Falënderimi i takon Allahut, krijuesit të botëve, salavatet e selamet qofshin mbi të Dërguarin e fundit, Muhamedin, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të.
Padrejtësia është një dukuri mjaft e përhapur te disa njerëz, një dukuri të cilën Kurani dhe Suneti i pastër e kanë përmendur duke e qortuar dhe gjithashtu duke sqaruar edhe përfundimin e keq të atyre që e praktikojnë. Padrejtësinë (dhunën) Allahu i Lartësuar e ka ndaluar për Veten e Tij dhe u ka ndaluar njerëzve, ashtu siç transmeton i Dërguari i Tij në një hadith kudsij: "O robërit e Mi! Unë ia kam ndaluar dhunën Vetes dhe e kam ndaluar edhe ndër ju, prandaj mos i bëni dhunë njeri-tjetrit.” (Shënon Muslimi.)
Xhabiri, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, rrëfen se i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Ruajuni padrejtësisë (dhunës), ngase padrejtësia shumëfishohet Ditën e Kiametit, ruajuni koprracisë, ngase ajo ka shkatërruar ata që ishin para jush, saqë i nxiti ta derdhnin gjakun e njëri-tjetrit dhe e bënë të lejuar dhe nëpërkëmbën nderin e njëri-tjetrit.” (Shënon Muslimi.)
Sipas kuptimit gjuhësor, padrejtësia (dhuna) është vënie e diçkaje jo në vendin e vet.
Padrejtësia është tre llojesh:
1. Padrejtësia e njeriut ndaj Krijuesit të tij, duke e mohuar Atë, ashtu siç ka thënë Allahu: “Jobesimtarët janë mizorë.” (Bekare, 254). Gjithashtu, bëhet edhe me shirk në adhurimin e Tij: “(përkujtoju popullit tënd) Kur Llukmani duke e këshilluar, birit të vet i tha: "O djali im, mos i përshkruaj Allahut shok, sepse idhujtaria është padrejtësia më e madhe!" (Lukman, 13)
2. Padrejtësia e njeriut ndaj vetes së tij, duke ndjekur kënaqësi e epshe të ndaluara e duke lënë pas dore urdhrat: “Pra, Allahu nuk u bëri padrejtësi atyre, por ata ishin që vetvetes i bënë padrejtë.” (Nahl, 33)
3. Padrejtësia e njeriut ndaj të tjerëve, robërve dhe krijesave të Allahut, duke u ngrënë pasurinë atyre në mënyrë të padrejtë, duke i rrahur, duke i sharë, duke shtypur të varfrit dhe të dobëtit, të cilëve u bëhet më shpesh padrejtësi sepse s’kanë mundësi të mbrohen.
Ndër format e padrejtësisë së njeriut ndaj robërve të Allahut dhe krijesave të Tij mund të përmendim:
Uzurpimi i tokës së huaj: Aishja, Allahu qoftë i kënaqur prej saj, rrëfen se i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Kush merr një pëllëmbë tokë padrejtësisht, ajo do t’i mblidhet rreth qafës Ditën e Kiametit nga të shtatë tokat.” (Shënon Buhariu dhe Muslimi.)
Mosdhënia e shpërblimit (mëditjes) punëtorit: Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, rrëfen se i Dërguari i Allahut ka thënë: “Allahu thotë Ditën e Kiametit: “Unë jam kundërshtar i tre lloje njerëzish: …dhe një njeri që mori një punëtor e nuk i dha shpërblimin.” (Shënon Buhariu.)
