar sukseset e të tjerëve.

Përgatiti: Almedin Ejupi
17.8.2007

Çfarë më mësoi jeta nën hijen e besimit -IV-

1. Mësova se ai që fiton është ai që është më i qëndrueshëm dhe që ka durim.

2. Mësova se buzëqeshja do të thotë shumë, por nuk na shpenzon asgjë.

3. Mësova se të gjitha zbulimet që i shohim tani, para se te zbulohen janë konsideruar si të pamundura.

4. Mësova se shikimi i gjërave të thjeshta, që shumica e njerëzve zakonisht i konsiderojnë si të pavlera, i bën disa njerëz të pasur.

5. Mësova se nëse kalon kohë të këndshme duke luajtur, atëherë ti je fituesi, edhe nëse ke humbur me rezultat.

6. Mësova se arma më e suksesshme që ka njeriu është koha dhe durimi.

7. Mësova se njeriu nuk duhet të mundohet të jetë njeri i suksesshëm, por të mundohet për të qenë njeri që ka vlerë, e pas kësaj suksesi vjen vetë.

8. Mësova se dështuesit janë dy llojesh: ata që mendojnë pa realizuar dhe lloji tjetër janë ata që realizojnë pa menduar.

9. Mësova se ata të cilët kanë guxim ta ballafaqojnë dështimin, janë ata që i përmbysin vështirësitë dhe arrijnë fitore.

10. Mësova se ai që ngjitet lart shkëlqyeshëm, përqendrohet në qëllimin e tij dhe nuk shikon poshtë për shkak se rreziqet i turbullojnë mendjen.
 

Zgjodhi dhe përktheu: Alaudin Abazi
6.7.2007

Çfarë më mësoi jeta nën hijen e besimit -III-

1. Mësova se njeriu nuk mund të jetë përparimtar përderisa të mos provojë gjërat me të cilat nuk është mësuar (të pazakonshmet).

2. Mësova se dështuesit gjithmonë thonë se suksesi është vetëm fat.

3. Mësova se pa vështirësi nuk ka realizim të ambicieve.

4. Mësova se njohuria nuk konsiderohet fuqi në kohën e shpejtësive, të internetit dhe të kompjuterit, por praktikimi i njohurive është fuqi.

5. Mësova se fati në jetë është një pikë që lidhet me parapërgatitjen e mirë dhe shansin që vjen.

6. Mësova se dështimi nuk është gjëja më e keqe në këtë botë, por dështim i vërtetë është të mos provojmë fare.

7. Mësova se ekzistojnë disa njerëz që notojnë në drejtim të anijes e disa të tjerë e humbin kohën duke e pritur atë.

8. Mësova se ekzistojnë dy mënyra për të pasur një ndërtesë të lartë; ose të shkatërrosh të gjitha ndërtesat që ke afër, ose të ndërtosh më të lartën nga të tjerët- zgjidh gjithmonë të dytën.

9. Mësova se njeriu nuk shkatërrohet kur humb, por kur tërhiqet.

10. Mësova se në këtë jetë nuk arrihet diçka e madhe pa vullnet.

Zgjodhi dhe përktheu: Alaudin Abazi
29.6.2007

Çfarë më mësoi jeta nën hijen e besimit -II-

1. Mësova se suksesi nuk është gjithçka, por ajo që kërkohet është dëshira për sukses.

2. Mësova se jeta i ngjan një ndeshjeje boksi, ku me rëndësi nuk është nëse i ke humbur të gjitha raundet, por e gjithë ajo që kërkohet prej teje është ta rrëzosh kundërshtarin me një goditje të fuqishme në disa sekonda dhe kështu të dalësh fitues.

3. Mësova se nëse njeriu dëshiron të ketë sukses, atëherë duhet të largohet nga personat që janë pesimistë, negativë, të mërishëm..., për shkak se nëse jemi larg tyre, konsiderohet më pak e dëmshme sesa po të jenë me ne. Pesimizmi, negativiteti, mëria (hasedi) janë sëmundje shkatërruese si kolera.

