Shpenzimi i pasurisë në rrugën e Allahut

Në Kuran dhe Sunetin e të dërguarit gjejmë shumë argumente, të cilat dëshmojnë se dhënia e pasurisë në rrugën e Allahut është prej shkaqeve që sjellin furnizim. Prej tyre mund të përmendim:

Allahu i Lartësuar thotë: “Thuaj! S'ka dyshim se Zoti im është Ai që i jep furnizim të begatshëm atij që do nga robërit e vet dhe Ai ia pakëson atij, e çdo që të jepni, Ai e kompenson atë dhe Ai është Dhuruesi më i madh.” Sebe, 39.

Ibn Kethiri (Allahu e mëshiroftë!) thotë: “Çfarëdo që të jepni nga pasuria juaj, në atë çka ju ka urdhëruar dhe lejuar, Ai do t’ju kompensojë juve në këtë botë, ndërsa në botën tjetër do t’ju shpërblejë me shpërblime të shumta.

Gjithashtu, fjala e Allahut: “O ju që besuat! Jepni nga më e mira e asaj që e fituat dhe nga ajo që u dhamë prej tokës, e mos nxitoni ta jepni atë më të pavlefshmen nga ajo, e që ju nuk do ta pranonit për vete vetëm symbyllas. E, dinë se Allahu s'ka nevojë për ju, është i Madhëruar. Djalli ju frikëson nga varfëria dhe ju urdhëron për të këqija, e Allahu ju garanton falje (mëkatesh) e begati; Allahu është Dhurues i madh, i Dijshëm.” Bekare, 267-268.

Ibn Abasi (Allahu qoftë i kënaqur me të!) thotë: “Dy janë nga Allahu, ndërsa dy nga shejtani (djalli). ‘Djalli ju frikëson nga varfëria’, ju thotë mos jepni pasurinë tuaj, sepse ju keni nevojë për të ‘Dhe ju urdhëron për të këqija’ Ndërsa, ‘E Alllahu ju garanton falje (mëkatesh)’ ndaj këtyre mëkateve, ‘e begati’ në furnizim. Falja e mëkateve është mbulim i tyre në këtë dhe në botën tjetër, ndërsa “begatia’’është furnizim dhe shtimi i tij në këtë botë dhe begatitë  e shumta në botën tjetër.

Ndërsa i Dërguari i Allahut thotë: “Allahu i Lartësuar thotë: ‘O bir i Ademit, jep të të jap Unë’” Shënon Muslimi.

Gjithashtu, fjala e të Dërguarit (salallahu alejhi ue selem): “Në çdo ditë të re, kur zgjohen robërit, zbresin dy engjëj e thonë: ‘O Zot, kompensoji atij që jep e shkatërroje atë që nuk jep’.’’Shënon Buhariu.

Po ashtu fjala e tij: “Jep o Bilal, e mos iu frikëso pakësimit”. Shënon Bejhekiu, ndërsa Albani thotë se hadithi është i vërtetë.

Të gjitha këto hadithe nxisin në dhënien e pasurisë në vende të mira, e në të njëjtën kohë janë përgëzuese për ata të cilët japin, me kompensim nga ana e Allahut të Lartësuar dhe avancimin e atij që jep në zemrat e njerëzve.

Kryerja e haxhit dhe umres

Ndjekja në mes haxhit dhe umres është njëra prej shkaqeve të shtimit të furnizimit dhe lehtësimit të punëve.

Ibn Mesudi (Allahu qoftë i kënqaur me të!) transmeton se i dërguari i Allahut (salallahu alejhi ue selem) ka thënë: “Pasoni në mes të haxhit dhe umres, sepse ato largojnë varfërinë dhe mëkatet …’ Shënon Tirmidhiu dhe Nesai.

E pasimi në mes të haxhit dhe të umres, këtu, ka për qëllim nëse e kryeni haxhin, atëherë pasoni atë me umre, e nëse e kryeni urren, atëherë pasoni atë me haxh, kështu që njëra e pason tjetrën. Allahu e di më së miri.

Bamirësia ndaj të dobëtëve

I dërguari i Allahut ka shpjeguar se Allahu i furnizon robërit e Tij dhe i ndihmon ata në saj të ndihmës dhe bamirësisë së tyre ndaj të dobëtëve. Musab ibn Sad transmeton se i dërguari i Allahut ka thënë: “Ju nuk ndihmoheni dhe furnizoheni vetëm me ndihmën tuaj ndaj të dobëtëve.” Shënon Buhariu.

Gjithashtu, Ebu Derda (Allahu qoftë i kënaqur me të!) thotë se e kam dëgjuar të dërguarin e Allahut duke thënë: “Më kërkoni tek të pafuqishmit tuaj, e ju furnizoheni dhe ndihmoheni për shkak të tyre.” Shënon Ebu Daudi dhe Tirmidhiu, ndërsa Albani thotë se hadithi është i vërtetë.

