Nën mbrojtjen e Allahut

Tregon motra ime se një prej mësimdhënësve ishte duke shpjeguar lëndën e tij nxënësve të tij të vegjël, ishte i kthyer nga tabela e shkrimit kur papritmas e godet dikush me një laps në kokë , bërtit mësuesi : kush e bëri këtë ? kush gjuajti me laps ? mirëpo nuk u përgjigje askush .. vazhdoi mësuesi të kërcënohet se do ta dënoi atë që e bëri këtë .

I bëri me shenjë ai që e kishte bërë këtë nga shoku i tij ulur para tij (kurse ai nuk e shihte)  e urdhëroi të ulet atë .. dhe ju afrua nxënësit (të pafajshëm ) duke i thënë : pse më qëllove me laps ?

Mirëpo nxënësi i mjerë i tha se nuk e kam bërë unë mësues .. e mori mësuesi atë dhe shkoi te drejtori .

I tha drejtori : pranoje .. pse e bëre këtë me mësuesin tënd ?

Kurse nxënësi vazhdon ti betohet se nuk e ka bërë .

Atëherë e urdhëroi drejtori e urdhëroi ta hapte dorën që ta rrah, por refuzoi nxënësi duke i thënë nuk mund të më rrahësh .. atëherë drejtori dhe mësuesi u habiten si flet ky nxënës me ta ..

I tha drejtori : kam mundësi si jo .

Filloi nxënësi të qaj dhe i tha : nuk mund të më rrahësh ; ngase unë jam i pa fajshëm dhe së dyti unë sot e kam falur namazin e sabahut me xhemat në xhami e Muhamedi paqja dhe mëshira e Allahut qoftë mbi të ka thënë ” kush e falë namazin e sabahut me xhemat ai është në mbrojtjen e Allahut “.

Filloi të qaj mësuesi dhe drejtori  dhe ishte ky fëmijë shkaktarë për udhëzimin e tyre .

Kush i theu urdhrat

Më tregoi shoku im se kishte udhëtuar me fëmijën e tij të vogël për në kryeqytet San’a dhe gjatë shëtitjes e kishte ndalur makinën e tij në skaj të rrugës dhe hyri në një vetëshërbim, kurse fëmija mbeti në makinë.

Papritmas erdhi një polic për t’i treguar fëmijës se prindi i tij kishte bërë një gabim me thyerjen e urdhrave për shkak të parkimit në vend të ndaluar .

E pyeti fëmija policin: a e ke falur sabahun me xhemat në xhami ?

U habit polici nga kjo pyetje. U përgjigj i ngushtuar dhe me turp: jo nuk e kam falur sabahun me xhemat.

Atëherë i tha fëmija: do të thotë ju keni thyer urdhrat, jo babai im.

I tha polici se jam penduar nga çdo mëkat në atë moment ,shkaktar I udhëzimit të tij ishte femija, i cili kujdesej për namazin me xhemat.

Ali Ahmed Hendexh – San’a

Kumtoni nga unë qoftë edhe një ajet

Një i ri ishte rritur në mëkate .. mirpo ishte martuar me jë besimtare të sinqertë me të cilën kishte lindur disa fëmij ,prej tyre ishte një fëmijë shurdhmemec , nuk ndëgjonte dhe nuk mund të fliste ..

Nëna e tij ishte kujdesur shumë për edukimin e tij , i kishe mësuar namazin ,dhe ia kishte dashuruar atij xhamin .

Kur arriti moshën shtatë vjeçare filloi ta vërej devijimin e babait të tij dhe kjo e mundonte shumë. Filloi ta këshillojë duke i bërë shenjë me duar pas nuk mund të fliste, mundohej ta bind që të largohej nga mëkatet të cilat i bënte dhe të kujdesej për namaz, mirëpo pa sukses.

Një ditë prej ditëve erdhi te babai dhe sytë i rridhnin lot pa ndërprerë, i vendosi Kuranin pranë tij dhe e hapi te surja Merjem, dhe vendosi gishtin e tij tek ajeti 45: “O babai im, unë kam frikë se do të godet ndonjë dënim prej të Gjithëmëshirshmit e do të jesh shok i djallit!”

Dhe nuk mundi ta mbajë të qarët, u ndal babai duke shikuar i mahnitur dhe filloi të qajë me të dhe ishte momenti ku Allahu ja hapi zemrën e tij, filloi t’ia fshinte lotët nga fytyra e fëmijës të tij, atëherë u ngritën për  të shkuar së bashku në xhami .

Përktheu: Bedri Robaj

14.04.2007