4. Mësova se ai që fiton një milion (euro) në vit nuk punon 1000 herë më shumë se ai që fiton 1000 (euro) në vit, fshehtësia është se si i punon mendja.

5. Mësova se personat e suksesshëm marrin vendime me shpejtësi dhe i ndryshojnë me ngadalësi, kurse personat e dështuar marrin vendime me ngadalësi dhe i ndryshojnë me shpejtësi.

6. Mësova se çdo gjë që shohim është e madhërishme në jetë, duke filluar nga ideja e çdo fillimi të vogël.

7. Mësova se çdoherë ekziston një rrugë më e mirë për të kryer një punë, ndërsa gjetja e saj është e domosdoshme.

8. Mësova se më mirë është për njeriun që të pendohet për atë që ka bërë, se të vajtojë për atë që nuk e ka bërë.

9. Mësova se puna e mirë është shumë më e vlefshme se fjala e mirë.

10. Mësova se njerëzit harrojnë shpejtësinë me të cilën e kryejnë punën, mirëpo kujtojnë formën e saj.

Zgjodhi dhe përktheu: Alaudin Abazi
22.6.2007

Thënie të urta

Fudajl b. Ijadi ka thënë: “Kush kërkon një vëlla pa të meta, do të mbetet gjithmonë pa vëlla.”
Ebu Derda ka thënë: “Qortimi i vëllait është më i mirë sesa humbja e tij.”
Disa të tjerë kanë thënë: “Çuditem me një njeri i cili qan për vdekjen e dikujt me lot e nuk qan për vdekjen e zemrës së tij me gjak.”
Çudi më e madhe se kjo është që njeriu t’i shohë të metat e dikujt të mëdha, ndërsa ndaj të metave të veta është i verbër.
Kanë thënë disa selefë: “Nëse dëgjoni muezinin duke thënë “Hajalesalah (ejani në namaz)” e nuk më shihni në saf, më kërkoni në varreza (të vdekur).”
Nuk është rrezik në kohën e teknologjisë që të zbulojmë mjete të cilat mendojnë si njeriu, por rreziku më i madh është që të ekzistojnë njerëz të cilët mendojnë si ato mjete.

 

Përgatiti: Shaban Murati
22.6.2007

Çfarë më mësoi jeta nën hijen e besimit -I-

1. Mësova se mendja është si ara, ku çdo ide që e mendojmë për një kohë të gjatë është njësoj si ujitja. S'ka dyshim se do të korrim vetëm atë që kemi mbjellë nga mendimet tona pozitive ose negative.

2. Mësova se në shkollë dhe në universitet mësojmë gjëra, pastaj ballafaqohemi me provime; kurse në jetë ballafaqohemi me provime, pastaj mësojmë gjëra.

3. Mësova se një bisedë e thjeshtë apo dialog i shkurtër me një njeri të urtë është si të studiosh një muaj.

4. Mësova se nuk është me rëndësi për ty se ku gjendesh tani, por me rëndësi është se për ku je nisur të shkosh.

5. Mësova se më mirë është për njeriun të ecë si breshkë në rrugën e vërtetë, sesa si një dre në rrugën e gabuar.

6. Mësova se shpesh humbja e betejës të mëson se si fitohet lufta.

7. Mësova se ekzistojnë shumë njerëz që kërkojnë dituri, por prej tyre pak janë të kulturuar.

8. Mësova se çelësi i dështimit është të mundosh kënaqjen e çdo personi që njeh.

9. Mësova se nuk duhet ta matësh veten me atë që ke arritur deri tani, por duhet ta matësh me atë që duhet të arrish në të ardhmen, duke krahasuar aftësitë e tua.

10. Mësova se njerëzit që më së shumti na dëmtojnë janë personat që u kemi dhënë gjithë besimin tonë, për arsye se, me njohjen e fshehtësive tona, ata i përdorin kundër nesh atëherë kur ne kemi mospajtim me ta, e kjo padyshim është tradhti.
 

