Nė shirk, hyn gjithashtu edhe nėse i lutet njeriu xhinėve apo mbėshtetet nė yje e kėrkon ndihmė nga to si dhe gjėra tė ngjajshme.

     Kur njeriu u pėrkushton ndonjė adhurim kėtyre, atėherė ai ka bėrė shirk, mėkatin mė tė madh dhe mė tė rrezikshėm nė islam dhe pėrkundėr ai e konsideron veten se ėshtė nga mė tė afėrtit e Allahut. Allahu i Lartėsuar thotė:

”Me tė vėrtetė ty (Muhamed) tė ėshtė shpallur edhe atyre para teje: “Nėse i bėn shirk (Allahut), veprat tuaja janė tė asgjėsuara dhe ti do tė jesh prej tė humburve.”

     Shumė nga njerėzit, e pėr fat tė keq edhe nga muslimanėt, mendojnė se lutja drejtuar tė vdekurve (njerėzve tė mirė , eulijave, siē i quajnė ata), kėrkimi ndihmės , furnizimit dhe bereqetit nga ata, nuk ėshtė shirk, por ėshtė njė nga ritet e muslimanėve qė duhet t`i kryejnė me devotshmėri dhe e quajnė atė vepėr me termin “uesile” qė do tė thotė sipas tyre “afrim” tek Allahu me kėto vepra.

      Kėto pretendime janė njė nga gabimet mė tė mdha qė mund t`i bėjė njeriu, pėr shkak se kėto vepra tė gjitha janė nga shirku dhe kjo ishte edhe feja e mushrikėve tė Mekės qė Muhamedi (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshim mbi tė!) i luftoi ata. Allahu i Lartėsuar thotė duke shpjeguar pretendimet e tyre nė adhurimin qė ua bėnin idhujve tė tyre: “Ne nuk i adhurojmė ata pėr tjetėr vetėm se tė na afrojnė tek Allahu. S`ka dyshim se Allahu do tė gjykojė mes tyre pėr atė qė ata ishin nė kundėrshtim.” (Zumer, 3)

     Mospajtimi mes tė Muhamedit (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshim mbi tė!) dhe mushrikėve nuk ishte nė besimin e ekzistimit tė Allahut, pėr shkak se edhe mushrikėt e besonin Atė si tė vetėm por mospajtimi i tyre ishte nė veēimin e Tij nė ritet dhe adhurimet e tyre qė i kryenin. Besimin e tyre se vetėm Allahu ėshtė  krijues e vėrteton edhe Kurani.  

“Po nėse ti (Muhamed) i pyet ata (mushrikėt): kush i krijoi qiejt e tokėn, kush i nėnshtroi (tė lėvizin) diellin dhe hėnėn? Ata do tė thonė Allahu…” (Ankebut, 61)

     Ata deklaronin ekzistimin e Allahut si i vetmi Krijues, por mendonin se idhujt qė i adhuronin janė afrues (ndėrmjetsues) tek Allahu, prandaj u quajtėn jobesimtarė (mushrikė).

     Pra, njeriu nuk bėhet musliman i vėrtetė nėse vetėm beson se Allahu ėshtė Zot, Krijues i vetėm, po patjetėr duhet tė besojė se Ai (Allahu), ėshtė i vetmi qė meriton t`i pėrkushtohet ndonjė adhurim, qoftė ai : kėrkim ndihme, shėrim apo zbritje tė bereqetit etj., pėr shkak se kėto tė gjitha janė nga gjėrat qė i ka nė dorė vetėm Allahu.

     Prandaj edhe pėrkthimi i  fjalės : “La ilahe il Allah” me thėnien “ Nuk ka zot tjetėr pėrveē Allahut” ėshtė pėrkthim i mangėt dhe jo i plotė, ndėrsa domethėnia e saktė e kėsaj fljalie ėshtė: Nuk meriton  askush tė adhurohet pėrveē Allahut.

     Kurse ajo qė ka ardhur nė Kuran pėr “uesilėn”  qė ata  i japin kuptim pėr ta arsyetuar shirkun e tyre,  sikurse nė thėnien e Allahut : “O ju qė besuat kini frikė Allahun dhe kėrkoni tek Ai (uesile) afrim, luftoni nė rrugėn e Tij qė tė gjeni shpėtim.”

     Ėshtė pėr qėllim kryerja e tė gjitha veprave e adhurimeve  si namazi, agjėrimi, zekati, kurbani etj. dhe kėto ibadete konsiderohen gjėra me tė cilat afrohemi tek Allahu. Kėtu nuk ėshtė pėr qėllim lutja apo kėrkimi i ndihmės dhe bereqetit nga eulijat e varret e njerėzve tė vdekur.

