Imam Lalekai thotë se e ka lajmëruar Ebu Abdilah Muhamed ibn Ibrahim imb Muhamed ibn Harest Nexhirnij, duke lexuar para tij thotë se ka dëgjuar Ebul Kasim Abdul Xhebar ibn Shiraz ibn Jezid el Abij (shok i Sehl ibn Abdilah) të thotë se ka dëgjuar Sehl ibn Abdilah kur është pyetur se si ta dijë njeriu që është pasues i sunetit dhe xhematit. Thotë: “Nëse e njeh se në veten e tij posedon  10 gjëra:

-Nuk e lë xhematin (e muslimanëve)²

-Nuk i shan shokët e Profetit (alejhi selam)³

-Nuk i lufton muslimanët me shpatë⁴

-Nuk përgënjeshtron kaderin⁵

-Nuk dyshon në besim⁶

-Nuk debaton për sy të njerëzve, por për të vërtetën⁷

-Nuk e lë namazin e xhenazes së muslimanëve, për shkak të gjynaheve të të vdekurit⁸

-Nuk e lë dhënien e mestit mbi meste⁹

-Nuk e lë namazin me xhemat pas çdo gjykatësi (imami), qoftë i drejtë apo zullumqar.¹⁰

Përktheu: Erion Sula

____________________

¹ Ai është Sehl ibn Abdilah ibn Junus, asket dhe adhurues, Ebu Muhamed Tusturij. Ishte dijetar dhe muhadith. Nga thëniet e tij kujtojmë: “Nuk ka ndihmëtar tjetër përveç Allahut dhe nuk ka tjetër udhëzues perveç të dërguarit të Allahut. Nuk ka furnizim tjetër përveç devotshmërisë dhe nuk ka punë vetëm se me durim.” Vdiq në vitin 283 h.

² Duke u bazuar  në thënien e Profetit (alejhi selam): “Kush e lë xhematin dhe vdes në këtë gjendje, ai vdes si injorant.” Muslimi.

³ Duke u bazuar në thënien e Profetit (alejhi selam): “Mos i shani shokët e mi. Betohem në Atë në Dorë të të Cilit është shpirti im, nëse ndonjeri prej do të shpenzojë sa kodra e Uhudit nuk do ta arrijë shpenzimin e tyre, qoftë sa një grush apo dy grushta.” Buhariu dhe Muslimi.

⁴ Duke u bazuar në Fjalën e Allahut në suren Huxhurat ajeti 9 “Nëse dy grupe besimtarësh tentojnë të luftojnë ndërmjet tyre, ju pajtoni ata, e në qoftë se ndonjëri prej tyre e sulmon tjetrin, atëherë luftojeni atë grup që vërsulet me pa të drejtë, derisa t'i bindet udhëzimit të Allahut, e nëse ktheheni, atëherë me drejtësi bëni pajtimin ndërmjet tyre, mbajeni drejtësinë, se vërtet Allahu i do të drejtët.” si dhe në thënien e Profetit (alejhi selam): “Mos u bëni pas meje mohues e të godisni njeri-tjetrin.” Buhariu dhe Muslimi.

⁵ Duke u bazuar në thënien e Profetit (alejhi selam): “...të besoni se e mira dhe e keqja vjen me caktimin e Allahut.” Buhariu dhe Muslimi.

⁶ Duke u bazuar ne Fjalën e Allahut: “Besimtarë janë vetëm ata që i besuan Allahut, të dërguarit të Tij, e mandej nuk dyshuan dhe për hirë të Allahut luftuan me pasurinë dhe me jetën e tyre. Të tillë janë ata të vërtetit.” Huxhurat, 15.

⁷  Duke u bazuzr në hadithin: “Debatimi  për Kuranin është kufër.” Ndërsa tek Buahriu thuhet: “Njerëzit më të urryer tek Allahu janë debatuesi i fortë në fe më qëllim fitnen.”

⁸ Allahu i Lartësuar thotë për mohuesit dhe munafikët: “Dhe asnjërit prej tyre kur të vdesin, mos ia fal namazin (e xhenazes) kurrë, e as mos qëndro pranë varrit të tij (për lutje e vizitë), pse ata mohuan Allahun dhe të dërguarin e Tij dhe vdiqën kryeneçë.” Teube, 84. Me fjalën “fasikinë” në këtë ajet është për qëllim kufri. Ndërsa mëkatarëve, profeti (alejhi selam) ia ka falur xhenazen e tyre, e të gjithë njerëzit janë mëkatarë.

⁹ Kjo është nga çështjet e fikhut, por dijetarët e kanë futur në akide, për shkak se disa bidatçinjë (reuafidat) nuk e lejojnë marrjen e mestit mbi meste dhe i kundërshtojnë të gjitha argumentet e sakta që flasin për lejueshmërinë e tij. Një nga argumentet që ata kundërshtojnë është hadithi  që gjendet në “Sahihun” e Buhariut dhe të Muslimit transmetuar nga Mugire ibn Shube i cili ka thënë: “Profeti (alejhi selam) ishte duke marrë abdes dhe unë shkova për t’ia hequr mestet. Ai më tha: “Mos i hiq se une i vesha të pastërta.” Pastaj i dha mest sipër tyre.”

¹⁰  Sipas fjalës së profetit (alejhi selam): “Faluni pas çdo (imami) besimtar (i mirë qoftë apo i padrejtë).” Transmetoi Daru Kutni nga Ebu Hurejra. Në një transmetim tjetër të Ebu Daudit thuhet: “Namazi (falja ne xhemat) është obligim për ju.”