Allahu thotë në Kuran: “Të pyesin ty (o Muhamed) edhe për Dhulkarnejnin. Thuaju! Unë do t’ju rrëfejë diçka nga historia e tij. Sigurisht që Ne e vendosëm atë në tokë dhe Ne i dhamë atij rrugë e mjete për të arritur çdo gjë. Kështu ai ndoqi një rrugë, derisa kur arriti vendperëndimin e Diellit (vendin më të largët në tokë që mundi të arrijë), pa që ai perëndonte në një vend ku buronte ujë i zi i turbulluar (ky ishte vendi më në perëndim ku ai arriti të shkojë) dhe aty pranë gjeti një popull që banonte në të. Ne i thamë (me frymëzim?): ‘O Dhulkarnejn ! Ose ndëshkoji, ose sillu me mirësi ndaj tyre.’ Ai tha: ‘Sa për atë (që nuk beson Allahun) që bën  padrejtësi, ne do ta ndëshkojmë atë dhe pastaj ai do të kthehet prapë te Zoti i tij, i Cili do ta ndëshkojë atë me dënim të pa dëgjuar (në xhehenem). Por, sa për atë që beson (Allahun) dhe që punon drejtësi, ai do të ketë shpërblim më të mirë (xhenetin), ndërsa nga fjalët e buta e drejtuese që do t’i themi (do të jetë më i drejtuar e do ta ketë rrugën për në xhenet më të lehtë).’ Pastaj ai ndoqi një rrugë tjetër (nga lindja), derisa kur arriti tek vendi ku linde Dielli (vendi më i largët në lindje ku arriti kur kishte tokë e njerëz), pa se ai lind te një popull të cilët Ne (Allahu) nuk u patëm dhuruar mbulesë për t’u mbrojtur nga Dielli. Kështu që, dhe Ne dinim gjithçka që ishte përpara tij (Dhulkarnejnit). Pastaj ai mori një rrugë tjetër, derisa, kur arriti mes dy malesh ai gjeti aty pranë një popull që mezi kuptonin ndonjë fjalë (kuptoheshin me vështirësi me ta). Ata i thanë: ‘O Dhulkarnejn! Me të vërtetë që jexhuxhët e maxhuxhët po bëjnë shumë të këqija e fatkeqësi në tokë, të paguajmë ty një detyrim (haraç) me qëllim që ti të mundësh të na ngresh një pengesë të pakalueshme mes nesh dhe atyre.’ Ai i tha: ‘Ajo (fuqi, autoritet, pasuri) në të cilën më ka vendosur Zoti im është më e mirë (se sa shpërblimi juaj), kështu që më ndihmoni me fuqi (punëtore) dhe  unë do të ndërtoj mes jush dhe atyre një pengesë të pakalueshme. Më sillni atëherë blloqe hekuri, pastaj kur e mbushi grykën mes dy maleve shkëmbore tha: ‘Fryni (me shakull) deri sa i nxehu fort’, (pastaj) shtoi: ‘Më sillni bakër të shkrirë për ta derdhur mbi ta.’ Kështu ata (jexhuxh e maxhuxhët) u bënë të pafuqishëm për t’iu ngjitur ose për ta shpuar (për të kaluar në anën tjetër). (Dhulkarnejni) tha: ‘Kjo është mëshirë prej Zotit tim, por kur të vijë premtimi i Zotit tim Ai do ta sheshojë atë për tokë dhe premtimi i Zotit tim është gjithnjë i vërtetë’.”

Dijetarët kanë rënë në kundërshtim për sa i përket Dhulkarnejnit. Disa prej tyre mendojnë se ai është Skënder ibn Filips i Maqedonisë, por ky është mendim i gabuar, sepse ai (Filipi) ka qënë idhujtar që adhuronte idhujt, ndërkohë që ky ka jetuar 300 vjet para lindjes së Isait, birit të Merjemes.

Mendimi i saktë është se Dhulkarnejni ka qenë Korrosh el Ahmini nga Persia. Ata që e quajtën Skënder thonë që ai është Skënder ibn Darra dhe jo Skënder ibn Filips. Ky (Korroshi) ishte njësues i Allahut, besonte Allahun, librat e Tij, profetët e Tij dhe ditën e fundit. Ishte i njohur për drejtësi. I luftonte ata të cilët adhuronin idhujt. Këto janë ato cilësi të tij për të cilat na njofton neve  Kurani.

Dhulkarnejni ka jetuar 1600 vjet përpara Isait. Ai ishte që i liroi çifutët nga Bihtansar. Gjithashtu dijetarët kanë rënë në kundërshtim për vendin e pritës (pengesës) së Dhulkarnejnit, ashtu siç kanë rënë në kundërshtim për Dhulkarnejnin. Disa prej tyre kanë thënë që ajo është prita e Kinës. Përsëri kjo është gabim, sepse Allahu na sqaron në Kuran se prita e Dhulkarnejnit ndodhet ndërmjet dy maleve dhe ajo është e përbërë prej hekuri dhe bakri, ndërsa prita e Kinës është e gjatë 2400 km dhe është e vendosur midis fushave e maleve të shumta dhe është e ndërtuar prej gurësh. Mendimi i saktë është se prita e Dhulkarnejnit ndodhet në një vend të ngushtë midis dy maleve të quajtur Darrijal, i cili ndodhet në vargmalet e Kaukazit dhe në ditët e sotme ky vend ndodhet diku në Gjeorgji.

Ky vend tek banorët e Gjeorgjisë është i njohur me emrin “Porta e hekurt”. Gjerësia e kësaj porte është 100 metra. Vendi i pritës ka qenë rruga e vetme e jexhuxhëve dhe maxhuxhëve. Në dy anët e kësaj rruge kanë qenë male të shumta dhe të larta ku nuk mund të ngjiteshin jexhuxhët dhe maxhuxhët. Kur mbërriti Dhulkarnejni në atë vend, banorët e atij vendi kërkuan prej tij të ndërtojë një pritë ku jexhuxhët dhe maxhuxhët mos ta kalonin dot dhe Dhulkarnejni e ndërtoi atë (pritën). Këtë (pritë ) e kanë parë shumë njerëz me të njëjtat cilësi që është përshkruar në Kuran. Disa historianë të cilët e njihnin zonën e Gjeorgjisë kanë folur se këtu kanë jetuar dy fise që vrisnin (bënin shkatërrime). Njëri prej këtyre dy fiseve në gjuhën e këtij vendi quhej akuk, ndërsa fisi tjetër quhej makuk. Këto dy fise u zhdukën papritur. Historianët kanë bërë kërkime  dhe ka rezultuar  se koha që kanë jetuar këto dy fise përputhet me kohën që ka qenë Koroshi mbret. Emrat e këtyre dy fiseve në shqiptim (akuk dhe makuk) janë të afërt me emrat që i ka emërtuar Allahu në Kuran, jexhuxh dhe maxhuxh.

Përgatiti: Erion Sula

08.09.2006