Në mars të vitit 2003, muaj në të cilin çelin lulet dhe nis jeta, një vajzë me emrin Rashil Kuri, e pambrojtur dhe vetëm me një xhaketë ngjyrë portokalli (shenjë dalluese për aktivistët e paqes), qëndronte para një buldozeri të blinduar çifut dhe drejtuesit të tij të armatosur. Ajo orvatej të pengonte buldozerin nga shkatërrimi i shtëpisë së një të veje palestineze. Vetëm pas pak çastesh buldozeri lëvizi mbi trupin e Rashilit.

Kush është fitues në këtë situatë? Sigurisht që nuk është ushtria çifute, edhe pse buldozeri i blinduar dhe drejtuesi i tij i armatosur simbolizonin fuqinë e saj. Ushtria çifute u detyrua, me qëllim të lehtësimit të gjurmëve të mposhtjes së saj morale para opinionit botëror, të deklaronte keqardhjen e saj për ndodhinë dhe premtoi se do të bënte hetime lidhur me rastin. Pas tre muajsh deklaroi se incidenti kishte ndodhur aksidentalisht.

Holanda ishte e bindur në neutralitetin e saj në Luftën e Dytë Botërore, por u befasua pavëmendshëm nga sulmi i ushtrisë gjermane para mëngjesit të 10 majit të vitit 1940. Mosbalancimi te të dy palët ishte i dukshëm. Sa për ilustrim, ushtria gjermane kishte në dispozicion shtatëqind e pesëdhjetë tanke, kurse Holanda një tank dhe holandezët të cilët kishin vendosur të bënin rezistencë. Hitleri besonte se Holanda do të dorëzohej brenda një dite, mirëpo rezistenca heroike e holandezëve dhe sakrificat e tyre të mëdha, madje edhe pas humbjes së shpresës nga ndihma e Britanisë dhe e Francës, konsiderohen shkak që gjenerali holandez Vinkelman e firmosi dokumentin e kapitullimit vetëm më 17 maj 1940, pasi Roterdami u shkatërrua tërësisht dhe u vranë tridhjetë mijë civilë.

Fitorja e Holandës nuk ndodhi ditën kur mori fund pushtimi gjerman pas pesë vitesh, por fitorja e saj reale ka qenë rezistenca dhe sakrificat heroike, dhurimi i jetës së 1/4 milion qytetarëve gjatë periudhës së okupimit.
Fortifikata Brust (Bellarusi) ndodhet në kufijtë e dekretuar në bazë të aneksit të fshehtë të marrëveshjes Molotov-Ribbentrop, ndërmjet Bashkimit Sovjetik dhe Gjermanisë. Menjëherë pas kësaj pasoi pushtimi i dy vendeve ndaj Polonisë dhe copëtimi i saj ndërmjet tyre. Më 22 qershor 1941, fortifikata u zu në befasi nga sulmi i gjermanëve, ndërsa rojet sovjetike të kalasë u detyruan të zgjedhin ose kapitullimin ose rezistencën e parealizueshme ndaj një ushtrie dhjetëfish më e madhe sesa ushtria e tyre. Ata zgjodhën të dytën dhe luftuan deri në minutën e fundit me gjithë rrethimin e gjatë, ndërprerjes së lidhjeve të tyre me jashtë, mungesës së ushqimit, mbarimit të municionit. Madje edhe pas futjes së gjermanëve në kala, rojet që shpëtuan vazhduan t’i luftojnë gjermanët nga nëntoka dhe t’u shkaktonin humbje të mëdha.

Kalaja është dekoruar me emrin "Kalaja heroike", titull nderi të cilin sovjetikët ua jepnin qyteteve që treguan heroizëm të rrallë. Pavarësisht se dominimi i dukshëm është në anën e fuqisë materiale në tri situata, fitorja e vërtetë ka qenë në anën e vlerave dhe principeve. Principi i mbrojtjes nga padrejtësia në rastin e parë dhe çështja kombëtare në dy rastet e fundit.

