Transmetohet nga Abdullah Ibën Abasi (Allahu qoftë i kënaqur me të!) se Resulullahu (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Nuk ka ditë në të cilat punët e mira të jenë më të dashura tek Allahu sesa kryerja e tyre në këto dhjetë ditë. Thanë: ‘Edhe më të dashura se xhihadi (nëse bëhet në kohë tjetër)?’ Tha: ‘Më të dashura edhe se xhihadi (në kohë tjetër), vetëm nëse dikush del në xhihad me veten dhe pasurinë e tij e nuk kthehet me asnjërën prej tyre (nga xhihadi).” (Transmeton Buhariu)

   Gjithashtu, transmetohet nga Abdullah Ibën Umeri (Allahu qoftë i kënaqur me të!): “Isha prezent te Resulullahu kur u përmendën veprat, ai tha: ‘Nuk ka asnjë ditë ku veprat janë më me vlerë se këto ditë.’ Thanë: ‘O I dërguar i Allahut, as edhe xhihadi në rrugën e Allahut (nëse bëhet në kohë tjetër)?’ Ai tha: ‘As xhihadi në rrugën e Allahut, përveç nëse del njeriu me veten dhe pasurinë  e tij, pastaj vdesë në këto ditë.” (Transmeton Ahmedi dhe shejh Albani e cilëson senedin e tij si hasen)

Këto dy hadithe dhe hadithet e tjera aludojnë se çdo vepër e mirë e cila ndodhë në dhjetëdiëshin e parë të dhulhixhes është më e dashur tek Allahu se nëse e njejta vepër ndodhë në ndonjë ditë tjetër. Nëse kjo është më e dashur tek Allahu, atëherë nënkuptohet se ajo është më me vlerë tek Ai. Pra, nga hadithi nënkuptuam se ai njeri që bënë vepra të mira këtyre ditëve është më i vlefshëm se muxhahidi që lufton në rrugën e Allahut dhe kthehet me pasurinë e tij pa vdekur dhe se veprat në dhjetëditëshin e parë të dhulhixhes shumëfishohen, pa përjashtim se çfarë vepre është ajo.

Veprat që preferohen të bëhen gjatë këtyre ditëve

Nëse e kuptove, vëlla i dashur, vlerën e këtyre ditëve nga ditët e tjera se këto sezone janë begati të Allahut ndaj robërve të Tij, shanc i madh që duhet të shfrytëzohet, nëse ke kuptuar këtë të tërën, atëherë është më se e nevojshme të përqëndrohesh dhe të japësh mundin në adhurime në këto ditë, të shumosh format dhe llojet e ibadeteve. Kështu ka qenë gjendja e selefëve në këto sezone. Ebu Uthman Nehdi thotë: “Selefët i madhëronin tri dhjetëditëshe (gjatë vitit): dhjetëditëshin e fundit të ramazanit, dhjetëditëshin e parë të dhulhixhes dhe dhjetëditëshin e parë të muharremit.”

Nga veprat të cilat preferohen të bëhen këto ditë janë:

1. Kryerja e haxhit dhe umres.

Këto dy vepra janë ato më me vlerë që mund t`i kryej besimtari në këtë dhjetëditësh, atij që Allahu ia mundëson haxhin apo kryerjen e umres ashtu si duhet, shpërblimi i tij është xheneti. Resulullahu thotë: “Umreja deri në umre tjetër është falje e mëkateve që bëhen ndërmjet tyre, kurse haxhi i pranuar nuk ka shpërblim vetëm se xhenetin.” (Transmeton Buhariu dhe Muslimi)

Haxhi i pranuar është ai haxh që është në përputhje me udhëzimin e Resulullahut, nuk përzihet me mëkate, syefaqësi, fjalë të ndyta dhe sharje, por ai haxh në të cilën ka shpërblime dhe vepra të mira.

2. Agjërimi.

Agjërimi bën pjesë në grupin e veprave të mira dhe konsiderohet si një nga më të vlefshmet, ashtu siç sqarohet kjo në hadithin kudsij, ku Resulullahu (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tregon se Allahu i Lartësuar thotë: “Çdo vepër e birit të Ademit është për vetën e tij, përveç agjërimit, ai është për mua dhe unë e shpërblej për të.” (Tranasmeton Buhariu dhe Muslimi).

I Dërguari i Allahut e ka veçuar me disa hadithe agjërimin e ditës së Arafatit nga ditët  e tjerë të këtij dhjetëditëshi, për të treguar vlerën të kësaj dite.

“Për agjërimin e ditës së Arafatit kam shpresë se Allahu do të më falë mëkatet e vitit të kaluar dhe të vitit të ardhshëm.” (Transmeton Muslimi)

Prandaj, është sunet për muslimanin të agjërojë ditën e nëntë të dhulhixhes, pasiqë Profeti nxitë në këtë, kurse për agjërimin e të dhjetë ditëve të dhulhixhes se është sunet, ka thënë imam Neveviu.

3. Namazi.

Namazi është njëri nga veprat më të mëdha dhe më me vlerë, prandaj kërkohet nga muslimani të përkujdeset për kohët e tyre dhe të fal më xhemat. Gjithashtu, i preferohet që ai të shpeshtoj në faljen e namazeve vullnetare (nafile) këto ditë, për shkak se kjo është një nga ibadetet më të lavdëruara tek Allahu i Lartësauar. Muhamedi (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) thotë: “Robi im vazhdon të më afrohet me vepra vullnetare derisa ta dua atë.” (Transmeton Buhariu)

4. Tekbiri, tahmidi, tehlili dhe dhikri.

Transmetohet nga Umeri (Allahu qoftë i kënaqur me të) se profeti ka thënë: “Nuk ka ndonjë ditë më e madhe tek Allahu dhe që vepra të jetë më e dashur tek Ai, se sa nëse kryhet (vepra) gjatë këtyre dhjetë ditëve, prandaj shpeshtoni gjatë këtyre ditëve tehlilin, tekbirin dhe tahmidin.” (Transmeton Ahmedi)   

Tekbir do të thotë thënia Allahu ekber, tahmid është thënia elhamdulilah, tehlil është thënia La ilahe ilallah, kurse dhikër do të thotë përkujtimi i Allahut në përgjithësi.

Imam Buhariu thotë se Ibën Umeri dhe Ebu Hurejre (Allahu qoftë i kënaqur me ta!) gjatë këtyre dhjetë ditëve dilnin në treg duke i thënë tekbiret dhe njerëzit thonin tekbiret pasi i dëgjonin ata dy. Gjithashtu, ka thënë se Umeri kur i bënte tekbiret në vendin e tij në Mina, ata që ishin në xhami e dëgjonin atë dhe edhe ata bënin tekbir, pastaj i bënin tekbiret edhe ata që ishin në treg. Ibën Umeri gjatë këtyre ditëve i bënte tekbiret pas namazeve, në shtrat, në vendqëndrimin e tij, kur ecte rrugës dhe gjatë tërë kohës.

Është e preferuar që besimtari ta ngrejë zërin me tekbire gjatë këtyre ditëve, por duhet të ketë kujdes nga tekbiri në grup (së bashku), pasiqë kjo vepër nuk është përcjellur nga Resulullahu dhe nga askush prej selefëve, prandaj sunet është që secili në vete të bëjë tekbirin.

5. Dhënia e sadakasë.

Kjo vepër hyn në grupin e veprave të mira, për të cilat preferohet që muslimani t`i kryej.

Përktheu: Alaudin Abazi

02.01.2006