Kësisoj, shembulli ka luajtur një rol jashtëzakonisht efektiv në pastrimin dhe dëlirjen e shpirtrave si dhe në udhëzimin e tyre drejt gjërave madhështore dhe braktisjen e gjërave të pavlera e të parëndësishme. Për këtë qëllim, në Sunetin e të Dërguarit janë shpeshtuar forma të tilla të edukimit të bukur përmes sjelljes së shembujve, siç do të vërejmë gjatë këtyre shembujve vijuese:

1) Shembulli i asaj me të cilën Allahu e dërgoi të Dërguarin e Tij, me udhëzim dhe dije

Ebu Musa El Esh’arij, Allahu qoftë i kënaqur me të, thotë: “Ka thënë i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të: “Shembulli që Allahu më dërgoi me dije dhe udhëzim është si shembulli i shiut që bie në tokë, ku një pjesë e mirë e saj e pranon shiun dhe mbijnë mbi të bimë të shumta. Ka prej saj që thahet e mban ujin dhe Allahu me të u jep dobi njerëzve, të cilët pinë, ujisin, mbjellin. Pjesa tjetër nuk e mban ujin dhe as nuk mbin bimë. Kjo është si shembulli i atij që kupton fenë e Allahut dhe i bën dobi ajo me të cilën Allahu më dërgoi, mëson për vete dhe mëson të tjerët dhe shembulli i atij që nuk ngre kokën me këtë, nuk e pranon udhëzimin e Allahut me të cilin u dërgova.” Shënon Buhariu dhe Muslimi.

Neveviu thotë: “Sa i përket domethënies së hadithit dhe qëllimit të tij, është ngjasimi i udhëzimit me të cilin erdhi i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, me shiun. Kuptimi i tij është se toka është tre llojesh, gjithashtu edhe njerëzit. Lloji i parë i tokës:  ka dobi prej shiut, ajo ngjallet pasi ka qenë e vdekur si dhe mbijnë mbi të bimë. Prej kësaj kanë dobi njerëzit, kafshët, të mbjellat etj. Kësisoj edhe lloji i parë i njerëzve, u arrin udhëzimi dhe dija, e mësojnë atë, u ngjallet zemra, punojnë me të si dhe ua mësojnë të tjerëve. Së pari ata kanë dobi, por edhe të tjerëve u sjellin dobi.

Lloji i dytë i tokës: Nuk pranon t’i sjellë dobi vetes, mirëpo në të ka dobi e ajo është se e mban ujin për të tjerët, kështu që njerëzit dhe kafshët kanë dobi prej saj. Kësisoj është edhe lloji i dytë i njerëzve. Ata kanë zemra që mbajnë mend, mirëpo s’kanë të kuptuarit mendjemprehtë, përmes të cilit do të nxjerrin kuptime e norma, sikur që s’kanë ndonjë angazhim në nënshtrim ndaj urdhrave të Allahut dhe të punuarit sipas tyre. Ata mbajnë në mend derisa t’u vijë dikush që është i etur për dijen që kanë, marrin prej tyre dijen si dhe përfitojnë prej saj. Ata do t’u sjellin dobi të tjerëve nga ajo që ka arritur tek ata.

Ebu Hurejra, Allahu qoftë i kënaqur me të, transmeton nga i Dërguari, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, se ka thënë: “Shembulli im dhe i Pejgamberëve të tjerë është si shembulli i një njeriu i cili ka ndërtuar një shtëpi. E ka përfunduar dhe më pastaj e ka stolisur e zbukuruar mirë, përveç një tulle, që nuk e ka vënë në një qoshe. Njerëzit e vizitonin shtëpinë dhe të mrekulluar me të thoshin: “Sikur ta vinte edhe këtë tullë”. Te Pejgamberët unë jam vendi i asaj tulle.” Shënon Buhariu dhe Muslimi

Në këtë hadith sqarohet vlera e të Dërguarit, lavdërimi dhe paqja e Allahut qofshin mbi të, si dhe konsiderohet vulë e të gjithë Pejgamberëve.

3) Shembulli i Pejgamberit dhe shembulli i umetit të tij