Në jetën e popujve të ndryshëm dhe në shekujt e ndryshëm gjithnjë kanë ekzistuar raste të ngjashme, nga aspekti se dominimi material ka qenë te fuqia, ndërsa fitorja tek çështja. Këto tre raste i kam përzgjedhur sepse njihen nga shumë njerëz dhe merren si shembuj.

Kurani Fisnik:
"O besimtarë, bëhuni ndihmësit e Allahut, ashtu siç u tha dishepujve Isai, i biri i Merjemes: “Kush janë ndihmësit e mi për çështjen e Allahut?” Dishepujt u përgjigjën: “Ne jemi ndihmësit e Allahut!” Kështu, një pjesë nga bijtë e Izraelit e besoi, kurse pjesa tjetër e mohoi. Prandaj Ne i forcuam besimtarët kundër armikut të tyre dhe ata dolën ngadhënjimtarë." (Saf, 14)

"Kur Isai vuri re mosbesimin e tyre, tha: “Kush janë ndihmuesit e mi në rrugën e Allahut?” nxënësit (e tij) u përgjigjën: “Ne jemi ndihmuesit e (fesë së) Allahut. Ne e besojmë Allahun e ti (Isa) dëshmo se ne (i) jemi nënshtruar (Atij)." (Ali Imran, 52)

"Zoti ynë! Ne besojmë atë që na ke shpallur dhe pasojmë të Dërguarin (Isain). Na shkruaj pra, bashkë me dëshmitarët!” (Ali Imran, 53)

"Dhe ata i përgatitën një kurth, por edhe Allahu u përgatiti kurth (dënim), se Allahu është strategu më i mirë." (Ali Imran, 54)

"(Kujtoje, o Muhamed) kur Allahu tha: “O Isa! Unë do të të marr, do të të ngre pranë Meje dhe do të të shpëtoj ty nga ata që nuk besojnë, si dhe do t’i vendos ata që të ndjekin ty, përmbi ata që të mohojnë, deri në Ditën e Kiametit. Pastaj, të gjithë do të ktheheni tek Unë dhe do të gjykoj midis jush për çështjet që jeni grindur." (Ali Imran, 55)

Kuptimi i ajeteve fisnike aludon për dy domethënie: që me pasuesit e Isait të nënkuptohet ata që e pasuan në kohën e tij dhe kuptimi në këtë rast do të ishte se ndihma, dominimi, superioriteti i çështjes së tyre të besimit do të jetë deri në Ditën e Kiametit. Ose nënkuptohen pasuesit e vërtetë të fesë së Isait (e cila konsiderohet fe e të gjithë Profetëve) në çdo kohë dhe në çdo vend.

Nëse mungon fuqia materiale dhe dominimi material nga pjesëtarët e së vërtetës apo nuk kemi vërejtur në historinë e shkruar atë që zbulon se besimtarët e fesë së Isait në kohën e tij kanë pasur fuqi dhe lartësi, atëherë kuptojmë se qëllimi i fitores, i lartësimit, i superioritetit është fitorja morale, e cila është e pamundur të mungojë.

Këtë kuptim ka vërejtur Sejid Kutbi, Allahu e mëshiroftë, në tefsirin e tij "Fi Dhilalil Kuran" tek vargu kuranor: "Vërtet mendoni të hyni në xhenet pa provuar atë që kanë provuar të tjerët para jush? Ata i goditi mjerimi dhe sëmundjet dhe aq shumë u tronditën, saqë çdo i Dërguar dhe ndjekësit e tij thirrën: “Kur do të arrijë ndihma e Allahut?!” Ja, ndihma e Allahut është afër!" (Bekare, 214)
Ai thotë: "Edhe nëse nuk arrihet kjo (ndihma materiale), ndodh ajo që është shumë më madhore sesa ajo në realitet, ndodh që të ngrihen shpirtrat e atyre që thërrasin në Islam në çdo vend të rruzullit tokësor... Kjo pikënisje konsiderohet fitim për tërë njerëzimin, fitim që tejkalon të gjitha vuajtjet, vështirësitë prej të cilave vuajnë besimtarët e sigurt për flamurin e Allahut, besnikërinë dhe fenë e Tij. Kjo pikënisje është kompetente për jetën në xhenet në fund. Kjo është rruga të cilën e ka caktuar Allahu për shoqërinë e parë muslimane dhe për shoqërinë muslimane në çdo brez. Kjo rrugë është: besim, xhihad, sprovë, fatkeqësi, durim, stabilitet dhe të drejtuarit vetëm drejt Allahut, e pastaj vjen ndihma, pastaj vjen begatia."

