Trimëria, fuqia dhe krenaria

Burrat janë trimëria dhe krenaria e këtij umeti. Ata janë të cilët i bëjnë konkurencë humbjes dhe poshtërimit. Kjo cilësi ishte prezente edhe te arabët para Islamit dhe mburreshin me këtë. Pastaj erdhi Islami dhe i edukoi bijtë e tij në trimëri, fuqi dhe zell, ndërsa frikën, poshtërimin e bëri prej gjërave që e humb burrërinë. Transmetohet nga Ebu Hurejre se i dërguari i Allahut ka thënë: “Më e keqja në njeriun  është koprracia e madhe dhe frika e tepruar.” Shembulli më i mirë  në trimëri, në këtë umet, ishte i dërguari i Allahut. Shënon Muslimi se Enesi ka thënë: “I dërguari i Allahut ishte njeriu më i mirë, ishte njeriu më fisnik, ishte njeriu më trim. Një natë banorët e Medinës u frikësuan nga një zë i trishtueshëm, njerëzit dolën kur e takuan të dërgurin e Allahut duke u kthyer nga vendi prej nga kishte ardhur zëri. Ishte mbi  kalorësinë e  Ebi Talhas, me vete kishte shpatën dhe ju thoshte: “Mos u frikësoni, mos u frikësoni!”

Ndërsa në luftën e Hunejnit, kur muslimanët filluan të dobësohen dhe  të largohen nga beteja, i dërguari i Allahut qëndroi. Për këtë ngjarje Berra ibën Azib thotë: “Kur ashpërsohej dhe keqësohej situata ne ruheshim pas pejgamberit, kishte trimëri me të cilën i bënte ballë”.

Islami e pastroi fuqinë dhe trimërinë dhe nuk e la atë tek pasuesit e tij një fushë me të cilën mburren dhe bëhen mendjemëdhenj, por e bëri atë fushë të ngadhënjimit të fesë së Allahut.

Frika tek të humburit është prej shejtanit, ndërsa besimtari i cili e ka të mbushur zemrën me iman, ai nuk i frikësohet akujt, përveç Allahut. Allahu thotë: “Po atë (propagandë) e bëri vetëm shejtani që dëshironte me miqtë e vet (idhujtarët), t'ju frikësojë, po ju mos u frikësoni prej tyre, frikësomëni Mua, nëse jeni besimtarë.”  Ali Imran, 175. Prandaj, mos u frikësoni nga njerëzit, vetëm Mua të më frikësoheni dhe mos i ndërroni argumentet e Mia për pak send.” Maide, 44. Për këtë, njeriut nuk i vjen frika përveçse për shkak të imanit të dobët të tij. Ibën Tejmije ka thënë: “Njeriu nuk i frikësohet askujt tjetër, përveç Allahut, përveç ai i cili e ka zemrën e sëmurë”.

Xhelozia

Burrat janë xheloz ndaj harameve, ndërsa nderet e tyre janë më të shtrenjta se pasuria dhe më të shtrenjta se  çdo gjë që ata posedojnë. Edhe pse arabët e parë ishin në shirkun tyre dhe në injorancën e tyre prapë xhelozia ishte prezente ndaj ndereve dhe ndalesat kishin një pozitë tek ta.

Burri është ai që është xheloz ndaj gjërave të ndaluara,e kundërshton që të paraqitet para njerëzve me rroba të turpshme ose me një pamje të pa hijshme. Ai e mohon që të vrapojë pas thirrjes në modë dhe në ‘përparim’, ndërsa ta humb dëlirësinë dhe turpin. Xhelozia e tij e thërret në ruajtjen e dëlirësisë dhe pastërtisë, ruajtjen e besimit dhe devotshmërisë. Xhelozia e burrit nuk mbetet vetëm të ndalesat e tij, por ajo shtrihet edhe tek bijat muslimane duke e ndaluar shikimin nga të ndaluarat dhe nuk i përcjell gjërat që e sprovojnë atë, ndërsa për lidhje të ndalueshme as mendja nuk i shkon ndonjëherë. Gjithashtu, burri është xheloz edhe ndaj gjërave të shenjta të këtij umeti. E ndalon të keqen dhe qëndron përballë tyre të cilët dëshirojnë evropianizimin e femrës myslimane, qëndron përballë atyre të cilët dëshirojnë  të bëjnë këtë umet të pavlerë dhe ta lënë atë në pakujdesi.

Besnikëria

Besnikëria është prej cilësive të burrërisë me të cilën ata lavdërohen. Edhe jobesimtarët para se të ju vinte drita e Islamit, mburreshin me këtë cilësi. Gjithashtu, ata tradhëtinë e llogaritnin prej gjërave të nënçmuara.

Shembulli i cili më së miri tregon për besnikërinë e injorancës është shembulli Abddullaah ibën Xhudan në luftën që u quajt lufta e fixharit, që ndodhi mes fisit Kenan dhe fisit Heuazan. Harb ibën Umeje erdhi tek Abdulah ibën Xhudani dhe i tha: “Pengoja armët fisit Heuazan”, atëherë i tha Abdullah ibën Xhudani: “A me tradhti po më urdhëron? Pasha Allahun sikur ta di se asnjë shpatë dhe asnjë shtizë të mos më mbetet, nuk do ta bëja këtë.” Kur erdhi i dërguari i Allahut me moralin dhe besnikërinë që kishte ia tejkaloi virtyteve që i kishin arabët në injorancë.

Shembujt e besnikërisë së të dërguarit të Allahut janë të shumta, prej tyre përmendim ditën e çlirimit të Mekës me Uthman ibën Talha, ai i cili i mbante çelësat e Qabes në xhahiljet. Ai kërkoi nga Aliu çelësat, atëherë i tha i dërguari i Allahut: “Ku është Uthmani?” Pasi e thirrën i tha i Dërguari i Allahut: “Merri çelësat, o Uthman! Sot është dita e mirësisë dhe e besnikërisë.”

Përktheu: Shaban Murati

03.02.2007