Këtu po sjellim një tregim, të cilin e rrëfen njëri prej dijetarëve në një fjalim të tijin në një prej xhamive të qytetit të Mekës. Ai thotë: “Një punëtor punonte te një pronar dhe ky i fundit nuk i dha shpërblimin për disa muaj. Ky shkonte dhe i kërkonte të drejtën e vet dhe i tregonte se kishte shumë nevojë, ngase kishte lënë prindërit dhe familjen në vendlindje, mirëpo pronari nuk e dëgjonte fare. Njeriu nuk tha gjë tjetër pos: “Allahu më mjafton mua, sa ndihmës i mirë që është Ai! Mes meje dhe teje Allahu do të gjykojë. Por do ta lus Atë kundër teje.” Ai tha: “Shko dhe lutu kundër meje në Qabe” (çfarë guximi!?), e shau dhe e dëboi. Punëtori u përgjigj kërkesës së tij dhe shkoi të lutej në Qabe duke kërkuar kohët e pranimit të lutjes. Deshi Allahu që të jetë muaji i ramazanit: “E ata që bënë zullum do ta kuptojnë se ç’përfundimi i shkojnë (ç’dënim të ashpër ose ç’vendim në xhehenem do t’i nënshtrohen).” (Shuara, 227)
Kaluan disa ditë dhe pronari u sëmur nga një sëmundje e rëndë, nga e cila nuk kishte mundësi të lëvizte as trupin, dhe ndiente dhimbje të mëdha, të cilat e detyruan të qëndronte për një kohë të gjatë në spitale. I dëmtuari, kur mësoi se çfarë i ndodhi pronarit, së bashku me disa njerëz shkoi dhe i bëri vizitë. Kur e pa, ai e pyeti:
-A ke lutur Allahun kundër meje?
-Po, madje në vendin ku ke kërkuar-, u përgjigj punëtori.
Pronari thirri bijtë e tij dhe u tha që t’ia kthenin të gjitha të drejtat që i takonin dhe kërkoi prej punëtorit që t’ia falte dhe ta luste Allahun për shërimin e tij.

Magjia (sihri) me të gjitha llojet e saj, e veçanërisht magjia e ndarjes mes bashkëshortëve: “E, mësonin (njerëzit) prej atyre dyve atë (magji) me çka ndanin burrin prej gruas së vet,...” (Bekare, 102)
Ndërkaq, Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur prej tij, rrëfen se i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Largojuni shtatë gjërave shkatërruese." I thanë: “Cilat janë ato, o i Dërguar i Allahut?”
“Shirku, magjia (sihri) vrasja e njeriut pa të drejtë, ngrënia e kamatës, ngrënia e pasurisë së jetimit, zmbrapsja ditën e frontit dhe shpifja ndaj besimtareve të pastërtia.” (Shënon Buhariu dhe Muslimi.)
Padrejtësia mes fëmijëve: Nu’man bin Beshiri, Allahu qoftë i kënaqur me të, thotë se babai im më dha diçka nga pasuria, e nëna ime, Umreh bint Reuaha, tha: “Nuk pajtohem, derisa të dëshmojë për këtë i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të. Erdhi i Dërguari dhe tha: -A të gjithë djemve u ke dhënë njësoj?
-Jo,- i tha.
I Dërguari tha: -Kini frikë Allahun dhe mbani drejtësi mes fëmijëve. Unë nuk dëshmoj për padrejtësi.” (Shënon Buhariu dhe Muslimi.)
Dëshmia e rrejshme: Dëshmia e padrejtë, gënjeshtra, shpifja. Enesi, Allahu qoftë i kënaqur me të, thotë se i Dërguari i Allahut përmendi mëkatet e mëdha e tha: “Shirku në Allahun, mosrespektimi i prindërve, vrasja e njeriut...” dhe u tha të pranishmëve: “A doni t’ju tregoj për mëkatin më të madh? Dëshmia e rrejshme.” (Shënon Buhariu dhe Muslimi.)
Marrja e dhuratës (mehrit) së bashkëshortes pa të drejtë konsiderohet padrejtësi, vjedhja është padrejtësi, dëmtimi i besimtarëve dhe i besimtareve, i komshinjve është padrejtësi, mashtrimi, fshehja e dëshmisë, mbulimi i së vërtetës, përgojimi, mashtrimi ndaj të pakujdesshmit, mosrealizimi i marrëveshjeve, mosmbajtja e premtimeve, heshtja ndaj së vërtetës e shumë të tjera janë padrejtësi të dukshme e të padukshme.