Patjetër Sejid Kutbi ka vërejtur në këtë kuptim ajetet fisnike të kaptinës Ali Imran: "Kurrsesi mos i quani të vdekur ata që janë vrarë në rrugën e Allahut. Jo, janë të gjallë, duke u ushqyer te Zoti i tyre. Janë të gëzuar për çfarë u ka dhënë Allahu nga dhuntitë e Tij dhe gëzohen edhe për ata që ende nuk u janë bashkuar e që kanë ngelur pas tyre (dhe ende nuk kanë rënë martirë), sepse nuk do të frikësohen (për çfarë i pret) dhe nuk do të pikëllohen (për çfarë kanë lënë pas). Ata gëzohen me dhuntitë dhe mirësinë e Allahut, sepse Allahu nuk ua humb shpërblimin besimtarëve." (Ali Imran, 169-171)

"Dhe Zoti iu përgjigj lutjes së tyre: “Unë nuk do t’ia humb mundin askujt nga ju që ka bërë vepra, qoftë mashkull apo femër. Ju jeni njëlloj (në shpërblim). Atyre që u shpërngulën, u dëbuan nga vatrat e tyre, u munduan në rrugën Time, luftuan dhe u vranë, Unë do t’ua mbuloj veprat e këqija dhe do t’i shpie në kopshte, nëpër të cilat rrjedhin lumenj, si shpërblim nga Allahu. Shpërblimi më i mirë është tek Allahu.” (Ali Imran, 195)

Pas këtyre ajeteve vjen edhe: "Ti (o Muhamed) mos u mashtro nga bredhja e jobesimtarëve nëpër botë!" (Ali Imran, 196)

Lufta kundër Islamit dhe ngadhënjimi i tij

Fryma armiqësore e Perëndimit ndaj Islamit nuk është dobësuar kur mori fund kolonizimi ushtarak i vendeve të botës islame në gjysmën e dytë të shekullit që lamë pas.
Zhurma e Luftës së Ftohtë ndërmjet bllokut komunist dhe atij kapitalist i ka dhënë një mbulesë asaj fryme, mirëpo sa mori fund Lufta e Ftohtë me shembjen e komunizmit, Islami është shndërruar në armik të hapur në strategjinë e Perëndimit dhe fitoi emërtimin "armiku i gjelbër". Ky emërtim zëvendësoi emrin e "armikut të kuq". Nuk ishte vetëm luftë propagandistike dhe ideologjike, por edhe luftë ushtarake, madje e ndyrë. Me gjithë mjerimin, vuajtjen dhe lëkundjen e zemrave prej të cilave vuajnë muslimanët në më shumë se një vend, pavarësisht dënimit që derdhet mbi ta dhe përballimit të urisë, frikës, humbjes së pasurisë, të shpirtrave dhe fryteve, me gjithë shkatërrimin, zhvendosjen dhe derdhjen e gjaqeve, format dhe dukuritë e fitores së vetë Islamit po zbulohen në çdo kohë dhe në çdo vend.

Prej fenomeneve më të rëndësishme të fitores së Islamit konsiderohen dështimet etike (morale) të armiqve të tij. Realiteti i jetës ka zbuluar shkallën e besimit të armiqve dhe zbatimin e vlerave njerëzore universale; drejtësinë, lirinë, barazinë, mëshirën dhe trajtimin njerëzor.