Nė lidhje  me kėtė lloj tė shirkut Allahu i Lartėsuar thotė pėr popullin e Nuhut (alejhis selam):

“Dhe ata thanė: Ti s’do t’i braktisėsh zotat e tu, as qė do tė braktisėsh Uedin, as Suvanė, as Jeguthin, as Jaukun, as Nesrin.” (Nuh, 23)

     Ėshtė treguar nga njė grup selefėsh (paraardhėsve tė devotshėm), nė shumė transmetime se kėto pesė perėndi qenė njerėz  tė dijshėm  dhe adhurues tė drejtė tė Allahut. Sidoqoftė, kur ata vdiqėn, shejtani  u pėrshpėriti njerėzve tė tyre qė tė tėrhiqen dhe tė ulen tek varret e tyre. Pastaj shejtani u pėrshpėriti atyre qė erdhėn pas tyre se ata duhet t’i marrin ata si idhuj, duke ua zbukuruar atyre idenė se ju do t’i pėrkujtoni ata dhe me kėtė t’i pasoni nė sjelljen e mirė. Pastaj shejtani i sugjeroi gjeneratės sė tretė se ata duhet t’i adhurojnė kėta idhuj krahas Allahut (mė tė Lartit) dhe se kjo ishte ajo ēka stėrgjyshėrit e tyre bėnin.

     Kėshtu qė, Allahu iu dėrgoi atyre Nuhun (alejhi selam), duke i urdhėruar qė ta adhurojnė vetėm Allahun. Mirėpo, asnjė nuk iu pėrgjigj thirrjes sė tij, pėrveē disave. Allahu e tregoi tėrė kėtė ngjarje ne kapitullin Nuh.

Ibn Abasi tregon:

“Vėrtet, kėta janė pesė emra tė njerėzve tė drejtė prej popullit tė Nuhut. Kur ata vdiqėn, shejtani iu pėrshpėriti popullit tė tyre qė t’u bėjnė statuja atyre dhe t’i vendosin kėto statuja nė vendtubimet e tyre si pėrkujtim pėr ta, kėshtu qė ata vepruan kėsisoj."

     Sidoqoftė, asnjė prej tyre nuk i adhuroi kėto statuja derisa ata vdiqėn, ndėrkohė qėllimi i statujave ishte harruar. Pastaj (gjenerata tjetėr) filloi t’i adhurojė ata.”

     E njėjtė si kjo ka qenė treguar edhe nga  Ebu Xhafer el Bakirit:  “Uedi ( nje nga idhujt e popullit tė nuhut) qe njė musliman i dashur pėr popullin e tij. Kur ai vdiq, njerėzit filluan tė mblidheshin rreth varrit tė tij nė vendin e Babilit (Babilonisė), duke qarė dhe vajtuar. Kėshtu qė, kur shejtani i pa ata duke qarė dhe vajtuar pėr tė, ai mori formėn e njeriut dhe u erdhi atyre, duke thėnė: “Unė shoh se ju jeni duke qarė dhe vajtuar pėr tė. Pra, pse nuk e bėni njė figurė tė tij (d.m.th. statujė) dhe ta vendosni atė nė vendtubimet tuaja qė ta pėrkujtoni atė?” Ata thanė: “Po.” Dhe ata e bėnė njė figurė tė tij dhe e vendosėn nė vendtubimin e tyre, e cila i pėrkujtonte ata pėr tė".

     Kur Iblisi i pa ata se si e pėrkujtonin atė (sė tepėrmi), ai tha: “Pse nuk e bėni secili prej jush nga njė figurė tė ngjashme qė ta mbani nė shtėpitė tuaja, me qėllim qė ta kujtoni atė (vazhdimisht).”

Ata thanė: “Po.” Secila shtėpi e bėri nga njė figurė tė tij, tė cilėn ata e admironin dhe respektonin dhe e cila i pėrkujtonte vazhdimisht nė tė.

     Pra, marrja e muslimanėve me besime se eulijatė apo shejhat, tė cilėt kanė vdekur apo janė gjallė, kanė mundėsi tė na bėjnė dobi apo dėm si shprėndarjen e bereqetit e tė ngjajshme, janė vepra tė shirkut dhe kėta muslimanė qė besojnė gjėra tė tilla vetėm se kanė marrė rrugėn e popullit ė Nuhut.

Allahu i Lartėsuar, nė lidhje me lutjen e dikujt tjetėr pėrveē Allahut, thotė: “Dhe me tė vėrtet xhamitė janė pėr Allahun e ti mos e lut dikė tjetėr me Allahun.”

Pastaj thotė: “Zoti juaj ka thėnė:  “Mė thėrrisni mua, Unė ju pėrgjigjem. Ata qė nga mendjemadhėsia i shmangen adhurimi ndaj Meje, do tė hyjnė tė nėnēmuar  nė xhehenem.” (Gafir, 60)                    

 Pėrgatiti: Alaudin Abazi