Kurani, libri i fundit i shenjtë

Kurani është libri i fundit i shenjtë, i zbritur Muhamedit alejhi selam nga Allahu i Madhërishëm, përmes melekut (engjëllit) Xhibril alejhi selam. Mesazhi i Tij, i zbritur 1418 vite më parë, zotëron aftësi po aq të freskët zbatimi dhe realizueshmërie dhe do të vazhdojë gjer në ditën e fundit, atë të shkatërrimit të kësaj gjithësie. Është mesazh i dashurisë, i udhëzimit dhe me të zbriti edhe drita. Allahu xh.sh. thotë: “O ju njerëz, juve ju erdhi nga Zoti juaj argument dhe Ne ju zbritëm dritë të qartë.”1

Drita dhe udhëzimi i Allahut shpalosen vetëm kur fjalët e Kuranit zbatohen në përditshmërinë tonë. Për këtë, Allahu xh.sh. thotë: “Allahu e vë me atë (Kuranin) në rrugët e shpëtimit atë që ndjek kënaqësinë e Tij dhe me ndihmën e Tij i nxjerr prej errësirave në dritë dhe i udhëzon në rrugë të drejtë.”2

Vetëm përfytyroni sikur të gjendeshit në një vend të errët, në një dhomë të panjohur e plotësisht pa dritë, dikush me kujdes lëviz nga e djathta apo nga e majta, tjetri nuk di se ç’të veprojë, nuk di se çfarë e pret, kjo pastaj shpie në shqetësim dhe ankth, prej të cilit njeriu mund të rrëzohet e ta pësojë. Kështu e ka jeta, shumë shpesh nuk e dimë se ç’hap duhet të marrim dhe po qe se ndjehemi të ngecur, mund të shkojmë edhe më tutje duke prishur jetën! Mirëpo, duke lexuar Kuranin, pajisemi me dritën që na mundëson shikimin e jetës së dhomës: “O ju që keni besuar, kijeni frikë Allahun dhe vazhdoni me besim ndaj të Dërguarit të Tij, se Ai ju jep dyfish nga mëshira e Tij, ju dhuron dritë që të ecni me të, jua fal gjynahet; Allahu është mëkatfalës, mëshirues.”3

Drita e cekur në ajetin e lartpërmendur është një dritë e cila sa më shumë që njeriu ta lexojë Kuranin, aq më tepër e gjen të forcuar. Është dritë që na siguron mundësinë të shikojmë gabimet tona. Kur njeriu ta zotërojë këtë dritë dhe të jetë në gjendje t’i shohë gabimet, ajo e ndihmon t’i ndreqë ato dhe t’i zëvendësojë me vepra të mira. Më pas, në mënyrë graduale mësohemi që sa më pak të përfshihemi në gjynahe, pasi rruga që na pret është pastruar mjaft.

Jemi këtu që shpirtrat tanë ta ndiejnë Zotin sikurse ta kishin parë Atë dhe kjo do të ndodhë kur të dëshmojmë. Në momentin e dëshmisë, do të qarkullojmë rrugës së devotshmërisë që më pas vijon:

Devotshmëria të shpie në Lumturi|
Lumturia të shpie në Kërkimfalje
Kërkimfalja në Dashuri
Dashuria në Dhënie
Dhënia në Pranim
Pranimi të shpie në Hare
Hareja në Vlerësim
Vlerësimi në Mirëkuptim
Mirëkuptimi të shpie te Krijuesi
Krijuesi, Një dhe i Vetmi.