Në shekullin e globalizmit kulturor dhe revolucionit të lidhjeve dhe informatave, dështimet morale të armiqve të Islamit i kanë ofruar njerëzimit rastin të zbulojë kulmin e lartë të parimeve morale të Islamit. Gjithashtu ato kanë nxjerrë në dritë se Islami konsiderohet rruga e vetme për shpëtimin e njerëzimit nga gjendja e shkatërrimit dhe e mjerimit.

Njeriu kur krahason fushën e marrëdhënieve ndërkombëtare ndërmjet metodologjisë së Islamit, e ngritur mbi bazën e drejtësisë, dhe ndërmjet metodologjisë së civilizimit bashkëkohor, e ngritur mbi bazën e interesit kombëtar dhe të fuqisë, arrin të kuptojë se cila prej këtyre dy rrugëve është e aftë dhe kompetente për ngritjen e paqes në rruzullin tokësor.

Sipas metodologjisë së Islamit, në gjendjen e luftës, Islami nuk lejon luftëra të tjera përveç xhihadit. Xhihadi konsiderohet prej luftërave më fisnike, më përfshirëse të aspektit të drejtësisë dhe më së shumti merr parasysh pikëpamjet njerëzore.

Interesi egoist i individëve apo i shteteve nuk lejohet të jetë motiv i xhihadit, pasi që lufta të jetë xhihad patjetër duhet të jetë në rrugën e Allahut, e përcaktuar me devotshmërinë ndaj Tij, të jetë kundër luftuesit e jo kundër atij që është në paqe, të merren në konsideratë kufijtë e Allahut dhe të mos tejkalohen. Allahu i Lartësuar thotë: "Luftoni në rrugën e Allahut ndaj atyre që luftojnë kundër jush, por mos e kaloni kufirin, se Allahu nuk i do ata që e kalojnë kufirin." (Bekare, 190)

Derisa luftërat përveç xhihadit bëhen për ruajtjen e interesit personal të shteteve, qoftë ai interes real apo imagjinar dhe nuk kufizohet me asnjë ligj, sado që shpeshtohen pretendimet e as nuk i obligohen parimeve etike dhe kërkesave të trajtimit njerëzor

Sipas metodologjisë së Islamit, në gjendjen e paqes, nuk ka zgjedhje tjetër për shtetin përveç respektimit të akteve dhe marrëveshjeve të tij. Ndërsa sipas metodologjisë së civilizimit bashkëkohor, respektimi i akteve dhe i marrëveshjeve është peng me përgjigjen e këtyre marrëveshjeve sipas asaj që cakton shteti përkatës lidhur me interesin dhe mundësinë e përmbushjes së marrëveshjes apo prishjes së tij.

Në fushën e ekonomisë, Islami ka synime dhe përmes tyre realizon:

a)- përdorimin e pasurisë në funksionin natyror për të cilën e ka krijuar Allahu i Lartësuar: "...pasurinë tuaj që Allahu jua ka dhënë si mjet jetese për ju..." (Nisa, 5) Ekonomia siguron rritjen, stabilizimin dhe ekzistimin e klimës së përshtatshme për investim;

b)- pengon akumulimin e pasurisë në duart e një kategorie të vogël njerëzish "...në mënyrë që ajo të mos qarkullojë vetëm në duart e të pasurve nga mesi juaj." (Hashr, 7);

c)- ndalon ndërveprimin me kamatë dhe bixhoz dhe ndalon ngrënien e pasurisë së njerëzve në mënyrë të padrejtë: "...ju takon kapitali fillestar. Në këtë mënyrë, nuk dëmtoni askënd e as nuk dëmtoheni vetë." (Bekare, 279)
Nëse e ndalon transaksionin e padrejtë, atëherë pasuria domosdoshëm do të drejtohet në të lejuarën: "Porse Allahu e ka lejuar tregtinë, kurse kamatarinë e ka ndaluar." (Bekare, 275)
"O besimtarë, mos e përvetësoni pasurinë e njëri-tjetrit në mënyrë të palejueshme, përveç rastit kur ajo është tregti me pëlqim të dyanshëm." (Nisa, 29)
Krahas kamatës qëndron tregtia, shitblerja e çdo gjë tjetër sipas dispozitës së tyre.