Andaj, të dobëtit dhe të pafuqishmit, për të cilët i dërguari i Allahut ka thënë se ndihma e tyre është shkak për furnizim dhe ndihmë kundër armikut, ata janë të llojllojshëm e, po ashtu, ndihma ndaj tyre është e llojllojshme. Prej tyre ka që janë të varfër, të gjorë e të mjerë, bonjakë, të sëmurë… Gjithashtu, bamirësia ndaj tyre është e llojllojshme, kështu që bamirësia ndaj të varfrit bëhet me ndihmë materiale dhe dhurata, po ashtu ndaj jetimit dhe të vejave, të sëmurëve me vizitën e tyre dhe nxitjen e tyre në durim e të shpresojnë në shpërblimin e Allahut…

Vëlla i dashur, nëse kërkon ndihmën e Allahut dhe furnizimin e tij, atëherë nderoi dhe përkujdesu për ta. E dije se sjellja e keqe dhe mosndihmesa e tyre është shkak i ndalimit të furnizimit dhe ndihmës së Allahut. Ndërsa në suren Kalem në tregimin e pronarëve të kopshtit ka mësime të shumta lidhur me këtë.

Përkushtimi ndaj adhurimit

Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të!) transmeton se i dërguari i Allahut ka thënë: “Vërtet, Allahu thotë: ‘O bir i Ademit, përkushtohu adhurimit ndaj Meje, të pasuroj e ta largoj varfërinë…’’ Shënon Tirmidhiu dhe ibn Maxhe.

Mirëpo përkushtimi ndaj adhurimit të Allahut nuk do të thotë braktisja e punës dhe braktisja e kërkimit të furnizimit dhe qëndrimi vetëm në xhami ditë e natë, por qëllimi është që njeriu të jetë me zemër dhe trup të pranishëm gjatë kryerjes së adhurimeve, duke pasur frikë Allahut gjatë adhurimeve të tij.

Shpërngulja në rrugën e Allahut

Ashtu siç ka thënë Allahu: “Kush shpërngulet për hir të (të fesë) Allahut, ai gjen mundësi të madhe dhe begati në tokë. E kush del prej shtëpisë si migrues te Allahu dhe i dërguari i Tij dhe e zë vdekja (në rrugë), te Allahu është mëshirues, i mbulon të metat.” Nisa, 100.

Ibn Abasi dhe të tjerë kanë thënë se begati do të thotë begati në furnizim, ndërsa Katade ka thënë se kuptimi i begatisë është begati nga humbja në udhëzim dhe nga varfëria në pasuri.

Lufta në rrugën e Allahut

I dërguari i Allahut thotë: “…Dhe më është bërë furnizimi nën hijen e shtizës’’. Shënon Ahmedi.

Falënderimi i Allahut

Allahu i Lartësuar thotë: “Dhe (përkujtoni) kur Zoti juaj njoftoi bindshëm: ‘Nëse falënderoni, do t'ua shtojë të mirat, e nëse përbuzni, s'ka dyshim, dënimi Im është i vështirë’". Ibrahim, 7.

Andaj siç shihet nga ky ajet uranor, Allahu i Lartësuar shtimin e të mirave e ka kushtëzuar me falënderim, e shtimi nga Allahu i Lartësuar është i pakufishëm.

Martesa

Allahu i Lartësuar thotë: “Dhe martoni të pamartuarat (të pamartuarit) edhe robërit e robëreshat tuaja që janë të ndershëm e të ndershme. Nëse janë të varfër, Allahu i begaton nga mirësitë e Tij. Allahu është Bujar i madh, i Gjithëdijshëm.” Nur, 32.

Ndërsa Umer ibn Hatabi (Allahu qoftë i kënaqur me të!) thoshte: “E çuditshme është çështja e atij i cili nuk e kërkon begatinë në martesë, sepse Allahu thotë: ‘Nëse janë të varfër, Allahu i begaton nga mirësitë e Tij’”.

Braktisja e mëkateve, të përqendruarit në fenë e Allahut dhe zbatimi i urdhrave të Allahut

E padyshim, se ky është shkaku kryesor dhe më i rëndësishëm, sepse furnizimi nuk vjen, vetëm se me zbatimin e urdhrave të Allahut të Madhërishëm. Nuk privohesh nga furnizimi i mirë vetëm me mëkate, sepse mëkatet janë dyer më të mëdha që i mbyllin dyert e furnizimit dhe ia vështirojnë jetën.

Allahu i Madhërishëm thotë: “Sikur ata (idhujtarët) t'i përmbaheshin rrugës së drejtë, Ne do t'iu lëshonim atyre ujë me bollëk”. Xhin, 16.

Sikur t’i përmbaheshin urdhrave të Allahut dhe rrugës së vërtetë, rrugës së besimit dhe udhëzimit dhe janë besimtarë të vërtetë e të respektueshëm, Allahu do t’u dhuronte të mira të shumta në këtë dhe në botën tjetër.

Vëlla i dashur, dije se mëkatet i zhdukin begatitë e pranishme dhe janë shkak për ndërprerjen e begative në të ardhmen, sepse nuk ruhen begatitë  e pranishme, sikurse me zbatim të urdhrave të Allahut dhe çka ka tek Allahu nuk arrihet vetëm me zbatimin e urdhrave të Tij.

Allahu i Madhërishëm për çdo gjë ka përcaktuar shkak dhe sëmundje. Shkaku i cili i sjell të mirat dhe sëmundja i largon, në këtë mënyre zbatimi i urdhrave të Tij është shkak i sjelljes së begative të shumta, ndërsa mëkatet janë sëmundja që i pengon begatitë.

Vëlla i dashur, nëse kërkon shtim në furnizim dhe jetë të begatshme, braktisi mëkatet.

Përktheu: Almedin Ejupi

03.03.2007