Secili prej nesh posedon potencial dhe fuqi intelektuale. I arsimuari ka potencial intelektual më tepër se ai që është më pak i arsimuar ose analfabeti. Edhe nëse të gjithë përpiqemi t’i bashkojmë mendjet tona, nuk do të arrijmë t’i harmonizojmë dhe t’i integrojmë në një. Secili harmonizohet në atë gjë varësisht nga aftësitë që posedon. P.sh.: nëse mbahet një ligjëratë në njërin prej drejtimeve shkencore, atë mund ta kuptojë vetëm ai që është i specializuar në atë drejtim. Nëse në atë ligjëratë marrin pjesë edhe ata që nuk kanë njohuri paraprake për atë degë shkencore, atëherë humbet harmonia dhe integrimi.

Kjo ndodh në çdo drejtim të krijimtarisë, mirëpo kur e analizon Kuranin, i cili është Fjalë e Allahut të Lartësuar, do të shohësh se të gjithë besimtarët harmonizohen  dhe shkrihen në të. Ata njerëz nuk i bashkon as lidhja shkencore, as ajo kulturore, por ata i bashkon lidhja e besimit. Nuk dallohet as ai që nuk e di kuptimin e fjalës hyjnore, në të cilin nuk e pengon asgjë të shkrihet i tëri në atë ekstazë të ëmbëlsisë së fjalës hyjnore, siç aludon ajeti i Kuranit:

“Allahu e shpalli të folmen më të mirë, librin, të ngjashëm në mrekulli, të përsëritur herë pas herë (me këshilla e dispozita), që prej (dëgjimit të) tij rrënqethen lëkurat dhe zemrat e tyre. Ky (libër) është udhëzim i Allahut, me të udhëzon atë që do. E atë që Allahu e le të humbur, për të nuk ka ndonjë udhëzues.” (Zumer, 23)

I gjithë njerëzimi, duke filluar prej njeriut të parë e deri te njerëzit e sotëm, janë krijuar në një formë, por secili prej tyre ka tiparet dhe veçoritë që e dallon nga njëri-tjetri. P. sh.: babai e njeh të birin e vet në mesin e miliona njerëzve. Edhe i biri e njeh babanë dhe nënën e vet në mesin e të gjithë atyre njerëzve vetëm me një të shikuar.

Çdo njeri dallohet jo vetëm me shifrën e veçantë gjenetike, por edhe me shenjat e gishtërinjëve të tij, prandaj nuk mund të gjesh dy njerëz me shenja të njëjtë të gishtërinjëve. Kujtojmë këtu ajetin e Kuranit:

“Po, do t'ia tubojmë! Duke qenë se Ne jemi të zotët t'ia rikrijojmë si kanë qenë edhe majat e gishtave të tij.” (Kijame, 4)

Jo vetëm kjo, por çdo njeri e ka edhe erën e veçantë të trupit të tij. Po ashtu edhe djersa e asnjë njeriu në botë nuk është e njëjtë me djersën e një tjetri.

Shkencëtarët kanë konstruktuar aparatin i cili i dallon njerëzit mbi bazën e analizës së djersës. Kohëve të fundit, me përparimin e shpejtë shkencor është zbuluar se çdo njeri e ka edhe shenjën sekrete të zërit, e cila i dallon prej miliona njerëzve të tjerë.

Të mahnitur nga madhështia e Krijuesit Fuqiplotë, përkujtojmë ajetin e Kuranit:

“...I lartë është Allahu , më i bukuri Krijues!” (Muminun,14)

Allahu i Lartësuar ka mbjellë drejtësi dhe dashuri në zemrat tona për fëmijët tanë. Është një realitet i përditshëm që babai e do fëmijën e vogël më shumë se të tjerët. E do sepse fëmija më i vogël sado gjatë të jetojë babai do të kalojë më pak kohë nën kujdesin e tij. Për këtë arsye, Allahu i Lartësuar ia dhuroi babait dashurinë më të madhe ndaj të voglit për t’ia kompensuar atij këto vite.

Nëse duam të analizojmë një argument i cili vërteton ekzistimin e Allahut të Plotfuqishëm, atëherë duhet t’i përkujtojmë fjalët e Kuranit:

“E Tij është çdo gjë që ekziston në qiej dhe në tokë dhe çdo gjë që gjendet në mes tyre, edhe ç'ka nën dhe (tokë).” (Ta Ha, 6)

Kur e lexojmë këtë ajet të zbritur para 14 shekujve, do të mësojmë se për një kohë shumë të gjatë askush nuk e ka ditur kuptimin e vërtetë të këtyre fjalëve hyjnore: “Edhe ç’ka nën dhe (tokë)”

Allahu i Lartësuar na zbuloi se çfarë ka në brendësinë e tokës. Kur njerëzit filluan hulumtimin e nëntokës, ata u mahnitën me faktin se në këtë brendësi ekzistojnë thesare të pakufijshme. Nën tokë zbuluan: naftë, ar, minerale të ndryshme dhe ujëra të shumtë nëntokësor. Zbuluan një botë të tërë madhështore për ekzistimin e së cilës nuk kishin kurrfarë njohurish paraprake.

Allahu i Madhëruar sjell shumë argumente si në tokë ashtu edhe në qiej, të cilat sot i zbulon shkenca bashkëkohore. Nëse ecim nëpër rrugë do të shohim argumente, nëse ngjitemi në male do të shohim argumente, nëse ngjitemi në lartësinë qiellore do të shohim shumë shenja dhe argumente.

Edhe bima më e vogël, e cila ka mbirë midis shkrepave dhe shkëmbinjëve kodrinorë, është argument për ata që logjikojnë. Megjithëse e vogël dhe e dobët, fara e saj ka arritur ta çajë gurin dhe t’i shtrijë rrënjët e holla pejza-pejza nëpër shkëmbinj. Ajo në këto kushte arrin të sigurojë ushqim të mjaftueshëm për t’u zhvilluar.

Shumë prej argumenteve në tokë nuk kërkojnë asgjë më tepër prej nesh, vetëm të thellohemi pak e të meditojmë për to, në mënyrë që të kuptojmë fuqinë absolute të Allahut dhe t’i besojmë madhërisë së tij.

Për këtë arsye, Allahu i Lartësuar në Kuran thotë:

“Po, Allahut ia kanë frikën nga robërit e Tij, vetëm dijetarët.” (Fatir, 28)

Dijetarët e vërtetë duke hulumtuar dhe studiuar krijesat e Allahut në tokë dhe në univers, i shohin shumë prej sekreteve të përsosmërisë dhe të mrekullisë së krijimit të tyre.

Të gjitha këto argumente duhet të jenë shkak që dijetarët t’i përulen dhe t’i besojnë Allahut të Madhëruar. Mirëpo, mjerisht, dijetarët materialistë në vend që të përkulen para madhështisë hyjnore, nuk i pushojnë përpjekjet e tyre për të sulmuar fenë dhe besimin në Krijuesin e kësaj ekzistence, ashtu siç thotë ajeti i Kuranit:

“Sa e sa argumente ka në qiej e në tokë, të cilët i shohin, por ata nuk i vështrojnë fare.” (Jusuf, 105)