Kur bëhet krahasimi i këtij sistemi ekonomik me sistemin kapitalist, atëherë bëhet e qartë se sistemi kapitalist merr synim dhe arrin:

a)- përdorimin e pasurisë jashtë funksionit të saj natyror. Sa për ilustrim, para njëzet vitesh ekonomistët kanë vërejtur se aktet kuturu monopolizojnë 97% të lëvizjes së parave ndërmjet vendeve. Vitin e kaluar statistikat kanë rezultuar se numri i përgjithshëm i akteve kuturu ka arritur në 3000 trilionë dollarë, respektivisht 250 fish i prodhimit të përgjithshëm kombëtar të shtetit më të pasur në botë (Shtetet e Bashkuara të Amerikës);

b)- transferimin e pasurisë tek një kategori e vogël njerëzish. Statistikat tregojnë , madje edhe viteve të fundit, se të pasurit u shtohet pasuria ndërsa të varfërve u shtohet varfëria. Sa për ilustrim, lista vjetore e Forbes, mars 2007, tregon se 946 prej miliarderëve në botë posedojnë 1.82 trilion dollarë dhe me këtë ky vit konsiderohet viti më i pasur në historinë e njerëzimit. Krahas kësaj borxhet e botës së tretë kanë arritur në 1.2 trilion dollarë;

c)- përdorimin e kamatës si mjet thelbësor në shkëmbimin e pasurive dhe dobive. Vërehet ndërlidhja e këtyre tri hallkave të këqija. Kamata e cila lejon aktet kuturu dhe konsiderohet mjet esencial i tyre si dhe aktet e kamatës dhe ato kuturu lejojnë që pasuria të qarkullojë vetëm në duart e të pasurve.
Rezultat i tërë kësaj, ashtu siç konstaton specialisti i ekonomisë, i cili fitoi çmimin Nobel, Maurice Allais, janë vuajtjet e botës nga fatkeqësitë, papunësisë dhe çrregullimit në drejtësinë shoqërore. Nuk kemi nevojë të argumentojmë se vuajtjet e mëdha njerëzore gjithnjë kanë qenë rezultat i çrregullimit të metodologjisë në marrëdhëniet ndërkombëtare apo në ekonomi.
Muhamed Asad shprehet: "Përparësia e një kulture apo i një civilizimi ndaj tjetrit nuk qëndron te njohuritë shkencore që posedon (edhe pse konsiderohet një çështje e dëshirueshme), por në aktivitetin e tij etik, në mundësinë e tij në komentimin dhe baraspeshimin në shumë aspekte të jetës njerëzore.

Në këtë drejtim, Islami ia tejkalon çdo kulture tjetër dhe nuk kemi nevojë tjetër veçse të pasojmë dispozitat e tij, me qëllim që të mund të arrijmë tërë atë që mund të arrihet për njerëzimin. Nuk ka sinjal se njerëzimi në gjendjen e tij të tanishme e ka tejkaluar Islamin e as nuk do të mund të prodhojë një sistem moral më të dobishëm sesa ai që përmban Islami, nuk do të mund të vendosë vëllazërim njerëzor në bazën praktike ashtu siç ka bërë Islami në konceptin e umetit. Nuk do të mund të krijojë strukturë shoqërore në mënyrë që të zvogëlohen mospajtimet dhe grindjet ndërmjet tyre në mënyrën më të vogël të mundshme ashtu siç qëndron në sheriatin islam në sistemimin e tij shoqëror e as nuk do të mund të lartësojë dinjitetin e njeriut dhe ndjenjën e tij me siguri dhe shpresat e tij për botën tjetër – dhe në përfundim nuk është e fundit lumturia e tij.

