Në këtë shkrim do të përmendim mënyrën e pastrimit të ndyrësirave, të cilat janë vërtetuar me Kuran dhe Hadith. Shumë nga metodat e pastrimit dhe hadithet të cilat do të ceken këtu janë të përmendura në temën ku klasifikohen ndyrësirat, por është e nevojshme të përsëriten këtu për shkak të përmbledhjes së të gjitha mënyrave me të cilat largohen papastërtitë nga një vend:


1. Regjja

Me regjje pastrohen lëkura e cofëtinës dhe pas kësaj lejohet të përdoret.
Ibn Abbasi radijallahu anhu thotë: “Kam dëgjuar Resulullahun salallahu alejhi ue selem duke thënë: “Çdo lëkurë që regjet, pastrohet.”¹

2. Pastrimi i enës në të cilën ha ose pi qeni

Ebu Hurejra transmeton se Resulullahu salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Pastrimi i enës, në të cilën ka pirë apo ka ngrënë qeni, është shtatë herë, e herën e parë me dhe.”²


3. Pastrimi i rrobave në të cilat gjendet gjaku i menstruacioneve

Transmeton Esma bintu Ebi Bekr radijallahu anhuma, e cila ka thënë: “Një ditë prej ditësh një grua erdhi te Resulullahu salallahu alejhi ue selem dhe i tha: “Ndodh që në teshat tona të pikojë gjaku i menstruacioneve. Si të veprojmë?” Resulullahu salallahu alejhi ue selem i tha: “E fërkon (të thatë), pastaj e lan me ujë, e ter dhe falesh me të.”³
E po qe se mbetet gjurmë gjaku? Atëherë Ebu Hurejra radijallahu anhu thotë: “Havle bin Jesat radijallahu anhu erdhi te Resulullahu salallahu alejhi ue selem dhe i tha: “O i Dërguar i Allahut, e nëse mbetet gjurmë në rroba?” Ai tha: “Të mjafton uji, s’të bën dëm gjurma.”⁴


4. Pastrimi i pjesës së poshtme të rrobave të grave (pjesa e cila e prek tokën)

Transmetohet nga nëna e djalit të Abdurrahman Ibn Aufit radijallahu anhu, e cila e ka pyetur Ummi Selemen radijall-llahu anha, (gruan e Muhamedit alejhi selem): “Unë jam një grua që i zgjas rrobat e mia shumë dhe eci nëpër vende ku ka ndyrësira.” Ummu Selemeja radijallahu anha iu përgjigj: “Resulullahu salallahu alejhi ue selem ka thënë: “E pastron ajo që vjen pas.”⁵ (domethënë dheu është pastrues i saj.)


5. Pastrimi i rrobave nga urina e fëmijës që pi qumësht gjiri

Transmetohet nga Ebu Semhi, shërbëtori i Resulullahut salallahu alejhi ue selem, i cili thotë: “Muhammedi salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Lahet rroba (e ndotur) nga urina e vajzës, kurse nga urina e djalit stërpiket.”⁶


6. Pastrimi i rrobave nga medhijju

Transmetohet nga Sehl Ibn Hunejfi, i cili thotë: “Mundohesha shpesh nga medhijju dhe çdo herë lahesha për këtë shkak. Ia përmenda këtë Resulullahut salallahu alejhi ue selem e ai më tha: “Të mjafton për këtë gjë abdesti.” E pastaj e pyeta Resulullahun salallahu alejhi ue selem se si të veproja me vendin e rrobave ku binte ky ujë, kurse ai më tha: “Të mjafton të marrësh një grusht ujë dhe ta hedhësh në vendin ku ka pikuar ai lloj uji.”⁷


7. Pastrimi i anës së poshtme të këpucëve

Transmetohet nga Ebu Seid el-Hudriu radijallahu anhu, i cili thotë se Resulullahu salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Kur ndokush prej jush të vijë në xhami, le t’i kthejë (rrokullisë) këpucët, le t’i shikojë; e nëse vëren në to ndyrësirë, le t’i fërkojë për toke dhe të falet me to.”⁸


8. Pastrimi i tokës që ndotet nga papastërti

Transmetohet nga Ebu Hurejra radijallahu anhu, i cili thotë: “Një ditë prej ditësh, një beduin bëri urinën në xhami dhe u ngritën njerëzit për ta ndalur. Resulullahu salallahu alejhi ue selem u tha: “Lëreni të qetë, merreni një kovë me ujë dhe derdheni aty, sepse ju jeni të dërguar të lehtësoni e jo të vështirësoni.”⁹
Resulullahu salallahu alejhi ue selem urdhëroi që të hidhet ujë mbi atë vend ku beduini derdhi urinën, në mënyrë që të pastrohej toka, mirëpo, po ta linte që të thahej dhe të largoheshin gjurmët e ndyrësirës, atëherë gjithashtu ai vend do të pastrohej.
Transmeton Ibn Umeri radijallahu anhu, se ai ka thënë: “Qentë e kryenin urinën në xhami gjatë kohës së Resulullahut salallahu alejhi ue selem dhe askush nuk derdhte ujë aty (domethënë, mjafton që atë vend ta thajnë rrezet e Diellit).”¹⁰

9. Fshirja- mes`hi
Me anë të mes`hit (duke e fshirë) mundet të pastrohet shpata, qelqi, pasqyra, thoi, etj.. Kjo vërtetohet nga praktika e sahabëve, të cilët, kur luftonin, shpatat i kishin të përgjakura, i pastronin ato duke i fshirë, pastaj faleshin me to.
 

Alaudin Abazi
11.5.2007
 

[1] Shënon Ibn Maxhe.
[2] Shënon Muslimi.
[3] Shënon Buhariu dhe Muslimi.
[4] Shënon Ebu Davudi dhe Bejhekiu.
[5] Shënon Ibn Maxhe dhe Ebu Davudi.
[6] Shënon Ebu Davudi.
[7] Shënon Ibn Maxhe, Tirmidhiu dhe Ebu Davudi.
[8] Shënon Ebu Davudi.
[9] Shënon Buhariu dhe Muslimi.
[10] Shënon Ebu Davudi.