Cilësia e katërt

Cilësia e katërt e gruas muslimane është kujdesi i madh për të arritur kënaqësinë e burrit. Ndjenjat e saj janë të forta, është gjithmonë me fytyrë të hapur dhe të buzëqeshur, gjë që e bën jetën bashkëshortore edhe më të lumtur dhe sjell hare në shtëpi.

Gruaja e devotshme gjithmonë mundohet me gjithë forcat e saj që të punojë punë që e kënaqin burrin e saj dhe i bën të gjitha shkaqet me të cilat arrin kënaqësinë e burrit, kurse gjëja më e lartë është kur ajo ka ndjeshmëri se si ta kënaqë burrin e saj. Me ndjeshmëri kam për qëllim që ajo gjithmonë është në kërkim dhe mendon se si ta kënaqë burrin e saj dhe si ta bëjë të lumtur atë, duke bërë çdo gjë (që nuk është haram) për ta arritur kënaqësinë e tij. Dhe ky është xhihadi më i madh për një grua.

Gruaja muslimane ka ndjenja të forta, e ndien kur burri i saj është i lumtur e kur është i hidhëruar apo i pikëlluar. Kur ai është i lumtur, nuk ia prish lumturinë e tij. Kur ai është i pikëlluar, nuk gëzohet para tij dhe nuk qesh para tij duke e shfaqur gëzimin e saj. Kur ai është i pikëlluar apo i hidhëruar, nuk e ngre zërin para tij duke biseduar me dikë, sikur asaj të mos i interesojë çështja e tij, mirëpo mundohet t’ia largojë brengat dhe hidhërimet në çdo mënyrë të mundshme. Ajo di si të sillet me burrin e saj, di se çfarë fjalësh t’i thotë atij, që t’ia largojë brengat.

Ajo është gjithmonë fytyrëçelur, e buzëqeshur, e di se sa lumturi i sjell burrit të saj kur i rri me fytyrë të buzëqeshur. Kur ai kthehet nga puna, e pret me fjalë të mira e të ëmbla, buzëqeshje tërheqëse, rroba të bukura, me parfum të mirë. Sa e sa probleme ndodhin në shtëpi për shkak të mikpritjes së keqe të gruas!

Një shembull i mrekullueshëm… Su’da vështron problemet e burrit të saj

Është futur Su’da te dhoma e burrit të saj, Talha ibn Abidullahut dhe e ka parë të mërzitur. Ajo nuk e dinte shkakun e këtij pikëllimi dhe u frikësua se mos kishte bërë ndonjë gabim me të ose nuk kishte përfillur ndonjë obligim të sajin. Ajo shpejtoi tek ai duke i thënë: “Çfarë ke? Ndoshta kam lënë anash ndonjë gjë dhe nuk i kam kryer obligimet e mia ndaj teje?” Talha i tha: “Jo, sa bashkëshorte muslimane e mirë që më je ti, mirëpo më është grumbulluar një shumë parash dhe nuk di se si të veproj me atë pasuri.” Su’da i tha: “Dhe çfarë po të brengos nga kjo? Thirri banorët e tu dhe shpërndajua atyre.”
Talha thirri një djalosh dhe i tha: “Thirri banorët dhe shpërdajua katër qind mijë (prej pasurisë së tij).”

Kjo ngjarje që ka ndodhur në shtëpinë e Su’das dhe burrit të saj Talhas, na mëson disa sjellje të cilat janë të harruara në shumë shtëpi muslimanësh:

1. Su’da vështron burrin e saj dhe e ndjen brengosjen e burrit të saj dhe i përjeton ato brengosje sikurse burri i saj. Pra, prej cilësisë së saj ka qenë se ajo është gëzuar me gëzimin e burrit të saj dhe është pikëlluar me pikëllimin e burrit të saj. Jo vetëm kaq, por ajo gjithashtu e ka akuzuar veten se mos është shkak për brengosjen e burrit të saj. Gjithashtu ajo ka qenë e gatshme që të pendohet nga gabimi i saj dhe të kërkojë falje e t’i kthehet burrit të saj buzëqeshja dhe gëzimi.

2. Sjellja e dytë e Su’das është nxitja e saj për dhënien sadaka (lëmoshë). Ajo e harroi veten e saj, mirëpo e nxiti burrin e saj që t’i ndihmoj të tjerët, nuk mendoi për t’i blerë asaj fustane, ar ose që të udhëtonte diku me burrin e saj (për pushime) apo gjëra të tjera prej kënaqësive të kësaj bote, për të cilat mendojnë sot shumica e grave. Ajo kishte qëllime të larta dhe nuk mendonte për veten e saj, por mendonte për shpërblimin e Allahut, prandaj edhe tha: “Thirri banorët e tu dhe shpërndajua atyre”.

3. Gjithashtu nuk mund ta harrojmë edhe sjelljen e burrit të saj të devotshëm, i cili e lavdëroi gruan e tij duke i thënë: “Sa bashkëshorte muslimane e mirë që më je ti”. Sa sjellje e mirë është kjo, sjellje e cila e gëzoi zemrën e gruas kur i dëgjon ato fjalë të mira nga më i dashuri njeri për të.

 

Përktheu: Eroll Nesimi
11.1.2009