O ti që u bën padrejtësi të tjerëve! Dije se lutja e atij që i është bërë padrejtësi pranohet, qoftë ai musliman apo jobesimtar. Në hadithin të cilin e transmeton Enesi, Allahu qoftë i kënaqur me të, i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, ka thënë: “Ruajuni lutjes së atij që i është bërë padrejtësi, qoftë ai edhe jobesimtar, ngase ajo s’ka mbulesë.” Shpërblimi vjen shpejt nga ana e Allahut Fuqiplotë.
Përkujto fjalët e Allahut të Lartësuar: “E ti kurrsesi mos e mendo Allahun si të pakujdesshëm ndaj asaj që veprojnë zullumqarët; Ai vetëm është duke i lënë ata, përderisa një ditë në të cilën sytë shtangen (mbesin të hapur). (atë ditë) Ata të ngutur e duke i ngritur kokat e tyre lart nuk lëvizin sytë e tyre (për të shikuar), e zemrat e tyre janë të zbrazura (nga frika).” (Ibrahim, 42, 43)
Gjithashtu fjalët: “A mos mendon njeriu se do të lihet duke mos zënë asgjë (pa kurrfarë përgjegjësie).” (Kijame, 36)
“Pra, më lë Mua dhe ata që e mohojnë këtë Kuran. Ne do t'i afrojmë ata dalëngadalë te dënimi prej nga nuk presin. Dhe atyre Unë u jap afat, sepse ndëshkimi Im është shumë i fortë.” (Kalem, 44, 45)
“E ata që bënë zullum do ta kuptojnë se ç'përfundimi i shkojnë (ç'dënim të ashpër ose ç'vendi në xhehenem do t'i nënshtrohen).” (Shuara, 227)
Përkujto vdekjen, varrin, errësirën e ngushtimin e tij, peshoren dhe precizitetin e saj, siratin (urën), ringjalljen dhe momentet e saj, përkujto momentin e ardhjes së melekut të vdekjes kur të vijë të të marrë shpirtin, kur të zbritesh në varr i vetmuar vetëm me veprat e tua, kur të të thërrasë Allahu për llogari në Ditën e gjatë të Kiametit para Allahut të Lartësuar.
Kthimi i të drejtave atë ditë do të bëhet me marrjen e të mirave të dëmtuesit dhe largimin e mëkateve nga i dëmtuari. Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton se i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të, ka thënë: "A e dini se kush është i falimentuari?" Thanë: “Te ne është ai që s’ka para e as mall.” Pejgamberi salallahu alejhi ue selem tha: “I falimentuar është ai që Ditën e Kiametit vjen me namaz, agjërim dhe zekat, mirëpo ka sharë këtë, ka shpifur për atë, ka goditur atë. Andaj i jep atij nga të mirat e veta, edhe tjetrit nga të mirat e tij, e kur t’i harxhohen të mirat para se të lahet me ata, i merr mëkatet e tyre, i hidhen atij dhe me to hidhet në zjarr." (Shënon Muslimi.)
Megjithatë, të përgëzoj o ti që bën padrejtësi, pasi porta e pendimit është e hapur. Thotë i Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të: “Allahu shtrin Dorën e Tij natën që të pendohet mëkatari i ditës dhe e shtrin Dorën ditën, që të pendohet mëkatari i natës, derisa të lindë Dielli nga perëndimi.” (Shënon Muslimi.) Ndërkaq, në një transmetim të Tirmidhiut qëndron: “Allahu pranon pendimin nga robi i Tij përderisa të mos gargarisë.”
Mirëpo pendimi pranohet me këto kushte:
-braktisja e gjynahut menjëherë;
-pendimi për gabimin e bërë;
-zotimi se nuk do ta përsëritë më;
-kthimi i hakut atyre që dëmtoi, ose kërkimi i faljes.
 

Almedin Ejupi
11.5.2007