Durimi (Sabri)

Durimi është një veçori e domosdoshme për njeriun jo vetëm për një ditë, por kërkohet në çdo orë të ditës. Kemi njerëz të cilët janë më të durueshëm sesa të tjerët, mirëpo nganjëherë të gjithë jemi të shtyrë deri në kufijtë tanë dhe kjo është koha kur problemi më i madh gjen hapësirë mes nesh. Në këto rrethana duhet të tregohemi shumë të fuqishëm, mirëpo këtu nuk kërkohet fuqia fizike, por fuqia e brendshme e njeriut: durimi. Lukmani i urtë birin e tij e këshilloi me porosinë në vijim: “Kur Llukmani, duke e këshilluar, birit të vet i tha: ‘O djali im, mos i përshkruaj Allahut shok, se idhujtaria është padrejtësia më e madhe’!”1

Përparësia numër një është që Allahut kurrë dhe asnjëherë të mos i ngjisim shok, Allahu nuk i fal ata të cilët i shoqërojnë Atij të dytë, prandaj ky gjynah nuk falet. Më pas Lukmani i urtë vazhdon: “O djali im, s’ka dyshim se edhe nëse ajo (vepra) peshon sa kokrra e lirit, e të jetë e fshehur në rrasë guri, ose në qiej apo në tokë, Allahu do ta sjellë atë, se Allahu është i butë dhe hollësisht i informuar.”2

Nga ajeti kuranor mësojmë se duhet të vetëdijesohemi për veprat që bëjmë në këtë botë, pasi ato nuk mund t’i fshihen të Madhit Allah. Lukmani e këshillon të birin që të jetë i vetëdijshëm në të gjitha kohët: “O djali im, fale namazin, urdhëro për punë të mira, e ndalo nga të këqijat, përballo me durim çdo gjë që të godet, vërtet, këto janë nga çështjet më të preferuara.”3

Tani vëmendja i është kushtuar namazit, duke e urdhëruar për punë të mira dhe duke e ndaluar nga veprat e shëmtuara. Lukmani ka përmendur edhe durimin, duke na e bërë të ditur se me durim mund t’i bëjmë ballë çdo fatkeqësie, pavarësisht se çfarë është, ndaj duhet të qëndrojmë të fortë dhe të vendosur.

“Dhe mos e shtrembëro fytyrën prej njerëzve, mos ec nëpër tokë kryelartë, se Allahu nuk e do asnjë mendjemadh që lavdërohet shumë. Të jesh i matur në ecjen tënde, ule zërin, se zëri më i egër është ai i gomarit.”4

Duhet ta kemi parasysh se në çastin kur mësojmë se si të bëhemi të durueshëm, do të mësojmë se të ecurit me kryelartësi është i ndaluar, mbi të gjitha, ne jemi të informuar nga ajeti i lartpërmendur se Allahu nuk i do mendjemëdhenjtë dhe ata që lavdërohen. Maturia gjithashtu është cekur në këtë varg kuranor, prandaj jemi të porositur siç u porosit i biri i Lukmanit që doemos të ulim zërin kur të flasim, pasi zëri i gomarit është më i larti e më i egri.

Fatkeqësisht, kemi një grup njerëzish, të cilët sapo arrijnë autoritet dhe pozita të larta, e shfaqin atë duke e ngritur zërin. Të paktë janë ata që veten e njohin si gomar. Të sjellim disa fjalë të mençura, pasi urtësia nuk plaket. Të shohim se ç’ndodh në botën e amshueshme me ata që duruan. Allahu xh.sh. thotë: “Allahu i ruajti ata prej sherrit të asaj dite dhe u dhuroi shkëlqim në fytyra dhe gëzim të madh. Dhe për shkak se ata duruan, i shpërbleu me xhenet dhe me petka mëndafshi.”5

Duke bërë sabër, do të shohim se në Ditën e Llogarisë do të jemi në pozitë të gëzimit dhe të haresë, meqenëse gëzimin nuk mund ta perceptojmë në esencën e tij, në Kuran na është përshkruar ngjashmëria e një kopshti ku në të, përveç gjërave të tjera, do të vishemi edhe me mëndafsh.