Falënderimi i qoftë Allahut, Krijues i çdo sendi, i Cili i përsosi begatitë mbi ne dhe Ai është i falënderuari. S’ka udhëzues për atë që Ai e ka devijuar dhe s’ka devijues për atë që Ai e ka udhëzuar dhe Ai bën çka të dëshirojë.
Nuk ka kush që meriton të adhurohet përveç Tij dhe Ai nuk ka shok, kjo është dëshmia me të cilën shpëtojmë nga një dënim i madh.
Dëshmoj se Pejgamberi ynë është rob dhe i Dërguar i Tij, Pejgamberi dhe robi më i mirë tek Ai.
Paqja dhe mëshira e Tij qofshin mbi familjen e tij dhe shokët e tij, robërit më të mirë të Allahut, dhe mbi gjithë ata që e ndjekin rrugën e tij deri në ditë e premtuar. Kini frikë Allahun o robërit e Tij, me një frikë të sinqertë, ngase ai i cili kapet për litarin e Tij, do ta udhëzojë atë dhe do ta ndihmojë.

O musliman!

Nata dhe dita afrojnë çdo largësi dhe vijnë me çdo gjë që është premtuar, ndërsa besimtari është mes dy frikash: për jetën të cilën e ka kaluar, sepse nuk e di se çfarë do të bëjë Allahu, dhe për jetën e cila i ka mbetur, sepse nuk e di se çfarë ka caktuar Allahu për të.

-Me fillimin e vitit hap faqet e bardha e të pastra të punëve të tua, se njeriu nuk e di se çfarë do të shkruajë në këto faqe. Njëherazi ai shkon drejt fundit të jetës dhe nuk e di edhe sa i ka mbetur për të jetuar.

-Gjatë fazave të jetës dhe rrotullimit të ditëve i mençuri llogarit veten e tij; kush e gjen veten mëkatar, e sheh mëkatin si një uragan i drejtuar nga ai dhe i kërkon falje Zotit të tij dhe i kuron veprat e tij. E nëse e gjen veten e tij prej vepërmirëve, le t’i shtojë ato. Do të vazhdojë robi të jetë i udhëzuar derisa në brendësinë e tij ka një që ia tërheq vërejtjen, që e nxit të vetllogaritet.

- Thotë Hasen el Basri: “Llogarinë më të lehtë Ditën e Kiametit do ta kenë ata që e kanë llogaritur veten e tyre. Nëse shohin se kanë bërë vepër për hir të Allahut, e kalojnë atë e nëse është vepra kundër vetes së tyre, e kurojnë atë. Ndërsa llogaria do të rëndohet për ata të cilët i kaluan veprat e tyre sipërfaqësisht pa e llogaritur veten e tyre. Do t’i gjejnë tek Allahu, i Cili do t’ua tregojë regjistrin, i cili do të jetë kundër tyre.

Përbërja e jetës është vetëm se vite dhe vitet vetëm se ditë dhe ditët vetëm se frymëmarrje. Krahasohet jeta me frymëmarrje nga fakti se aktveprimi është tejet i shpejtë.

Fatkeqësitë në këtë botë janë të ndryshme. Gdhin shëndosh e mirë me shëndet, pastaj ngrys nën dhe. Thotë Pejgamberi alejhi selam: “Shembulli i kësaj bote me botën tjetër është si dikush prej jush i cili fut gishtin e tij në lumë dhe e nxjerr. Shih sa ujë ka marrë prej tij.” (Muslimi)

O musliman!

Ndërrimi i gjendjeve, kalimi i jetës, ndërprerja e aktiviteteve dhe e shpresave dhe ndodhja e fatkeqësive të papritura, të gjitha na bëjnë të ndihemi të pafuqishëm, të dobët dhe të ndiejmë nevojën e madhe që kemi për Zotin.

Jeta është e mbushur plot me sfida, lodhje dhe sprova, me mërzi dhe dëshpërime. Thotë Allahu: “E kam krijuar njeriun në vështirësi të njëpasnjëshme.” (Beled, 4)

- E mira e kësaj bote përfundon, i lumturi do të brengoset, i forti do të poshtërohet, përzihen gëzimet dhe dëshpërimet, ëmbëlsia e saj me të hidhurën e saj dhe rehatllëku me lodhje. Pra, kush është ai të cilin nuk e godasin sprovat?

