عن عبد الله بن عباس رضى الله عنهما قال:
كنت خلف النبي صلى الله عليه و سلم قال:"يا غلام إني أعلمك كلمات :
إحفظ الله يحفظك , إحفظ الله تجده تجاهك, إذا سالت فأسال الله, و إذا استعنت فاستعن بالله , واعلم أن ألأمة لو اجتمعت علي ان ينفعوك بشيء لم ينفعوك إلا بشيء قد كتبه الله لك, و لو اجتمعوا علي أن يضروك بشيء لم يضروك إلا بشيء قد كتبه الله عليك, رفعت الأقلام و جفت الصحف.
رواه الترمذي و قال :"حديث حسن صحيح".
و في رواية غير الترمذي:< احفظ الله تجده أمامك, تعرف إلي الله في الرخاء يعرفك في الشدة, واعلم أن ما اخطأك لم يكن ايصيبك, و ما أصابك لم يكن ليخطئك, واعلم أن النصر مع الصير, و أن الفرج مع الكرب, و أن مع العسر يسرا >.أخرجه أحمد 1-307

Abbullah Ibën Abasi, Allahu qoftë i kënaqur me të, ka thënë: “Një ditë kam qenë pas të Dërguarit salallahu alejhi ue selem (hipur në kafshë) dhe më tha: “O djalosh, ruaje fenë e Allahut, Allahu do të të ruajë ty; ruaje fenë e Allahut, Allahun do ta gjesh para teje. Kur të kërkosh, kërko prej Allahut. Nëse kërkon ndihmë, kërko prej Allahut. Dije se sikur tërë populli të tubohej që të të ndihmonte në diçka, nuk do të të ndihmonte, përveç asaj që ta ka caktuar Allahu. E, nëse do të tubohej që të të bënte dëm në diçka, nuk do të dëmtonte, përveç asaj që Allahu ta ka caktuar. Janë ngritur lart penat dhe janë tharë fletët.” Transmeton Termidhiu dhe thotë se hadithi është i mirë, i vërtetë.
Në një transmetim tjetër, përveç të atij të Termidhiut, qëndron: “Ruaje fenë e Allahut, Allahun do ta gjesh para teje. Njihe Allahun kur je në mirëqenie, Allahu do të të njohë ty në vështirësi. Dije se ajo që nuk të ka goditur, as që ka mundur të të godasë, kurse ajo që të ka goditur, nuk ka mundur mos të të godasë. Dije se vërtet ndihma vjen me durim, rehatia vjen pas mundit dhe pas vështirësisë ka lehtësim.” Transmeton Ahmedi 1/ 307.


Këshillë drejtuar kërkuesve të diturisë

   Duhet ditur se kërkimi i diturisë është ibadet (adhurim). Disa dijetarë islamë kanë thënë: “Dituria është namaz i fshehur dhe adhurim i zemrës.” Për shkak të vlerës së diturisë dhe pozitës së dijetarëve, Allahu e ka bërë kërkuesin e diturisë pjesëmarrës në luftë në rrugën e Allahut, siç thotë në Kuran: “Nuk është e nevojshme të dalin në luftë të gjithë besimtarët. E përse nga çdo grumbull i tyre të mos shkojë një grup për t’u aftësuar në diturinë fetare, për ta mësuar popullin e vet kur të kthehet tek ata, në mënyrë që ata ta kuptojnë (e të ruhen).” (Et-Teube, 122)
   Imam Shafiu, Allahu e mëshiroftë, thoshte: “Dituria është më me vlerë sesa namazi vullnetar.”
   Lexues i nderuar, pasi u bë e qartë se s’ka vepër të pranuar tek Allahu pa nijet të pastër, me siguri që dëshiron të pyesësh se si arrihet sinqeriteti në kërkim të diturisë. Disa nga dijetarët thonë se sinqeriteti në kërkim të diturisë arrihet përmes katër çështjeve:

1) Nijeti që përmes kërkimit të diturisë të kryhet urdhri i Allahut xh.sh., siç thotë Allahu xh.sh. në Kuran: “Dije, mëso se s’ka Zot tjetër që meriton të adhurohet me të drejtë pos Allahut.” (Muhamed, 19). Në këtë citat Allahu fton në kërkimin e diturisë. Kërkimi i ndonjë sendi kërkon dashurinë e tij, të jesh i kënaqur me të dhe të urdhërosh në të.

