Gënjeshtra

Gënjeshtra është gjëja më e lehtë që njeriu mund të bëjë. Ndërmjet gënjeshtrës dhe të qenët i sjellshëm gjendet një ndarje shumë e mirë dhe këtë lloj të gënjeshtrës e quajmë “gënjeshtër pa të keq” (white lie), mirëpo në gënjeshtrën e tillë ekziston një kthim madhor. Për më tepër, të rriturit e kuptojnë dallimin në mes të qenit i sjellshëm e të qenit gënjeshtar, mirëpo të vegjlit nuk e dallojnë fare. Prandaj, ajo që ndodh këtu është se qysh nga mosha e vogël fëmija është i mësuar të mos gënjejë, përderisa në të njëjtën kohë ai shikon prindërit e tij duke gënjyer dhe duke jetuar me gënjeshtrën. Duhet që doemos të zotërojmë një përkufizim të qartë të fjalës “gënjeshtër” e ai është formulim i gabuar qëllimisht1, ndaj nuk duhet ta pranojmë, pasi e dimë se për çfarë përdoret. Vetëm atëherë mund t’i mësojmë fëmijët tanë mbi vlerat dhe rëndësinë, që janë të llojllojshme dhe paralelisht me veprat tona. Kurani e shpjegon shumë bukur se ç’ndodh kur njerëzit gënjejnë:

“A t’ju tregoj se kujt i vijnë djajtë? Ata i vijnë çdo gënjeshtari e mëkatari. (U vijnë) Dhe hedhin dëgjimin - shumica e tyre gënjejnë.”2

Ashtu si bletët që shkojnë te lulet, edhe djajtë shkojnë te gënjeshtarët. Dhe në çastin kur gënjejmë, pa dyshim ajo duhet mbuluar me gënjeshtrën tjetër dhe në këtë mënyrë gënjeshtra vazhdon. Në vazhdim do të sjellim një parabolë shumë të bukur kuranore:

“E për sa u përket poetëve (që Muhamedi nuk është i tillë), ata i ndjekin të humburit (nga e vërteta). A nuk sheh se ata hidhen në çdo anë (herë lavdërojnë, herë përqeshin). Dhe ata janë prej atyre që flasin atë që s’e veprojnë.” 3

Si një poet që shkruan për arsye të shkrimit dhe nuk ka për qëllim atë që shkruan. Shkrimet e tij nuk shërbejnë për asnjë synim dhe për këtë janë të paqëllimta; kjo i ngjan qëndrimit tonë në një luginë me shumë shtigje, ku fare shpejt mund të humbasim. Si rrjedhojë, gënjeshtra apo rrena nuk duhet të merret si çështje e thjeshtë, prandaj edhe duhet të mosaprovohet.