Zgjodhi dhe përktheu: Alaudin Abazi
15.6.2007

Fjalë të arta –II-

- Sufjan ibën Ujejne thotë: “Nuk është nga dashuria e tepruar e kësaj bote kërkimi i asaj që është e domosdoshme për ty”.

03.02.2007

Cilësitë e të devotshmëve

Ibrahim ibn Ed’hem

Përgatiti: Erion Sula

26.01.2007

Fjalë të arta -I-

- Imam ibën Ujejne thotë: “Buzëqeshja është  kurthi i dashurisë, kurse mirësia është gjëja më e lehtë; fytyrë e buzëqeshur dhe fjalë e mirë.”

- Ibën Ujejne thotë: “Para se të bëheshim imamë (dijetarë) qeshnim dhe luanim, por tani kur u bëmë nga ata që pasohemi nuk i shohim të lejuar për ne këto gjëra, për shkak se duhet të ruhemi (pasi janë pasqyrë për të tjerët).”

-Lukman Hakimi i thotë birit të tij: “O biri im! Zgjidhi mexhliset (tubimet) me syrin tend! Kur të shohësh një grup të njerëzve që e përkujtojnë Allahun  ulu me ta , nëse ti je i dijshëm atëherë ty do të bëjë dobi dituria jote e nëse je i padijshëm, atëherë ata do të mësojnë ty. Ndoshta Allahu do t`i  kaplojë ata me mëshirën e Tij dhe ajo mëshirë do të përfshij edhe ty. Kur të shohësh një grup të njerëzve që nuk e përkujtojnë Allahun ne tubim, mos u ul me ta, për shkak se nëse ti je dijetar, atëherë ty nuk do të të bëjë dobi dija jote e nëse je i padijshëm, atëherë ata do ta shtojnë injorancën tënde dhe ndoshta Allahu do t`i godasë ata me dënim, pastaj edhe ty do të godasë dënimi i tyre.”

-Thuhet për urtësinë gjatë ndalimin nga e keqja dhe urdhërimit të së mirës: “Le të jetë urdhërimi yt për të mirë me të mire, kurse ndalesa jote nga e keqja mos të jetë me të keqe.”

- Ali ibën Ebi Talibi thotë: “A dëshironi t’ju tregoj se kush është fakih (i dijshëm) me plotkuptim të fjalës?” Ata thanë po. Ai tha: “Ai njeri që nuk ua humbë shpresën njerëzve nga mëshira e Allahut, ai që nuk  i mërzitë nga begatitë e Allahut dhe ai që nuk i siguron njerëzit nga dënimi i Allahut.”

- Gazaliu përmend një thënie të Sufjanit i cili i ka thënë shokëve te tij: “A e dini ju se çka është butësia?” Ata thanë: “Na thuaj, o Sufjan!” Ai tha: “Vendosja e secilës gjë në vendin e tij, ashpërsinë në vendin e tij, butësinë në vendin e tij, shpatën ne vendin e tij dhe kamxhikun në vendin e tij.”

Përgatiti: Alaudin Abazi

19.01.2007

Dashuria për dynjanë është larg dashurisë për ahiretin

 "Ai që e njeh dynjanë do të largohet prej saj, ai që e njeh ahiretin do ta dëshirojë me gjithë zemër atë, e ai që e njeh Allahun do të dëshirojë vetëm kënaqësinë e Tij."

Ahmed ibn Ebi el Hauari

“Do të rehatohet ai njeri që ka hequr nga zemra dashurinë për këtë dynja, sepse nëse zemra boshatiset nga dashuria e kësaj dynjaje do të hyjë zuhdi në të dhe nëse hyn zuhdi do të pasohet nga grada e teuekulit tek Allahu.”

Ebu Hamza el Bagdadij el Bezaz

“Dallo midis asja që jep dhe që merr, se nëse ajo që të japin është më e dashur për ty, atëherë ti je i dashuruar pas kësaj dynjaje. E nëse ajo që ti jep është më e dashur për ty, atëhere ti je i dashuruar pas ahiretit.”