2) Nijeti që përmes diturisë të ruhet feja e Allahut xh.sh.. Feja e Allahut xh.sh. ruhet duke u pajisur me dituri, duke nxënë përmendësh argumentet dhe përmes shkrimit të librave. Në këtë mënyrë është ruajtur feja, na është përcjellë neve dhe kështu ne ua bartim të tjerëve.

3) Nijeti që përmes diturisë të mbrohet feja e Allahut xh.sh.. Sikur të mos ishte Allahu xh.sh., pastaj edhe dijetarët e famshëm, nuk do të ruhej feja e as që do ta mbronte atë dikush. Feja duhet mbrojtur nga armiqtë e Islamit, të cilët gjithherë janë munduar ta zbehin realitetin e fesë. Feja duhet të mbrohet nga depërtimi i besëtytnive të ndryshme, ashtu siç e kanë mbrojtur dijetarët e famshëm islamë si Ibën Tejmija, Allahu e mëshiroftë, dhe dijetarë të tjerë islamë.

4) Nijeti që përmes diturisë të pasohet rruga e Muhamedit salallahu alejhi ue selem. Por duhet ditur që s’ka mundësi të pasohet rruga e tij duke mos u njohur ajo rrugë. Prandaj, ki kujdes që ta ruash nijetin nga çdo gjë që e prish atë gjatë kërkimit të diturisë, si p.sh. dëshira për njohje, për t’u dalluar nga shokët, për ta bërë mjet të interesit, si; pozita, pasuria, respekti, fama ose kërkimi që të të falënderojnë të tjerët, që t’i kthesh shikimet e njerëzve drejt teje. Këto bindje dhe të tjera, nëse përzihen me nijetin, e shkatërrojnë atë dhe e humbin begatinë e diturisë. Kushtoji kujdes të veçantë nijetit gjatë kërkimit të diturisë, që ai të jetë vetëm për Allahun xh.sh..


Vlera dhe rëndësia e hadithit

   Hadithi në fjalë ka një rëndësi të veçantë dhe duhet t’i përkushtohemi pasi ngërthen edukatën njerëzore islame, shkoqit shumë nga çështjet e adhurimeve e në veçanti çështjen e kaderit. Ky hadith na njofton se jeta e kësaj bote është me sfida dhe preokupime të ndryshme, prandaj duhet të përgatitemi që t’u bëjmë ballë atyre. Mjafton që hadithi në fjalë është nga hadithet “xhevamiu elkelim”.
   Ibën Xheuzi thotë: “E kam analizuar mirë këtë hadith dhe aq shumë më ka befasuar, saqë kam ngelur i mahnitur nga përmbajtja e tij. Sa keq është të injorosh vlerën e këtij hadithi dhe të mos kuptosh përmbajtjen e tij.”
   Imam Neveviu thotë: “Ky hadith zë vend të rëndësishëm në Islam.”
   Ndërsa Ibën Rexhebi, kur flet mbi vlerat e këtij hadithi, thotë: “Ky hadith përmban porosi të mëdha dhe rregulla gjithëpërfshirëse nga çështjet më të rëndësishme të fesë.”


