Vëllai  im besimtar!

A i ke parë ndonjëherë varret?

A e ke parë ndonjëherë errësirën e tyre?

A e ke përjetuar ndonjëherë frikën e tij në një natë të errët?

A e ke parë trishtimin e tij?

A e ke parë ndëshkimin e tij?

A e ke parë  thellësinë e tij?

A i ke parë parazitët dhe insektet e tij?

A nuk e di se ai është përgatitur për ty, ashtu siç është përgatitur për të tjerët?

A nuk ndalesh e të mendosh se shokët, dashamirët e familjarët e tu janë transferuar prej pallateve në varre, nga djepat e ndriçuar në varreza të errëta, nga argëtimi familjar në vrazhdësinë e parazitëve dhe insekteve, nga kënaqësia me ushqime dhe pije të ndryshme në rrotullime nëpër dhe e baltë, nga përkëdheljet familjare në trishtim të vetmuar, nga një shtrat i butë në një vend të fortë? Të gjithë i kaploi vdekja, befas, e tani banojnë në varre, pasi ishin duke jetuar në epshe dhe lojra. U bënë të gjithë të njëjtë në ato gropa (iu nënshtuan vdekjes).

Lusim Allahun që t’i bëjë varret tona kopshte prej kopshteve të xhenetit!

Trishtimi i varreve

Hani Meula (shërbëtori i Uthmanit) thotë:

Uthmani (radijallahu anhu) kur qëndronte pranë varrit qante, derisa iu lagte tërë mjekrra. I është thënë: “Po të kujtohet xheneti e xhehenemi e nuk po qan, ndërsa po qan nga ky (varr ).” Uthmani është përgjigjur: Muhamedi (alejhi selam) ka thënë: “Varri është stacioni i parë i ahiretit, në qoftëse shpëton nga ai, të tjerat janë më lehtë, e në qoftë se nuk shpëton nga ai, të tjerat pas tij janë më të vështira.” Transmetuesi vazhdon të thotë se Muhamedi (alejhi selam) ka thënë:

“Nuk kam parë asnjë pamje më të vështirë se sa varri.

(Transmetuan: Ahmedi, Tirmidhiu dhe Albani)              

Ndërsa në hadithin e Xhabir ibën Abdullahut transmetohet se Muhamedi (alejhi selam) thotë:

“Mos shpresoni vdekjen, se parashikimi i tij është trishtues.”

Hasan el Basri përcolli një kufomë ( xhenaze ) dhe pas përfundimit të saj u ndal pranë varrit e tha:

“Fundi i çështjes së këtij (varrit )është e vërtetë që duhet të kemi frikë në fillim ( para vdekjes) dhe kësaj çështje (varrit ) qysh në fillim duhet t’i kushtojmë rëndësi, për në mbarim.

Ndërsa, Umer ibën Abdulaziz, duke iu folur një ditë shokëve të vetë tha:

“Kur të kalosh pranë tyre (varreve), thirri, në qoftë se ke mundësi t’i thërrasësh. Kalo pranë tendave të tyre e shiko se sa afër janë njëra pranë tjetrës, e tani pyeti të pasurit çfarë u ka mbetur nga pasuria e tyre, e të varfërve çfarë u ka mbetur nga varfëria? Pyeti për ato të cilat flisnin më parë me ta, e me sytë të cilët i shijonin gjërat me epshe, pyeti për lëkurat e buta e të holla, e fytyrat e mira, trupat e ndritshme. Çfarë u kanë bërë krimbat në qefinë (në varr)…?

Janë ngrënë gojët, janë prishur fytyrat, janë fshirë bukuritë, janë thyer eshtrat, janë coptuar gjymtyrët. Ku i kanë mbulojat dhe pallatet? Ku i kanë shërbëtorët, ku mbetën pasuritë e grumbulluara? A nuk janë në vendbanimet e tyre të vetmuar, a nuk është nata e dita për ta e njejtë?

A nuk janë në një vend të errët, është bërë në mesin e tyre dhe veprave, ndërprerja. Janë ndarë nga dashamirët pasuria dhe familja.

O ti që nesër do të jesh banor i varrit! Çfarë të mashtroi në këtë botë? Ku e ke shtëpinë e gjërë, e lumin  qarkullues?  Ku janë pemët (frutet )e pjekura, ku i ke rrobat e holla, ku i ke parfumat, ku e ke mbulojën e verës e të dimrit?

O ti që ishe shpenzues i gjërave e tani u mbylle në varr!

Ah, sikur të dija se ç’do të më gjejë kur do të më takojë engjëlli i vdekjes, kur do të dal nga kjo botë…dhe çfarë letre do të më sjellë nga Zoti im!

Tani u largua,  Allahu e mëshiroftë!

E pas këtij momenti nuk jetoi vetëm se një javë.

 Përktheu: Llukman Neziri