Falënderimi i takon Allahut, i Cili tha në Kuranin e Tij Famëlartë: “(Ato ditë të numëruara janë) Muaji i Ramazanit që në të (filloi të) shpallet Kurani, që është udhërrëfyes për njerëz dhe sqarues i rrugës së drejtë dhe dallues (i së vërtetës nga gënjeshtra). E kush e përjeton prej jush këtë muaj, le të agjërojë…” (El Bekare, 185)
Paqja dhe mëshira qofshin mbi më të dashurin, Muhamedin salallahu alejhi ue selem, i cili tha: “Kush agjëron Ramazanin me besim-bindje, atij do t’i falen mëkatet e bëra më parë.”

Në këtë temë të shkurtër do të mundohemi që në mënyrë të qartë dhe koncize të cekim disa rregulla të rëndësishme për muajin e Ramazanit, duke shpresuar se do të gjeni disa prej gjërave që ju interesojnë. Të gjithë e dimë se ky muaj i bekuar po vjen dhe e lusim Allahun që të na bëjë prej atyre që e agjërojnë ashtu si ka urdhëruar Ai.

Disa nga dobitë e këtij muaji:

• Agjërimi i muajit të Ramazanit është njëri prej kushteve (sharteve) të Islamit dhe për këtë ka argument nga hadithi i Pejgamberit alejhi selam.
• Me hyrjen e muajit të Ramazanit (muaji i nëntë i kalendarit hixhri), që vërtetohet me pamjen e hënës së re, obligohet të agjërojë çdo musliman i moshëritur, mentalisht i shëndoshë, që gjendet në vendin e tij (nuk është udhëtar) dhe nuk ka pengesa që pengojnë agjërimin e tij.
• Nuk lejohet agjërimi i ditës së dyshimit (jeumush-shekk), e cila është dita e 30-të e muajit Shaban. I Dërguari alejhi selam thotë: “Mos agjëroni para Ramazanit një apo dy ditë.” Muttefekun alejhi.
• Agjërimi është abstenim prej gjërave që konsiderohen prishëse të agjërimit prej agimit deri në perëndim të diellit me qëllim adhurimi.
• Mustehab (e pëlqyer) është që fëmijët në mënyrë graduale të mësohen të agjërojnë muajin e Ramazanit duke mos i obliguar ata.
• Nëse njeriu humb vetëdijen gjatë ditës së Ramazanit dhe kjo nuk zgjat tërë ditën, agjërimi i tij nuk prishet. Por nëse nuk i kthehet vetëdija tërë ditën, nuk konsiderohet se e ka agjëruar atë ditë.
• Nëse agjërimi e keqëson sëmundjen e të sëmurit, nuk i lejohet agjërimi dhe është i obliguar që ta prishë.
• Nëse agjërimi është i vështirë për të sëmurin, atij i rekomandohet që të mos agjërojë.
• Nëse agjërimi e keqëson sëmundjen e të sëmurit që vuan prej një sëmundjeje pa shërim, i sëmuri në fjalë nuk duhet të agjërojë dhe duhet të ushqejë një të varfër për çdo ditë që s’e ka agjëruar.
• I çmenduri nuk duhet të agjërojë, as nuk duhet t’i shpaguajë (të japë fidje) ditët që s’i ka agjëruar.
• Gruaja me menstruacione (cikli mujor) dhe ajo në fazën e lehonisë nuk lejohet të agjërojnë, mirëpo duhet t’i kompensojnë ato ditë.
• Nëse gjakderdhja e tyre ndërpritet gjatë natës dhe del agimi para se të lahen, obligohen të agjërojnë dhe agjërimi i tyre është i saktë.
• Nëse njeriu bëhet xhunub gjatë natës dhe zgjohet pasi ka aguar, kjo nuk e dëmton agjërimin e tij.
• Udhëtarit i lejohet të mos agjërojë gjatë udhëtimit, edhe nëse nuk ka vështirësi në të.
• Nëse gruaja shtatzënë apo ajo që i jep gji fëmijës ka frikë për shëndetin e saj apo për shëndetin e fëmijës, i lejohet që të mos agjërojë. Këto ditë ajo duhet t’i kompensojë.
• Bërja e nijetit për agjërim natën (para se të agojë) është vaxhib.
• Nëse agjëruesi ha, pi ose bën marrëdhënie me gruan e tij me harresë, agjërimi i tij pranohet.

Gjërat që prishin agjërimin janë:

- Marrëdhëniet seksuale: Ai që qëllimisht bën marrëdhënie me gruan e tij gjatë ditës së agjërimit duhet të pendohet sepse ka bërë mëkat, ta kompensojë atë ditë dhe të lirojë një rob musliman apo të agjërojë dy muaj me radhë si keffaret. Gjatë këtyre dy muajve nuk i lejohet ndërprerja e agjërimit, përpos me arsye, siç janë ditët e Bajramit, sëmundja apo udhëtimi (nga ky rregull përjashtohet udhëtimi i cili bëhet me qëllim të mosagjërimit). Nëse pa arsye nuk agjëron ndonjë ditë, obligohet të agjërojë prej fillimit. Nëse nuk mund të agjërojë 60 ditë pa ndërprerje, obligohet të ushqejë 60 të varfër.
- Ngrënia dhe pirja. Pa marrë parasysh llojet e ushqimit dhe pijet, përveç disave që janë mjekësore (infuzione antimuskulare), për të cilat ekzistojnë sqarime të shumta.
- Ejakulimi i cili bëhet si rezultat i onanimit (masturbimit), prekjes apo shikimit të femrës. E nëse kjo ndodh gjatë gjumit, atëherë nuk e prish agjërimin.
- Paraqitja e gjakut të menstruacioneve apo të lehonisë.
- Vjellja e shkaktuar nga vetë personi (d.m.th. qëllimisht).
Këto gjëra, përpos menstruacioneve dhe lehonisë, e prishin agjërimin nëse bëhen me dije, qëllimisht dhe pa presion (që rrezikon jetën). Nëse personi është injorant dhe e bën pa vetëdije apo me presion, nuk konsiderohet se e ka prishur agjërimin.
 

Përgatiti: Eroll Rexhepi
25.7.2008
Vazhdon