Komentimi i hadithit

   Fjala e Pejgamberit salallahu alejhi ue selem: “Ruaje fenë e Allahut, Allahu do të të ruajë ty”: Ndër mesazhet më të privilegjuara profetike të Muhamedit salallahu alejhi ue selem ishte edukimi i brezave të rinj, duke u munduar që t’i përkryejë ata. Shohim se në shumë raste Pejgamberi salallahu alejhi ue selem i këshillonte shokët e tij në mënyrë kolektive ose ndonjëherë edhe në mënyrë të veçantë dikë nga sahabët, siç është rasti me këtë hadith. Pejgamberi salallahu alejhi ue selem fillon të këshillojë djalin e xhaxhait të tij, Ibën Abasin, kur ai ishte në moshë fare të re, mirëpo këto fjalë ishin aq prekëse, saqë ia tërhoqën vëmendjen këtij vogëlushi.
   Pejgamberi salallahu alejhi ue selem kishte një metodë udhëzimi dhe këshillimi tepër të shkëlqyer dhe këtë e shohim edhe në hyrje të këtij hadithi, kur ai thotë: “O vogëlush, unë do të t’i mësoj ty disa fjalë...” Në fakt fjalë, por që meritojnë të shkruhen me shkronja të arta dhe të varen në shtëpinë e çdo muslimani. Për çdo këshillë nga këto këshilla meritojnë të shkruhen volume. Këto janë gjërat më elementare që duhet t’i dijë besimtari pas shqiptimit të shehadetit.
   Ruajtja e fesë së Allahut arrihet duke ruajtur ligjet gjithëpërfshirëse të besimit, të jurisprudencës, të të drejtave, të urdhrit në të mirë dhe pengesës nga e liga si dhe të edukatës. Për ata që i ruajnë këto ligje Allahu ka premtuar shpërblime të mëdha, siç thotë në Kuran: “Kjo është ajo që u premtohej për secilin që pendohet dhe që e ruan besën e dhënë. Për secilin që i është frikësuar Zotit pa e parë dhe ka qenë i kthyer tek Ai me zemër të sinqertë.” (Kaf, 32-33)


Si e ruan njeriu fenë e Allahut xh.sh.?

   Ruajtja e fesë së Allahut xh.sh. bëhet në dy mënyra:
a) Ruajtja e fesë në veten e tij, pra duke iu përmbajtur të gjitha ligjeve që vijnë nga Allahu xh.sh. si dhe nga i Dërguari i Tij salallahu alejhi ue selem.
   Disa shembuj të ruajtjes së fesë në veten tonë janë:
- ruajtja e njësimit është thelbi i fesë dhe gjëja më kryesore së cilës njeriu duhet t’i përkushtohet dhe të frikësohet për humbjen e tij;
- ruajtja e pastërtisë, e cila është çelësi i namazit, siç është transmetuar nga Muhamed Ibën el Hanefije nga babai i tij, i cili ka thënë: “Ka thënë Pejgamberi salallahu alejhi ue selem: “Çelësi i namazit është pastërtia.” Termidhiu dhe Ibën Maxhe, hadith i saktë.
   Në lidhje me pastërtinë, Pejgamberi alejhi selam ka thënë: “Për abdestin nuk përkushtohet pos besimtari.” Ahmedi, Daremiu. E ka vërtetuar hadithin Ibën Hibani;
- ruajtja e namazit: namazi duhet të ruhet më së tepërmi ngase kjo vepër është më e rëndësishmja në fe, pas njësimit të Allahut. Prandaj na ka urdhëruar Allahu xh.sh. që ta ruajmë atë dhe i ka lavdëruar ata që e ruajnë, siç thotë në Kuran: “Ruani-vazhdoni faljen e namazeve, e edhe atë namazin e mesëm, dhe ndaj Allahut të jeni respektues.” (El Bekare, 238) Gjithashtu në suren El Mu’minun citati 9 thotë: “...dhe ata të cilët i kushtojnë kujdes kohës së namazit të tyre”;
- ruajtja e betimeve, siç thotë Allahu xh.sh.: “Ruani betimet tuaja.” (El Maideh, 89);
- ruajtja e gjymtyrëve të trupit, siç është transmetuar në hadithin e Abdullah ibën Mesudit, Allahu qoftë i kënaqur me të, i cili ka thënë: “Ka thënë Pejgamberi salallahu alejhi ue selem: “Kërkoni që të turpëroheni nga Allahu me një turp të vërtetë.” (Tha transmetuesi) Thanë (sahabët): “O i Dërguar i Allahut, ne turpërohemi nga Allahu, elhamdulilah.” Tha: “Nuk është kjo, por të kërkosh turp të vërtetë nga Allahu është që ta ruash kokën dhe çka përfshin ajo dhe ta ruash barkun dhe çka rreth tij…” (Termidhiu, hadith i mirë)
   Këto janë gjymtyrët e trupit që kërkojnë përkujdesje, sepse fillimisht janë organet më të ndjeshme në trupin e njeriut, gjithashtu dhe shkaktare të mëkateve, por dhe do të merren në pyetje Ditën e Gjykimit, siç thotë Allahu xh.sh. në Kuran: “Mos iu qas asaj për të cilën nuk ke njohuri, pse të dëgjuarit, të parët dhe zemra, për të gjitha këto ka përgjegjësi.” (El Isra’ë, 36)
   Në ruajtjen e kokës marrin pjesë ruajtja e këtyre gjymtyrëve nga haramet: ruajtja e syrit, gjuhës, kurse në ruajtjen e barkut marrin pjesë ruajtja e pijeve dhe e ushqimeve të ndaluara që të mos depërtojnë në të, gjithashtu edhe ruajtja e zemrës.
   Ruajtja e gjuhës dhe e organeve gjenitale është nga shkaqet më të mëdha të futjes së njeriut në xhenet, por edhe e kundërta, mosruajtja e tyre është nga shkaqet më të mëdha të futjes së njeriut në xhehenem. Për këtë i ka lavdëruar Allahu xh.sh. ata të cilët i ruajnë këto gjymtyrë të trupit, siç thotë Allahu xh.sh.: “Dhe ata të cilët e ruajnë nderin e vet (organet gjenitale të tyre).” (El Mu’minun 5)
   Transmeton Sehl Ibën Seadi nga Pejgamberi alejhi selam, i cili ka thënë: “Kush ma siguron mua gjuhën dhe organin gjenital të tij (nga ndalesat), ia siguroj unë xhenetin atij.” Buhariu.

