Imam Lalekai thotė se e ka lajmėruar Hasan ibn Uthmani, i cili ka thėnė se e ka lajmėruar Ahmed ibn Hamdan, i cili thotė se e ka lajmėruar Bishėr ibn Musa, i cili thotė se e ka lajmėruar Muauijeh ibn Amr, i cili ka thėnė se e ka lajmėruar Ebu Is’hak, i cili thotė se e ka pyetur Euzain (nuk e kujton pyetjen, por nga biseda e tij kuptohet se bėhet fjalė se si do tė fitohet xheneti).

Imam Euzai thotė:

“Bė durim duke ndjekur sunetin dhe qėndro nė atė qė qėndroi populli (sahabėt) dhe thuaj siē ata thanė, pėrqėndrohu nė atė qė punuan ata. Shko nė rrugėn e tė parėve tė tu (selefėve) se ajo do tė mjaftojė ty, ashtu siē i mjaftoi atyre. Banorėt e Shamit ishin tė pavėmendshėm nga ky bidat (se Kurani ėshtė i krijuar) derisa ia dėrguan atė banorėt e Irakut, ata tė cilėt futėn nė kėtė bidat, pasi ia tėrhoqėn vėrejtjen pėr tė dijetarėt dhe ata e thithėn (morėn) me shpejtėsi dhe filluan ta konsideronin atė si njė gjė tė lejuar dhe kėshtu u sprovuan me kėtė bidat. E unė nuk jam pesimist qė Allahu do ta largojė tė keqen e kėtij bidati, derisa ata (bidatēinjtė nė fjalė) tė bėhen pėrsėri vėllezėrit tanė, pasi u ndanė nė fenė e tyre dhe u urryen. Nėse nė kėtė bidat do tė kishte mirėsi, kjo nuk do tė ishte e veēantė pėr ne dhe jo pėr sahabėt, e nėse do tė ishte e tillė nuk do t’u hiqej kjo mirėsi sahabėve dhe tė na dhurohej neve. Dhe ju nuk jeni mė tė mirė se ata sahabėt, pasi ata janė shokėt e profetit (alejhi selam) tė cilėt i zgjodhi Allahu dhe dėrgoi tė dėrguarin e Tij nė mesin e tyre e i cilėsoi ata nė fjalėn e Tij: “Muhamedi (alejhi selam) ėshtė i dėrguari i Allahut dhe ata qė janė me tė janė tė ashpėr ndaj mohuesve (tė Allahut) dhe tė mėshirshėm ndėrmjet tyre. I sheh ata tė pėrkulen (nė ruku) dhe tė lėshohen me fytyrė nė tokė (nė sexhde kur i falen Allahut), duke kėrkuar begati nga Allahu dhe kėnaqėsitė e Tij. Shenja e tyre (e besimit tė tyre) ėshtė nė fytyrat e tyre nga gjurmėt e sexhdes (gjatė faljes). Ky ėshtė pėrshkrimi i tyre nė Teurat, ndėrsa shembulli i tyre nė Inxhil pėrshkruhet si njė farė (e mbjellė) e cila lėshon lastarin, pastaj e forcon atė dhe ai pastaj qėndron vetė nė trungun e vetė, duke i mrekulluar mbjellėsit, qė Ai t’i tėrbojė mosbesimtarėt me anė tė tyre. Allahu u ka premtuar atyre nga mesi i tyre tė cilėt besojnė (tė gjithė ata qė besojnė nė njėsinė e Allahut, nė tė dėrguarin e Tij, Muhamedin (alejhi selam) dhe e ndjekin fenė e Allahut, Islamin, deri nė Ditėn e Fundit) dhe punojnė mirėsi e drejtėsi (sipas kėtij besimi) falje dhe shpėrblim tė madh (kopshtet e begata tė xhenetit tė pafund).” Fet’h, 29.

Pėrktheu: Erion Sula

_____________________

¹ Ai ėshtė quajtur imam i pėrpiktė, fekih i devotshėm, Abdurrahman ibėn Amėr el Euzai. U lind  nė vitin 88 h. dhe vdiq nė vitin 158 h. (Allahu e mėshiroftė!)

Transmetoi hadithe nga shumė tabiinė dhe ishte i pari apo kokė nė dituri dhe punė. Ishte adhurues i fortė.

Jahja ibn Mein thotė:  “Dijetarė janė katėr: Theuri, Ebu Hanife, Maliku dhe Euzai.”

Ebu Zura Raziu thotė: “Nga Euzai janė transmetuar 60 mijė ēėshtje. Ai filloi tė japė fetua kur i mbushi 25 vjeē.”

Nga thėniet e tij tė njohura zgjedhim porosinė: “Paso atė qė kanė transmetuar tė parėt tanė (selefėt), edhe nėse tė refuzojnė njerėzit dhe ruaju nga thėniet e njerėzve, edhe nėse i zbukurojnė ato.”

Pėr mė tepėr shiko librin “El bidajetu ue nihajeh”