Te ne gjenden të gjitha arsyet që të besojmë se për Islamin kanë dëshmuar të gjitha arritjet e vërteta njerëzore për faktin se ai i ka konstatuar dhe ka sinjalizuar për vërtetësinë e tyre të përmbushjes para një kohë të gjatë. Gjithashtu për të kanë argumentuar edhe mangësitë, gabimet dhe pasojat të cilat e kanë shoqëruar progresin njerëzor, ngase ai ka paralajmëruar për to fuqishëm dhe shumë përpara se njerëzimit t’i shpaloseshin ato gabime. Nëse e largojmë shikimin nga besimi fetar i individit, vërtet në pikëpamjen intelektuale qëndron një motiv për ndjekjen e udhëzimit praktik të Islamit me tërë bindje."

Muhamed Asadi shprehjet e mëparshme i ka shkruar para më shumë se shtatëdhjetë vitesh. Gjatë asaj periudhe realiteti i jetës ka vazhduar të zbulojë në vazhdimësi ndodhi të cilat dëshmojnë vërtetësinë e fjalëve të mësipërme, precizitetin e tyre dhe përputhshmërinë e tyre me realitetin.

Në librin e tij “Beyond Peace”, Niksoni ka shkruar: "Islami është një ideologji e fortë, shekullarizimi në Perëndim nuk mund ta mposhtë, gjithashtu shekullarizimi në botën islame. Vërtet fakti se ne jemi shteti më i fuqishëm dhe më i pasur në histori nuk mjafton, faktori ndarës është fuqia e ideologjive të mëdha.” Nëse shekullarizimi nuk mund të jetë partner i Islamit, a thua mund të jenë ato religjionet bashkëkohore?!

Të gjitha ato pika të dobëta që konsiderohen te religjionet bashkëkohore janë pika të forta në Islam. Kjo mund të pasqyrohet si më poshtë:

a)- Çifutët nuk kanë dokumente historike të cilat bindin logjikisht se Profeti Musa është personalitet historik. Dokumenti ekzistues para çifutit është Dhiata e Vjetër, veçse Dhiata e Vjetër nuk duket si dokument historik për të cilin të mbushet mendja. Është humbur dy herë dhe është shkruar nga memoria dhe nuk ekziston ndonjë argument se shkruesi i saj është një person apo konsiderohet personalitet i shquar. As të krishterët nuk zotërojnë dokumente historike, të cilat bindin logjikisht se Isai është një personalitet historik, nuk ekzistojnë dokumente të cilat shkojnë deri tek Isai para erës së re. Profeti Isa në Dhiatën e Re është një personalitet fetar e nuk është personalitet historik.
Ndërsa sa i përket muslimanit, falë metodologjisë që kanë shpikur muslimanët në dokumentimin e jetës së Profetit Muhamed, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të, fjalëve, veprave dhe vetive të tij, intelektuali musliman posedon dokumente të cilat mjaftojnë për ta bindur logjikisht. Jo vetëm se Muhamedi konsiderohet një personalitet historik, por kemi dokumente që mjaftojnë për ta njohur mirë jetën publike dhe private të tij.

b)- Dhiata e Re nuk është shkruar me gjuhën e Isait birit të Merjemes, paqja e Zotit qoftë mbi të, e as nuk ekziston ndonjë fakt që konfirmon regjistrat e saj nga Isai. E ngjashme është situata e Dhiatës së Vjetër për Musain, paqja e Zotit qoftë mbi të. Ndërsa libri i Islamit, Kurani, kopja ekzistuese e tij sot në Kinë ose në Perëndim apo në çdo vend të rruzullit tokësor nuk ndryshon në asnjë fjalë ose shkronjë nga kopja e shkruar pas pesëmbëdhjetë vitesh pas vdekjes së Profetit. Është shkruar nga dokumente të shkruara dhe dëshmi gojore nga një numër i madh i atyre që e kanë pranuar gojarisht apo me shkrim nga i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qoftë mbi të.

