Njė djalosh i ri po dėgjonte ligjėratėn e sė mėrkurės, nė tė cilėn ligjėruesi shpjegonte mbi mėnyrėn se si duhet dėgjuar Allahu dhe si duhen respektuar urdhrat e Tij pėrmes intuitės.
Pėr djaloshin kjo ishte njė ēudi, pasi ai mahnitej se si kishte mundėsi qė Krijuesi t'u fliste krijesave pėrmes intuitės. Pas ligjėratės, djaloshi dhe ca shokė tė tij shkuan pėr tė ngrėnė dhe mė pas diskutuan rreth mesazhit tė ligjėruesit. Shumė prej tyre u pėrgjigjėn duke dhėnė pėrkufizime tė ndryshme dhe duke treguar qė Allahu i kishte shpėnė nė drejtime tė ndryshme.
Ishte afėrsisht ora dhjetė e mbrėmjes. Djaloshi nisi veturėn pėr tė shkuar nė shtėpi. I ulur nė ulėse, filloi tė lutej: “O Zot, nėse vėrtet flet me njerėzit, atėherė dua qė tė flasėsh edhe me mua, ēfarėdo mėnyre qoftė ajo, me pėrkushtim do tė tė dėgjoja.”

Kjo ishte lutja e djaloshit tė hutuar. Duke ngarė veturėn poshtė rrugės sė shtėpisė sė tij, i erdhi njė mendim i ēuditshėm qė tė ndalte veturėn pėr tė blerė njė galon qumėsht. Menjėherė lėkundi kokėn duke thirrur me zė tė lartė: “O Zot, a je Ti qė ma kėrkon njė gjė tė tillė?” Djaloshi nuk mori asnjė pėrgjigje dhe vazhdoi udhėtimin e tij, mirėpo urdhri pėr tė blerė njė galon qumėsht i erdhi pėrsėri nė kokė.
“Nė rregull”, shtoi djaloshi, “nėse vėrtet kjo tregon se Ti je duke biseduar me mua, atėherė menjėherė do ta blej njė galon qumėsht.” Ndali veturėn pranė njė dyqani, bleu qumėshtin dhe mė pas vazhdoi rrugėn e tij pėr nė shtėpi. Me tė kaluar rrugėn e shtatė (seventh street), pėrsėri ndjeu njė shtytje dhe sikur dikush i drejtohej qė tė kthehej pikėrisht nė atė rrugė. Djaloshi mendonte se kjo ishte njė ēmenduri e paparė. Me t’u kthyer nė atė rrugė, djaloshi i drejtohet Allahut duke thėnė: “Nė rregull Krijues, unė do ta bėj kėtė.”

Pasi kaloi njė bllok ndėrtesash, papritmas ndjeu nevojėn pėr t'u ndalur, u kthye nga rruga anėsore pėr tė shikuar. Gjendej nė njė lagje gjysmėtregtare tė qytetit. Nuk ishte lagjja mė e mirė, por as edhe mė e keqja. Tė gjitha dyqanet qenė mbyllur dhe shumica e shtėpive dukeshin tė errėta, sikur tė gjithė banorėt kishin rėnė nė gjumė. Pėrsėri djaloshi ndjeu diēka, sikur njė zė e urdhėronte ta dėrgonte qumėshtin te banorėt e shtėpisė matanė rrugės. Djaloshi shikoi shtėpinė dhe dukej sikur askush nuk banonte nė atė shtėpi apo sikur tė gjithė kishin rėnė nė gjumė. Dhe vendosi tė largohej. Me t’u ulur nė ulėsen e veturės, iu drejtua vetes me fjalėt: “Kjo ėshtė njė ēmenduri, njerėzit janė nė gjumė dhe po qė se i zgjoj nga gjumi, ata vėrtet do tė inatosen me mua, pastaj do tė mendojnė se jam i ēmendur.” Mė nė fund hapi derėn e makinės dhe shtoi: “O Allah, nėse je Ti qė mė caktove shkaktar, atėherė unė do tė veproj, do tė shkoj te dera e kėsaj shtėpie dhe do t'i dhuroj atyre qumėshtin.”

Djaloshi kaloi rrugėn dhe iu afrua shtėpisė, i ra ziles dhe menjėherė dėgjoi njė zhurmė brenda shtėpisė. Papritmas u dėgjua njė zė mashkulli: “Kush ėshtė? Ēfarė kėrkoni?” Mė pas dera u hap. Personi qė hapi derėn qėndronte pėrballė i veshur me njė kėmishė dhe pantallona xhins. Nė sytė e tij vėreheshin shenjat qė sapo ishte zgjuar nga gjumi. Kishte njė shikim tė habitshėm dhe nuk dukej i lumtur kur shikonte njė tė huaj te dera e shtėpisė sė tij. “Ē’ėshtė kjo?”, pyeti pronari i shtėpisė. “Qumėsht”, u pėrgjigj djaloshi, duke ia dhuruar atė pronarit tė shtėpisė me njė porosi: “Ja, kėtė e bleva pėr ju.” Pronari i shtėpisė e mori qumėshtin dhe vrapoi drejt korridorit. Mė pas vėrejta njė grua duke vrapuar pėr nė kuzhinė, nė dorė kishte qumėshtin qė i dhurova, kurse burri i saj mbante foshnjėn duke qarė, mirėpo lotėt dukeshin edhe nė faqet e prindit, tė cilit i kishin shpėrthyer lotėt nga dhimbja qė ndiente pėr fėmijėn dhe pamundėsinė pėr tė blerė qumėsht pėr tė. Mė pas ai filloi tė fliste me mua dhe ashtu duke qarė mė rrėfeu ngjarjen: “Ishim duke u falur, kėrkonim ndihmė nga Allahu qė tė na pėrgjigjej. Nė kėtė muaj kishim fatura tė shumta pėr tė paguar dhe pėr kėtė arsye nuk patėm mundėsi tė sigurojmė ushqim pėr kėtė muaj. Ē'ėshtė e vėrteta, as qumėsht pėr fėmijėn nuk kishim. Allahu i Madhėrishėm na ndihmoi dhe vėrtet lutja u pranua.”
Gjersa po bisedonim, gruaja e tij nga kuzhina shtoi: “Kėrkova nga Allahu qė tė na dėrgojė engjėj dhe tė na dalin nė ndihmė… A jeni ju engjėll?”, mė pyeti gruaja e shtėpisė. Pasi dėgjova kėto fjalė, futa dorėn nė xhep dhe tė gjitha paratė qė kisha me vete ia dhurova kėsaj familje. U emocionova aq shumė, saqė mė plasi vaji, vrapova te vetura ime dhe menjėherė kuptova se Allahu xh.sh. u pėrgjigjet lutjeve tona.

Lusim Allahun e Madhėrishėm qė ky tregim t'i ngjallė zemrat e muslimanėve tė pasur, tė cilėt i kanė harruar tė varfrit, se edhe ata meritojnė tė hanė dhe tė pinė. Tė pasurit kanė lėnė pas dore shumė obligime, tė cilat, po tė zbatoheshin, nuk do tė kishim asnjė problem shoqėror (sh.p).
 

Autor: Prof. Dr. Walid Sharaiyra
Nga gjuha angleze: Mr. Feim Dragusha
4.7.2008