-Nuk do të ketë gjendje që gjithmonë do të zgjasë dhe nuk do të qetësohet koka në të (këtë botë). Njeriu në të u ekspozohet sëmundjeve dhe sfidave të ndryshme, jeta e saj është e nënçmuar dhe koha e saj e shkurtër.

-Situata në këtë botë është ose begati që kalon ose sprova që zbresin vazhdimisht ose shpresa të paarritura.

-I është thënë Aliut, Allahu qoftë i kënaqur me të: “Na e përshkruaj këtë botë.” Ai ka thënë: “Ai i cili është i shëndosh nuk është i sigurt, ai i cili është i sëmurë është i penduar, ai i cili është i varfër është i mërzitur e ai i cili është i pasur sprovohet. Për atë që keni fituar me hallall, do të llogariteni, për atë që keni fituar haram do të dënoheni.”

-Allahu tregon se ç’është kjo botë kur thotë: “Ju njerëz dijeni se jeta e kësaj bote nuk është tjetër vetëm se lojë, kalim kohe në argëtim, stoli, krenari mes jush dhe përpjekje në shtimin e pasurisë dhe të fëmijëve, e që është si shembull i një shiu prej të cilit bima i habit bujqit, e pastaj ajo thahet dhe e sheh atë të verdhë, mandej bëhet e thyer, e llomitur, e në botën tjetër është dënimi i rëndë, por edhe falje mëkatesh dhe dhurim i kënaqësisë nga Allahu; pra jeta e kësaj bote nuk është tjetër vetëm se përjetim mashtrues.” (Hadid, 20)
Besimtari në këtë botë është si i huaj... Thotë Pejgamberi alejhi selam:”Kjo botë është burg për besimtarin dhe parajsë për jobesimtarin.” Muslimi.

Ai që e njeh këtë botë me plot kuptimin e fjalës nuk do të gëzohet me rehatllëkun në të. Njeriu më i lumtur në të është ai i cili mundohet të jetë larg saj, ndërsa më i pakënaqur është ai i cili do të jetë më afër saj.

-I shpëtuar do të jetë ai i cili ia kthen shpinën asaj dhe i dëshpëruar do të jetë ai i cili e do atë.

Thotë Pejgamberi alejhi selam: “Sikur kjo botë të kishte vlerë tek Allahu sa krahu i mushkonjës, jobesimtari s’do pinte prej saj asnjë pikë ujë.” Termidhiu.

-Pra, mos u mashtroni pas zbukurimeve të saj, ngase ishin mashtruar shumë popuj para jush dhe i ka dërguar në buzë të humnerës. E, kur janë vetëdijesuar, ishin momentet e fundit të jetës.
Thotë Pejgamberi alejhi selam: “Kam frikë se do t’ju mashtroj kjo botë siç i mashtroi ata që ishin para jush e të garoni në të dhe për të siç garuan ata e t’ju shkatërrojë juve siç i shkatërroi ata.” Mutefekun alejhi

O musliman!

Me kalimin e vitit është një kujtim se po kalon jeta me të shpejtë dhe se kalimi i ditëve kujton afrimin e transferimit tënd nga kjo botë, se na afrohet toka ashtu siç i afrohemi edhe ne. Toka do të hajë trupat tonë dhe do të pijë gjakun tonë siç ecëm ne mbi shpinën e saj dhe hëngrëm frutat e saj dhe pimë ujin e saj.
-Dy net vëri në memorien tënde: natën kur je shëndosh e mirë në shtëpinë tënde dhe natën kur do të jesh në varr vetëm.

-Vdekja i merr më shumë ata që janë në kohën e lulëzimit të jetës së tyre. Thotë ibën Xhevzi: “Më së paku vdesin pleqtë sesa të rinjtë, ngase të paktë janë ata të cilët plaken.”

-Kujdes, mos u mashtro me shëndetin dhe afatin që ke në dispozicion, as me shpresat e ëndërrimeve të rrejshme.