b) Ruajtja e fesë së të tjerëve: Edhe kjo është nga kuptimet e hadithit, që ta ruajmë fenë e Allahu xh.sh., pra që fenë t’ua mësojmë edhe të tjerëve, kjo arrihet në shumë mënyra, si:
- ruajtja përmes shpërndarjes së saj tek të tjerët, pra shpërndarja e bazës dhe e degëve të saj, të mësuarit e njerëzve që veprat t’i kryejnë vetëm për hir të njerëzve. Transmeton Ibën Mesudi, Allahu qoftë i kënaqur me të, duke thënë: “Allahu ia ndriçoftë fytyrën një njeriu i cili i dëgjon thëniet e mia, i kupton dhe i përcjell te të tjerët ashtu siç i dëgjon.” Termidhiu, Ibën Maxhe, hadith i saktë.
- ruajtja duke i larguar të tjerët nga devijimet, besëtytnitë, ngritjen e Sunetit dhe duke ia imponuar kundërshtarit kthimin në argumente.


Si i ruan Allahu robërit e Tij?

Nëse besimtari e ruan fenë e Allahut, Allahu e ruan njeriun, familjen dhe pasurinë e tij, siç thotë në Kuran: “Kush bën vepra të mira, qoftë mashkull ose femër, e duke qenë besimtar, Ne do t’i japim atij një jetë të mirë (në këtë botë), e (në botën tjetër) do t’i japim shpërblimin më të mirë për veprat e tyre.” (En-Nahl, 97)
Të shprehurit e Pejgamberit alejhi selam me fjalën “të ruan ty”, aludon se shpërblimi është i po të njëjtit lloj si dhe vepra, siç thotë Allahu xh.sh.: “...zbatoni premtimin që më keni dhënë Mua, Unë zbatoj atë që u premtova…” (El Bekare, 40), pastaj thotë: “Pra ju më kujtoni Mua, Unë ju kujtoj ju.” (El Bekare, 152)
Allahu xh.sh. i ruan robërit e Tij në dy mënyra:
A) Ruajtja e vet njeriut, e cila arrihet duke ia ruajtur Allahu këto gjymtyrë:
1) trupin e tij në tërësi: Allahu xh.sh. e ruan njeriun në tërësi nga fatkeqësitë dhe dëmet që mund t’i shkaktohen nga të tjerët, siç thotë Allahu xh.sh. në Kuran: “Ai (njeriu) ka përcjellës një pas një, para tij dhe prapa tij, që me urdhrin e Allahut e ruajnë atë.” (Er-Rad, 11) Thotë Ibën Abasi gjatë komentimit të këtij citati kuranor: “Këta janë melekë që e ruajnë njeriun me urdhrin e Allahut, e kur të vijë caktimi i Allahut, largohen nga ai.”
   Allahu xh.sh. e ruan njeriun përmes melekëve në gjashtë anët që e rrethojnë njeriun, siç është transmetuar nga lutjet e shpeshta të Pejgamberit alejhi selam, i cili ka thënë: “O Zot, më ruaj nga para dhe prapa, në të djathtë, në të majtë dhe nga lart. Kërkoj nga Ti që të më mbrosh të mos më lëshojë toka.” Ahmedi, Ebu Davudi, Termidhiu Nesaiu dhe Ibën Maxhe nga Ibën Omeri, hadith i saktë.
   Aliu, Allahu qoftë i kënaqur me të, thotë: “Te secila këmbë e njeriut qëndrojnë dy engjëj, të cilët e ruajnë derisa të vijë caktimi (kaderi). Kur të vijë caktimi, e lënë atë të vetëm me të.” Ibën Sadi dhe Taberiu, njerëzit e zinxhirit janë të besueshëm.

