Allahu thotë:

“E, dijeni se në mesin tuaj e keni të dërguarin e Allahut. Sikur ai t'ju dëgjonte juve në shumë çështje, ju do të pësonit vuajtje, por Allahu juve ua bëri të dashur besimin dhe ua zbukuroi atë në zemrat tuaja, ndërsa mosbesimin, shfrenimin dhe kundërshtimin, ua bëri që t'i urreni. Të tillë janë ata që gjetën rrugën e drejtë.”

Ky ajet iu drejtohet shokëve të Pejgamberit duke u thënë: “E, dijeni se në mesin tuaj e keni të dërguarin e Allahut.”

Një gjë e tillë ishte e njohur në mesin e tyre, sepse i Dërguari i Allahut ishte në mesin e tyre. atëherë ç’është dobia e këtij ajeti që të përmend këtë.

Dobia e këtij ajeti është madhërimi dhe respektimi i këtij Pejgamberi, i cili është në mesin tuaj. Sikur  që thotë njeriu ky është libri i Allahut para jush edhe pse njeriu e di  dhe ndoshta e ka librin e Allahut para vetes, por kjo është një formë e nxitjes dhe përkushtimit për të. Pra, ky ajet i drejtohet shokëve të Pejgamberit që ta respektojnë atë të jenë të ndërgjegjshëm ndaj tij dhe të sillen mirë me të.

Pastaj Allahu ka thënë: “Sikur ai t'ju dëgjonte juve në shumë çështje, ju do të pësonit vuajtje.” Por, cilat janë ato çështje për të cilat sikur ti dëgjonte Pejgamberi do të  pësonin vuajtje? Dijetarët kanë thanë se sikur Pejgamberi t’i kishte dëgjuar në dënimin e këtij populli për të cilët i erdhi lajmi se kanë dalë nga feja, do të kishte ndodhur një luftë mes muslimanëve, sepse kur dëgjuan këtë lajm disa nga shokët e Pejgamberit thanë t’i luftojmë, o i Dërguari i Allahut. Atëherë Allahu u tha: dijeni se në mesin tuaj është i Dërguari i Allahut, dëgjoni dhe respektoni atë. E sikur Pejgamberi do t’ju dëgjonte juve në këtë çështje do të ishte rëndë për juve.

Dijetarët, gjithashtu, kanë sjellë disa shembuj që shokët e Pejgamberit kërkonin prej tij diçka, që sikur ti dëgjonte Pejgamberi ata do të ishte një lodhje dhe një mundim për ta dhe nuk do të mund ta bartin një gjë të tillë, siç ishte kërkimi i atyre që të falën me Pejgamberin deri në mëngjes namaz të natës apo kërkuan prej tij vazhdimin e agjërimit.

Pastaj Allahu tha: “Por Allahu juve ua bëri të dashur besimin dhe ua zbukuroi atë në zemrat tuaja, ndërsa mosbesimin, shfrenimin dhe kundërshtimin, ua bëri që t'i urreni. Të tillë janë ata që gjetën rrugën e drejtë.”

Allahu në pjesën e ajetit njofton për begatitë që Allahu ia ka dhënë njeriut. Jua bëri të dashur imanin në zemrat e tyre dhe jua zbukuroi atë, ndërsa  pabesimin, mëkatin jua bëri gjë të urryer. Kjo është një begati e madhe.

Dobitë e këtij ajeti

1. Mëshira e Pejgamberit për umetin e tij.

2. Begatia e Allahut ndaj robërve të Tij që jua bëri të dashur imanin atyre dhe jua zbukuroi në zemrat e  tyre.

3. Begatia e Allahut ndaj robërve të Tij, i Cili jua bëri të urryer në zemrat e tyre mosbesimin, shfrenimin dhe mëkatin.

4. Nxitja në largimin nga kufri, mëkati dhe shfrenimi.

5. Kujdesi në përmirësimin e zemrës.

6. Nxitja për qëndrimin në rrugën e vërtetë.

A thua të gjitha këto  të mira i merituan  për shkak të prejardhjes së tyre apo për shkak të vendit të tyre? Jo, ata nuk i fituan këto të mira për këtë, por përgjigjja është në ajetin që vijon në këtë sure.

Përgatiti: Shaban Murati

11.11.2006