c)- Para më shumë se tridhjetë vitesh, kur mjeku francez Maurice Bucaille bënte krahasime ndërmjet Kuranit, Biblës (Dhiatës së Vjetër dhe Dhiatës së Re) dhe shkencës, është mahnitur. Ai vërejti se Dhiata e Vjetër dhe Dhiata e Re përmban kontradikta absolute të mendjes dhe iluzione të cilat kanë qenë të përhapura në të kaluarën rreth kozmosit dhe jetës, besëtytnitë. Zbulimet shkencore bashkëkohore kanë paraqitur pavërtetësinë e tyre, gjersa Kurani i ka shpëtuar tërë kësaj. Ai gjerësisht ka trajtuar tematika që kanë të bëjnë me kozmosin dhe jetën, madje Kurani kur u qaset tematikave të cilave iu qas Dhiata e Vjetër, u kundërpërgjigjet elementeve të cilat kanë qenë objekt i kritikës për shkak të kontradiktës së tyre ndaj logjikës, shkencës apo realitetit.

d)- Religjionet e tjera përveç Islamit trajtojnë një aspekt të jetës së njeriut, ndërsa Islami konsiderohet sistem universal i përsosur dhe metodologji e përkryer për jetën.

Pikat e fuqishme në Islam komentojnë përhapjen e tij veçanërisht në mesin e intelektualëve dhe pa ndonjë angazhim që vlen të përmendet për thirrjen e tij, krahas përpjekjeve që harxhohen në rrugën e thirrjes në Krishterim. Gjithashtu kjo komenton edhe një të vërtetë, se Islami konsiderohet feja që përhapet më shpejt në tokë, pavarësisht përpjekjeve që harxhohen për pengimin e përhapjes së tij dhe nënshtrimin e mjeteve të komunikimit për shtrembërimin dhe largimin prej tij.

Madje prej dukurive çuditëse në këtë kontekst është se shtrembërimi informativ ndaj Islamit në Perëndim përqendrohet te çështja e femrës, përderisa vërejmë se numri i femrave që e përqafojnë Islamin në Evropë dhe në Amerikë është shumëfish më i madh sesa numri i burrave.

Rruga e Islamit drejt zemrave dhe mendjeve është e hapur thjesht vetëm me hapjen e saj. Shekulli në të cilin jetojmë, me globalizmin e tij kulturor dhe revolucionin e lidhjeve dhe informatave, i ofron njerëzimit shumë mundësi, që ndoshta nuk i janë ofruar më parë, për të zbuluar Islamin dhe me këtë arrihet flamuri i ndihmës së Islamit dhe realizohet premtimi i Allahut: "Ata dëshirojnë ta fikin dritën (fenë) e Allahut me gojën e tyre, por Allahu ka vendosur vetëm që ta përsosë dritën e Vet, edhe sikur mohuesit ta urrejnë këtë gjë." (Tevbe, 32)
"Ata dëshirojnë të fikin dritën e Allahut me gojën e tyre, por Allahu e përsos dritën e Vet, edhe nëse (këtë gjë) e urrejnë jobesimtarët." (Saf, 8)

Nuk është prej kushteve të fitores së Islamit që të ribëhet bota islame një shtet i vetëm gjithëpërfshirës në krye me kalifin dhe me fuqi ushtarake dominuese.
Fitorja e Islamit realizohet që të mbetet më i lartë ndaj të gjitha feve, që çdo sistem tjetër fetar apo kulturor të mos të jetë partner i tij, të vazhdojë të jetë garantues për atë që i kupton realitetet e tij dhe të ekzistojë vullneti i sinqertë dhe i vendosur për përfitim me këtë fitore dhe lartësim.
Falënderimi i takon Allahut në fillim dhe mbarim!
 

Salih b. Abdurrahman el Husajin
Përktheu: Almedin Ejupi
15.2.2009