2) ruajtja e trupit dhe e shëndetit: Allahu e ruan shëndetin e besimtarëve të devotshëm në pleqërinë e tyre, ngase ata e kanë ruajtur vetën e tyre nga haramet (ndalesat) kur kanë qenë në rininë e tyre. Shumë nga të parët tanë të mirë i kishin kaluar të njëqindat, siç është Hasen el Basriu, El Begaviu, El Gjuvejni etj., mirëpo ndiheshin shumë të kënaqur me shëndetin e tyre në pleqëri.
   Transmetohet nga dijetari me famë islame, Et-Taberiu, se pasi i kishte kaluar të njëqindat dhe u ndiente shumë mirë me shëndet, e pyetën rreth asaj se çka kishte ndikuar dhe ai tha: “Këto janë gjymtyrët e trupit tonë, që iu patëm përkushtuar ruajtjes së tyre nga harami që nga koha adoleshente e më pas na i ruajti Allahu në pleqërinë tonë. ” (Shih Bidaje ue Nihaje 12/85)
   Pra, nëse dëshirojmë që në pleqëri të shijojmë kënaqësinë e shëndetit, logjikës etj., duhet që prej kohës së rinisë t’i ruajmë këto gjymtyrë, sa nuk jemi vonuar, se përndryshe vjen koha që edhe nëse të vjen rasti i veprimit të ndonjë ndalese, do të jesh i pafuqishëm sepse mosha ndikon, por në këtë rast nuk ke shpërblim që largohesh nga kjo ndalesa. Prandaj kujdesu në moshën rinore për perspektivë dhe prosperitet në të ardhmen.
Nëse do lumturi të plotë, ruaje zemrën tënde nga dyshimet dhe pasionet, gjuhën tënde nga ndalesat, si gënjeshtra, përgojimi, bartja e fjalëve etj.. Ruaje veshin tënd nga dëgjimi që nuk e dëshiron Allahu, si përgjimi, muzika, bisedat e të tjerëve me pretekst të ndaluar. Ruaje syrin tënd nga shikimi i haramit, si të shikuarit e gjërave të ndaluara. Ruaje stomakun tënd nga ushqimet dhe pijet e ndaluara. Historia e muslimanëve të kaluar është e stërngarkuar me shembuj të muslimanëve të parë të mirë, se si ata i kanë ruajtur gjymtyrët e tyre në fëmijëri, i ka mbrojtur Allahu ato gjymtyrë nga rreziku në pleqëri.
   Shëmbëlltyrë të kësaj kemi rastin e Ukbetu ibën Nafias, Allahu qoftë i kënaqur me të, i cili kishte shkuar të çlironte shtetet e Afrikës. Në kohën kur kishte vendosur të çlironte një qytet, i cili ishte i mbushur me pyje, kafshë të egra dhe insekte të ndryshme, prej të cilave njeriu nuk kishte mundësi të depërtonte brenda tij e assesi të jetonte aty. Ukbete për t’ia arritur qëllimit të tij filloi ta lusë Allahun xh.sh. që t’i largojë të gjitha ato egërsira dhe insekte të rrezikshme nga ai qytet. Kur Ukbete iu afrua qytetit, pa se egërsirat me të vegjlit e tyre dhe insektet largoheshin nga qyteti si një karvan udhëtarësh. Kjo e tëra ka ardhur si rezultat i sinqeritetit të muslimanëve.

