Fshehtësia në privilegje

Padyshim se besimtari duhet të përpiqet që të jetë në shkallën më të lartë të përsosmërisë  njerëzore. Përsosmëria është e shtrenjte, shumë e shtrenjtë sa që nuk e arrin çdokush. Nuk kam për qëllim këtu përsosmërinë e përgjithshme, të cilën nuk e posedon askush përveç Allahut  të Lartësuar, por kam për qëllim përkryeshmërinë e njeriut dhe ajo është përkryeshmëria në pasimin dhe udhëzimin e të pagabueshmit, Muhamedit (alejhi selam).

Nuk është përkryeshmëria me një orë dore të shkëlqyer, vlera e së cilës është dhjetëra mijëra, por ajo është me fjalë të njoma të përcjellur me sinqeritet, plotësohet me thjeshtësi, vërtetësi, çiltërsi  dhe dashuri.

Nga kjo mund të kuptojmë se përkryeshmëria njerëzore e ndërtuar mbi një laicizëm të kulluar, i kundërvihet përsosmërisë së shembullit me të përkryer, Muhamedit (alejhi selam) e bazuar në frymëzimin hyjnor.

Muhamedi (alejhi selam) është shembulli më i përkryer, qoftë në anën morale dhe si krijesë, morali i tij ishte Kurani, sikurse na njoftoi nëna e besimtarëve Aishja (radijallahu anha). Gjithashtu, ishte më mendjemprehti, më i mençuri, më qëndrimpreri, më bamirësi ndaj të tjerëve dhe më i mëshirshmi në mesin e njerëzve me njerëzit (Paqja dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të!)

Pra, poseduesi i këtyre virtyteve ishte njeri dhe i pagabueshëm, njëherazi shembulli më i mirë për të tjerët.  

Besimi në parimet themelore, idetë, mosnënshtrimin, janë pjesë përbërëse apo fakte bazë  të shëmbëlltyrës së mirë edhe kërkimi i diturisë para martese dhe të punuarit me këtë dituri.  

Sikurse thotë i pari: Puno me dijen tënde do të përfitosh, o njeri!

Dituria është e pavlere në qoftë se nuk punohet me të.

Dituria është e bukur e devotshmëria është stolia e saj.

E të devotshmit janë të angazhuar në jetësimin e diturive të tyre.
Allahu i Madhëruar na ka urdhëruar në shumë ajete kuranore që të punojmë me dijen e fituar, argumente për këtë është ajeti kuranor ku thotë: “Dije se nuk ka zot tjetër përveç Allahut dhe kërko falje për mëkatin tënd.” Muhamed, 19.

 Pra ky është një urdhër i prerë nga Allahu i Madhërishëm se duhet të punojmë me atë çka e kemi mësuar.

Prej shëmbëlltyrës së mirë është edhe morali i lartë dhe zbukurimi me virtytet e Muhamedit (alejhi selam), të bashkëpunuarit në fe dhe mirësjellja e lartë janë dy gjëra që peshojnë rëndë në mizan (peshoren e Allahut).

Prej shenjave të shëmbëlltyrës së mirë është edhe të gjykuarit e vazhdueshëm ndaj vetvetes, e që është më i vështirë se sa gjykimi i kundërshtarit ndaj kundërshtarit të tij apo shokut ndaj shokut të tij.

Prej shenjave të shëmbëlltyrës së mirë është edhe mos zgjerimi në gjërat e lejuara, e shembullin e mirë e pasojnë shikimet, gjithashtu është edhe shmangia nga fenomenet që e deformojnë në tërësi sjelljen fisnike.

Nga kjo që u përmend më lartë, atëherë duhet të dimë se shkalla më e lartë e përsosmërisë njerëzore është në gjurmët e historisë së të dërguarit të Allahut, Muhamedit (alejhi selam) dhe njëkohësisht pasimin e përpiktë të këtyre gjurmëve, dashtë i madhi Zot që të na ringjallë me të dhe nën flamurin e tij. Amin!

Pra, prej gjërave të domosdoshme për përkryeshmërinë njerëzore është të qëndruarit në ketë rrugë, rrugën e imanit dhe vërtetësisë.

Qëndrueshmëria është një mjet dhe njëherazi obligim për të arritur deri tek lumturia dhe krenaria. Ajo është një ngritje ne këtë bote dhe ne botën e amshueshme, sikurse na ka treguar Allahu i Lartësuar në librin e tij: “Allahu forcon ata që besuan në fjalën  e fortë (të mirë) në jetën e kësaj bote edhe në botën tjetër, ndërsa mizorët Allahu  i bën të humbur. Allahu punon çka të doje.”

Më ka treguar një shok i imi, i cili i pastron të vdekurit në një prej xhamie të Riadit se ai e ka pastruar një djalosh të ri, i cili ishte vetëm 17 vjet, e që shkak i vdekjes së tij ishte kanceri. Pastruesi i këtij djaloshi thotë: “Kam hyr në dhomën në të cilën pastrohen te vdekurit, e kam zbuluar djaloshin e ri dhe dukej sikur nuk kishte vdekur. Ajo që ishte me interesante tek ky djalosh ishte se e kishte mbledhur (bërë grusht) dorën e tij të djathtë dhe gishtin tregues e kishte të ngritur drejt qiellit, gjë që tregon njësimin e Allahut Fuqiplotë. Pejgamberi (alejhi selam) në një hadith të tij thotë: “Kush thotë se nuk meriton të adhurohet zot tjetër përveç Allahut dhe vdes, do të hyjë në xhenet.
Pastruesi i këtij djaloshi thotë: “E kemi pastruar, mbështjellur me qefin, ia kemi falur namazin e xhenazes, pastaj e kemi varrosur e ai ishte në të njëjtën gjendje në fizionomi dhe me gishtin e tij të drejtuar drejt qiellit. Thashë: Me lejen e Allahut do të ringjallet po me të njëjtën pamje, duke e pasur parasysh hadithin e Muhamedit  (alejhi selam) ku thotë: “Biri i Ademit do të ringjallet në atë që ka vdekur.”

Shtrohet pyetja: a ka tregues më të madh për qëndrueshmërinë e paluhatshme në rrugën e vërtetë, e ky është rezultat i përkryeshmërisë njerëzore në pasimin e Muhamedit (alejhi selam) dhe njëherazi prej tipareve më të mëdha priviligjuese.

Muhamed bin Sirar Eljami
                                 Përktheu: Musli Zymberi

30.06.2006