“Punova me Kuranin njëzet vite derisa e dallova dynjanë nga ahireti dhe këtë e thotë Allahu në ajetin e Kuranit: “Çdo gjë është kënaqësi e jetës së kësaj dynjaje dhe bukurive të saj, ndërsa ajo që është tek Allahu është më e mirë dhe e përjetshme.”

Shekijk el Belhij

Përgatiti: Erion Sula

13.01.2007

Gjithsesi duhet vepruar

Patjetër duhet të veprojmë dhe të përparojmë. Allahu i Lartësuar ka thënë: ‘’Rrahmani – (Mëshiruesi – Zoti ynë), Ai ia mësoi Kuranin. E krijoi njeriun. Ia mësoi atij të folurit (të shprehurit, të shqiptuarit). Dielli dhe Hëna udhëtojnë sipas një përcaktimi të saktë.’’ Rrahman, 1-5.

–        Mëso një sure!

–        Mëso një ajet!

–        Përcill një çështje të fesë!

–        Transmeto një hadith!

–        Shëno një mësim!

–        Dëgjo një kasetë!

–        Lexo një libër!

–        Shpërnda një fletëpalosje!

–        Përmblidh një ligjëratë!

–        Paraqit një këshillë!

–        Publiko një mesazh!

–        Shkruaj një artikull!

–        Lidhu me një websajt!

–        Përmirëso një gabim!

–        Shoqërohu me një këshillues!

–        Ndihmo një të nevojshëm!

–        Shpenzo nga pasuria!

–        Ndihmo një të varfër!

–        Udhëzo një të humbur!

–        Falja besimtarëve një namaz!

–        Kryeje një umre!

–        Mbaje një hutbe!

–        Prezanto një mendim!

–        Pengo një bidat (risi në fe)!

–        Agjëro një ditë!

–        Ushqeje një skamnor!

–        Përcill një xhenaze!

–        Veshmbath një të zhveshur!

–        Vizito një të sëmurë!

–        Ndërto një xhami!

–        Rregullo një rrugicë!

–        Ndihmo një të shtypur!

–        Planifiko një projekt!

–        Pengo armikun!

–        Zbulo dyfytyrëshin!

–        Udhëzo një të pafe!

–        Konsultohu me dijetarin!

–        Propozo një mendim!

–        Korrespondo me një revistë!

–        Prezanto një program!

Kështu mendo për llojllojshmërinë e veprimeve në fe!

Muhamed Salih Munexhid

Përktheu: Ulvi Fejzullahu

06.01.2007

Fshehtësia e asketizmit

E kam ditur që vdekja  më pret dhe u përgatita për takimin me Allahun.”

Përgatiti: Shaban Murati

29.12.2006

Disa këshilla të jetës së përditshme

02.12.2006

Zemra-vendi i së keqes dhe i së mirës

Ebu Abaz el Kasim Sejarij

“Ankesat dhe zemërngushtësia vijnë nga njohja e paktë e Allahut të Lartësuar.”

Ebu Muhamed Sheranij

“Ai që e ruan zemrën e tij me Allahun nëpërmjet sinqeritetit, Allahu do t’i dhurojë urtësi në zemrën e tij.” 

Ebu Abaz el Kasim Sejarij

Përgatiti: Erion Sula

11.11.2006

04.11.2006

Për sinqeritetin

Dhunun el Misri

"Çdo gjë ka esencën e vet, por esenca e sinqeritetit është në zemrën e zahidëve (asketëve)."

Ebu Sulejman Darani

"Ai që zhgjedh sinqeritetin si mjetin e tij, Allahu si çmim do t'i dhurojë kënaqësinë e tij."

Përgatiti: Erion Sula

20.10.2006

Për devotshmërinë

Ibrahim bin Muhamed Nasrabadhi

“Baza e devotshmërisë është të zbatosh urdhrat dhe ndalesat e sheriatit, të ndjekësh dhe të mos kundërshtosh.”

Ibrahim ibn Shejban el Kirmisijnij

Përgatiti: Erion Sula

13.10.2006

Si ta ruash  personalitetin  në jetë

06.10.2006

29.09.2006

22.09.2006

15.09.2006

07.09.2006

Përgatiti: Erion Sula