3) ruajtja e fëmijëve dhe e familjes: Kush ruan ligjin e Allahut xh.sh. gjatë jetës së tij, Allahu ia ruan fëmijët dhe pasurinë e tij gjatë jetës dhe pas vdekjes së tij.
   Kur dëgjoi Jakubi alejhi selam për birin e tij më të dashur, Jusufin alejhi selam, se e kishin hedhur në pus, u pikëllua si dhe çdo prind, por nuk humbi shpresën e tij tek Allahu dhe tha: “Allahu është mbrojtësi më i mirë dhe Ai është mëshirues i mëshiruesve.” (Jusuf, 64)
   Thotë Hasen el Basriu: “Prej kohës që u nda Jakubi me Jusufin derisa u bashkuan kaluan tetëdhjetë vite dhe asnjëherë pikëllimi dhe lotët nuk iu ndanë Jakubit derisa u takua me të birin, por nuk ekziston në rruzullin tokësor rob më i dashur tek Allahu sesa Jakubi.” (Shiko Gjamiul bejan 13/70)
   Gjithashtu dhe shembulli i Musait alejhi selam me Hidrin na njofton lidhur me temën në fjalë, siç e përshkruan Kurani rastin e tyre. Kur ata të dy iu afruan një vendbanimi kërkuan nga banorët që t’i strehojnë dhe ushqejnë, mirëpo kërkesa e tyre nuk iu miratua. Në atë vendbanim gjetën një mur që ishte duke u rrënuar dhe e drejtuan atë e më pas Hidri i tregoi Musait alejhi selam shkakun e këtij veprimi, duke i thënë: “Për sa i përket murit, ai ishte i dy djelmoshave jetimë të atij qyteti, e nën të ata kishin një thesar (ari) dhe babai i tyre ka qenë njeri i mire, e Zoti yt dëshiroi që ata të dy (jetimë) ta arrijnë pjekurinë e vet dhe ta nxjerrin ata vetë thesarin e tyre. Kjo është mëshirë e Zotit tënd (ndaj tyre). Dhe unë nuk e punova tërë atë sipas bindjes sime (po sipas udhëzimit të Zotit). Ky, pra, është sqarim i asaj për të cilën nuk munde të kesh durim.” (El Kehf, 82)
   Veprimtaria e bujshme dhe e mirë e prindit të këtyre jetimëve ka bërë që Allahu xh.sh. t’ia ruajë atij pasurinë dhe familjen e tij pas vdekjes së tij.

