Thjeshtėsi nė dynja ėshtė ajo nė tė cilėn ka qenė
Profeti (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi tė!)
dhe sahabėt e tij. Thjeshtėsia nuk ėshtė me ndalimin e
tė mirave dhe shpėrdorimin (humbjen) e pasurisė dhe as
me veshjen e rrobave tė vjetra dhe as me uljen nė shtėpi
dhe pritjen e sadakave, se vėrtet puna e lejuar,
pėrfitimi i lejuar dhe shpenzimi i lejuar janė adhurime
me tė cilat afrohet robi tek Allahu i Madhėruar me njė
kusht, qė tė jetė dynjaja nė dorėn e robit e jo nė
zemrėn e tij. Qėndron nė sytė e tij e ardhmja dhe e
kaluara e saj. Nuk kėnaqet me tė ardhmen e saj dhe nuk
dėshpėrohet pėr shkuarjen e saj.
Ibn
Kajimi -Allahu e mėshiroftė!- ka thėnė nė lidhje me
vėrtetėsinė e thjeshtėsisė: “Nuk ėshtė qėllimi kėtu me
thjeshtėsi refuzimi i dynjasė prej pasurive, se vėrtet
ka qenė Sulejmani dhe Dauti nga mė tė thjeshtėt e kohės
sė tyre, njėkohėsisht duke e ditur se ata posedonin
pasuri, mbretėri, gra e ēka nuk i kishin tė tjerėt.”
Dhe ka
qenė Profeti ynė (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi
tė!) nga njerėzit mė tė thjeshtė nė pėrgjithėsi dhe ai
ka pasur nėntė gra.
Ka qėnė
Ali ibėn Ebi Talib dhe Abdurrahman bin Auf e Zubejr bin
Auam -Allahu qoftė i kėnaqur me ta!- nga mė tė
thjeshtėt, megjithėse ata kanė pasur dhe pasuri tė
shumtė.
Dhe nga
fjalėt mė tė mira qė ėshtė thėnė pėr thjeshtėsinė ėshtė
fjala e Hasanit -Allahu qoftė i kėnaqur me tė!-: “Nuk
ėshtė thjeshtėsi nė dynja ajo qė t’i ndalosh vetes atė
qė ėshtė hallall dhe as humbja e pasurisė, por ėshtė qė
tė jetė ajo qė posedon (zotėron) Allahu i Madhėruar pėr
ty mė e sigurtė se ajo ēka e posedon ti.”
Njė herė vjen njė burrė
tek Hasan el Basriu -Allahu qoftė i kėnaqur me tė!- dhe
i thotė: “Komshiu im nuk e ha kekun (ėmbėlsirėn).”
Hasani e pyet: “Pėrse?” “Nuk ia jep tė drejtėn asaj me
falėnderim”- ia ktheu burri. Hasani iu drejtua me kėto
fjalė: “Vėrtet, komshiu yt ėshtė injorant. Po a ia jep
tė drejtėn me falenderim Allahut pėr ujin e ftohtė!?”