-Çdo vepër që do të bësh e që të shtyn të urresh vdekjen, lëre ngase nëse vdes, nuk do të të bëjë dëm. Puno për botën e ardhshme, Allahu do të të mjaftojë për këtë botë. Shite këtë botë të fitosh tjetrën, do t;i fitosh të dyja.

-Shtroja vetes vendin para se ta dënosh atë dhe merr furnizim për transferimin tënd para se të vijë koha kur s’mund të furnizohesh.

-Është një vend i drejtë ku do të pyetesh për obligimet, gjëja më e mirë me të cilën furnizohet njeriu është devotshmëria, vepra më e mirë që do të bësh është nijeti i mirë.

-Pozitën më të lartë prej njerëzve tek Allahu e ka ai i cili ia ka frikën Atij më shumë. E ai i cili afrohet tek bregu i jetës, le të shfrytëzojë momentet.

-Thotë Jahja b. Muadhi: “Tre persona janë të mençur: ai i cili le këtë botë para se ta lërë ajo, ai që ndërton varrin para se të hyjë në të dhe ai i cili kënaq Zotin e tij para se ta takojë Atë.”

-Kjo botë është kalimtare dhe nuk ia vlen që njeriu të garojë për të mirat e saj, por vetëm të kalojë ditët dhe të ketë në kujtesë se do të largohet nga kjo botë.

-Thotë Pejgamberi alejhi selam: “Me të vërtetë njeriu punon vepra të xhenetlive derisa të afrohet tek xheneti vetëm një bërryl, pastaj i paraprin caktimi dhe punon vepra të banoreve të xhehenemit dhe hyn në të.”

-I mençuri i vërtetë është ai i cili kujton më shumë vdekjen sesa shpresat e gjata.

-Me të vërtetë vizita e varreve, larja e të vdekurve, vizitimi i të sëmurëve zgjon zemrat dhe i përkujton përfundimin e këtij rrugëtimi dhe se nuk do të pish nga gota (“do të”, e ardhme), vetëm se pendim. Pra, nxito në fikjen e zjarrit që ke ndezur me mëkate, ngase lotët e të penduarit fikin zjarrin e hidhërimit.

-Fshij me pendimin tënd gabimet e tua dhe kur të zgjohesh, mendo se si kaloi nata jote.


O musliman!

-Ajo që i takon njeriut nga kjo botë është jeta e tij; nëse e shfrytëzon atë në të mirë dhe çka i bën dobi në botën tjetër, veçse ka dalë fitues në këtë biznes. E në qoftë se e shfrytëzon në të keqe dhe në mëkate të shumta, do të humbë këtë artikull, “jetën”.

-Inteligjent është ai që llogarit veten para se Allahu ta llogaritë atë.

-I suksesshëm është ai i cili e shfrytëzon kohën dhe e dallon ilaçin nga sëmundja.

-Thuaju mëkateve lamtumirë, ngase më lehtë e ke ta lësh mëkatin sesa të kërkosh pendim dhe mos lë që mëkatin ta pasojë mëkati, ngase tërë e mira është në xhenet. Pra, merr rrugën drejt tij. Tërë e keqja është në zjarrin e xhehenemit, pra largohu sa të mundesh prej tij.

-I lumtur do të jetë ai i cili i thotë lamtumirën jetës me vepra të mira dhe i humbur do të jetë ai të cilit do t’i dëshmojnë gjymtyrët e tij për vepra të këqija.

-Ruani ditët e jetës suaj para se të vetmoheni në varr.

-Shfrytëzoni ditët e jetës suaj para se ato të kalojnë dhe nderojeni ardhjen e vitit të ri me vepra të mira, me respekt ndaj Zotit.
Thotë Allahu: “O ju që besuat, kini parasysh frikën ndaj Allahut dhe le të shikojë njeriu se çka ka bërë për nesër dhe kini frikë Allahun, e s'ka dyshim se Allahu është që e di në detaje atë që punoni!” (Hashër, 18)

Shkroi: AbdulMuhsin El Kasim
Përktheu dhe përshtati: Nusret Shiti
11.1.2009

 

Shënim: Kjo temë është publikuar në një rubrikë  të lirë dhe materialet që publikohen në të nuk do të thotë se përputhen kurdoherë me ato që redaksia e Klubit Kulturor i di për të vërteta.