4) ruajtja e pasurisë: Pasuria është një mjet jetese që Allahu xh.sh. ia jep në dispozicion kujt të dojë prej robërve të Tij. Aq sa është dhuratë, mund të jetë edhe provokim. Atyre të cilëve ia kanë frikën Allahut xh.sh., Allahu ua ruan pasurinë dhe djersën e tyre gjatë jetës së tyre dhe pas vdekjes së tyre.
Kurani dhe Suneti i Pejgamberit alejhi selam janë të mbushur me shembuj të tillë. Ne mund të veçojmë;
- Transmeton Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, nga Pejgamberi alejhi selam, i cili fliste për një njeri në kohën e benu israilëve. Ka qenë një rob i mirë te benu israilët, i cili kërkoi borxh te benu israilët një mijë dinarë. Huadhënësi i tha: “Më sill dëshmitarë që të dëshmojnë.” Huamarrësi i tha: “Allahu është dëshmitari më i mirë.” I tha: “Më sill ndonjë garantues.” Ia ktheu huamarrësi: “Allahu është garantuesi më i mirë.” I tha huadhënësi: “The të vërtetën”, e ia dha dinarët me afat të caktuar. Huamarrësi i mori dinarët dhe i shfrytëzoi ato. Kur u afrua koha e kthimit të borxhit, huamarrësi doli në bregdet dhe priste se mos po kalonte ndonjë njeri që t’ia dërgonte borxhin huadhënësit. Priti një kohë të gjatë dhe askënd nuk takoi. Atëherë mori një dru, e hapi në mes dhe i futi dinarët dhe ia shkroi një letër huadhënësit. Pasi e mbylli atë, shkoi afër detit dhe tha: “O Allahu im! Ti e di se unë i mora borxh filanit një mijë dinarë. Më pyeti për garantues, i thashë të mjafton Allahu për garantues dhe ai pranoi që Ti të jesh garantues. Më kërkoi dëshmitarë, i thashë që Allahu të mjafton për dëshmitar. Të pranoi Ty për dëshmitar. Unë u mundova të gjeja ndonjë udhëtar që t’ia dërgoj borxhin, por nuk gjeta dot. O Zot, unë po e lë këtë në kujdesin Tënd.” E më pas e hodhi në det derisa u zhyt, pastaj u kthye në familjen e tij. Po në atë kohë doli dhe huadhënësi në bregdetin e vendit të tij dhe priste mos vallë dikush po i sillte borxhin. Derisa priste, pa një dru që po lundronte. Ai e mori drurin që ta përdorte për djegie në shtëpinë e tij. Kur shkoi në shtëpi, pa të çarën e drurit dhe dinarët bashkë me një shkresë nga huamarrësi. Mbas pak arriti dhe huamarrësi me një mijë dinarë dhe i tha huadhënësit (por ai nuk dinte se atij i kishin arritur paratë): “Për Allahun, ende isha duke kërkuar ndonjë njeri që t’i sillte paratë, por nuk gjeta askënd.” Huadhënësi e pyeti: “A mos vallë ti më ke dërguar mua diçka?” I tha: “Unë po të njoftoj se s’kam mundur të gjej askënd që t’i sjell paratë derisa erdha vetëm.” Huadhënësi ia ktheu: “Për Allahun, mua më kanë arritur paratë e dërguara dhe shkresa së bashku me drurin e ti kthehu me një mijë dinarët në familjen tënde i gëzuar.” (Buhariu) Kjo pra ka qenë gjendja e muslimanëve të vërtetë dhe kështu Allahu ua ka ruajtur pasurinë.
- Kanë thënë disa të parë të mirë: “E kam parë një bari duke u falur, kurse ujku ia ruante delet e tij. Kur e përfundoi namazin, e pyeta bariun: “Prej kur ka bërë aleancë ujku me delet?” Tha: “Prej kur ka bërë aleancë pronari i deleve me Zotin e ujkut.”

B) Lloji i dytë i ruajtjes që i bën Allahu robit të Tij është ruajtja e fesë dhe e besimit të besimtarit nga kufri, hipokrizia, besëtytnia nga dyshimet e lajthitura dhe nga euforitë e ndaluara.
   Ai që ruan fenë e Allahut, Allahu xh.sh. ia ruan fenë, besimin e tij dhe e ruan nga devijimet e mundshme. Pikërisht për këtë njëra nga lutjet e përditshme të Pejgamberit alejhi selam ka qenë: “O Zot, nëse e merr shpirtin tim, mëshiroje atë. Nëse e lë edhe më tej, atëherë ruaje siç i ruan robërit e Tu të drejtë!” Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejra.
   Nga dhuntitë e Allahut ndaj robërve të Tij është që Ai t’i ruajë nga lajthitjet e t’i përgatisë ata për shpërblimet e mëdha në xhenet. Ibën Abasi, kur e komentoi citatin kuranor: “Allahu ndërhyn ndërmjet njeriut dhe zemrës së tij”, El-Enfal, 24, tha: “Ndërhyn në mes besimtarit dhe mëkateve të tij të cilat e tërheqin për në zjarr.” (Shiko Xhamiul ulum 1/469)


Shembuj nga historia njerëzore rreth atyre të cilët nuk e kanë ruajtur fenë e Allahu xh.sh. dhe Allahu nuk i ka ruajtur ata

   Kurani dhe Suneti janë të mbingarkuar me shembuj nga historia e popujve të kaluar, të cilët Allahu i ka shkatërruar si rezultat i mosruajtjes së dinit të Allahut. Po cekim vetëm dy nga këta shembuj;
a) Faraoni ishte për një kohë të gjatë mbret i Egjiptit. Allahu i dhuroi pushtet të gjerë dhe dhunti të mëdha. Ai jetonte në një zonë shkretinore, por Allahu si dhuratë u dha lumenj të shumtë që rridhnin përreth pallateve të tyre, me qëllim që këto dhunti të jenë mjet i udhëzimit të tyre, por ndodhi e kundërta.   
   Edhe pse Allahu i dërgoi dy vëllezër Profetë, Musain alejhi selam dhe Harunin alejhi selam, dhe i porositi që të shkojnë te Faraoni dhe t’i bëjnë thirrje se ndoshta do t’i frikësohet Allahut e do të pendohet, zemra e tij ishte mbuluar nga errësira e kufrit dhe nuk ndikuan tek ai këshillat e këtyre Profetëve. Andaj siç dhe ka qenë ligj i Allahut në këtë gjithësi, kur i kanë përgënjeshtruar popujt të Dërguarit e Allahut dhe janë treguar mendjemëdhenj, Allahu e ka shkatërruar atë popull.
   Allahu në shumë vende e përshkruan fatkeqësinë që i ndodhi Faraonit dhe popullit të tij, të cilët mbas vetes trashëguan shumë pasuri, të cilën nuk ditën se si ta shfrytëzojnë. Thotë Allahu në Kuran: “Sa kopshte e kroje kanë lënë. Edhe ara të mbjella e vende të bukura. Dhe sa të mira që i kanë përjetuar. Ja, ashtu atë ua lëmë në trashëgim një populli tjetër. Për ata nuk qan as qielli e as toka dhe atyre nuk iu dha afat.” (Eduhan: 25-29)

b) Rasti i Karunit, një biznesmen i papërshkrueshëm për kohën që ka jetuar, saqë vetëm për mbajtjen e çelësave të depove të tij të mbushura me pasuri janë dashur disa mbajtës. Nuk mungoi as këshilla e muslimanëve të mirë ndaj tij, por fatkeqësia ishte se nuk ishte mirënjohës ndaj Allahut xh.sh. për pasurinë që i ishte dhënë, por tha: “Ai (Karuni) tha: “Më është dhënë vetëm në saje të dijes sime.” (El Kasas, 78)
   Ishte mendjemadh dhe mohues, prandaj edhe Allahu xh.sh. e shkatërroi në mënyrën më mizore, siç thotë në Kuran: “Po Ne atë dhe pallatin e tij i shafuam në tokë dhe veç Allahut nuk pati ndonjë që ta mbrojë e sa vetë nuk pati mundësi të mbrohet.” (El Kasas, 81)

   Fjala e Pejgamberit alejhi selam: “Ruaje fenë e Allahut e Allahun do ta gjesh pranë teje”, do të thotë: Ruaje fenë e Allahut, Allahu të del në ndihmë dhe përkrahje, të ruan dhe do të të sjellë suksese. Kjo është përkrahje e veçantë për robërit e Tij besimtarë, siç e thekson Allahu në Kuran: “Kur po i thoshte shokut të vet: “Mos u pikëllo (frikëso), Allahu është me ne.” (Et-Teube, 40), dhe thotë: “Ai (Allahu) tha: “Mos u frikësoni, se Unë (me ndihmën time) jam me ju, dëgjoj dhe shoh.” (Ta’ha, 46)
   Kjo përkrahje është e kundërt me përkrahjen e përgjithshme, e cila manifestohet si përkrahje me dituri, vështrim dhe përkujdesje nga ana e Allahut të Lartësuar.


“Kur të kërkosh, kërko prej Allahut. Nëse kërkon ndihmë, kërko prej Allahut”

Kjo pjesë e hadithit i mëson besimtarit se njeriu është i dobët dhe si i tillë duhet që gjithnjë të jetë i përulur para Zotit të tij dhe i nënshtruar. Lutjet e besimtarit gjithnjë duhet të jenë të orientuara drejt Krijuesit, vetëm prej Tij kërkohet ndihmë, falënderimet duhet të jenë vetëm për Të, falje dhe pendim kërkojmë vetëm prej Tij. Këto fjalë i citon besimtari i denjë në çdo rekat të namazit duke thënë: “Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm te Ti kërkojmë ndihmë.” (El Fatiha, 5)
  

Vazhdon
Sadat Rrustemi
4.4.2008